Baptiste napisał(a): Mam znajomego, który pracuje jako kierowca.
Raz na jakiś czas ma jakieś drobne spięcia z pracodawcą, który sugeruje, żeby ten łamał przepisy bo taka jest konieczność (brak badań technicznych na czas, ładunek wystający z auta dalej niż pozwala prawo, itp.) Gdy ten odmawia to pojawia się argument, że jego nie pracujący już w firmie poprzednik nie widział problemów.

Jest w tym racja, że o normy współpracy powinni też dbać pracownicy bo potem tacy ryzykanci jak z przykładu powyżej swoim zachowaniem szkodzą innym.

Dragula napisał(a): A może mówi mu, że poprzedni nie widział w tym problemu, bo chce mu dać do zrozumienia, że go sobie zastąpi takim, co problemów nie robi

Cytat:DziadBorowy

To samo u mojego znajomego. Jako jedyny protestuje przeciw temu, że musi jeździć ciągle przeładowanym autem dostawczym. Pracodawca nie widzi problemu, co gorsza współpracownicy też, śmieją się, że wydziwia i że przecież zawsze się tak jeździło i wszyscy tak jeżdżą więc problemu nie ma. A wystarczyłoby przecież aby wszyscy solidarnie odmówili jazdy przeładowanymi samochodami.

znaLezczyni napisał(a): Pozwolę sobie wrócić do rozmowy sprzed kilku tygodni. Przepraszam za opóźnienie w odpowiedzi, ale po pierwsze chciałam przemyśleć, co napisać, po drugie zaś, zabrakło wcześniej jednoczesnej chęci do pisania i czasu na to.

https://ateista.pl/showthread.php?tid=247&page=253

Żarłak, zadałeś pytanie:

Cytat:1. Czy wg Ciebie mogę o sobie powiedzieć, że jestem wyznawcą Islamu? Uzupełnię to o deklarację, zanim zrobisz unik ("nie znam cię, więc nie mogę odpowiedzieć"), brzmiącą tak:

Deklaruję, że jestem muzułmańskim mnichem zen. W poniedziałki, wtorki i środy spożywam wieprzowinę (oczywiście z uboju rytualnego), a w pozostałe dni tygodnia moja dieta jest ściśle wegetariańska. W wymienione dni tygodnia wyznaję i modlę się do Allaha, a w pozostałe nie zajmuję się nim w ogóle.

Oczywiście, wymyśliłeś przykład daleki od takiego, który mógłby realnie występować, a co ważniejsze, przede wszystkim od bohaterki artykułu. Nie wiem po co podałeś taki - prawdopodobnie po to, żeby sprowadzić całą sprawę do absurdu, a potem napisać, że skoro postawa osoby z Twojego przykładu jest absurdalna, to i postawa bohaterki artykułu tak samo. Zapewne znasz nielojalne chwyty erystyczne (co najmniej w praktyce w każdym razie), więc nie muszę pisać, jak to się nazywa.

znaLezczyni napisał(a): Ale przyjmijmy założenie, że osobiście założyłeś, że taka krzyżówka jest możliwa, że nie wymyśliłeś jej w celu ośmieszenia czegokolwiek i że nie masz już gotowych dwóch odpowiedzi na moją odpowiedź, ale naprawdę interesuje Cię, co napiszę. Przyjmując więc takie założenie, odpowiadam:

Jeśli osoba, która ma np. ojca muzułmanina i matkę buddystkę napisze, że czerpie z obu religii swoich rodziców (wiem, teoretycznie buddyzm to nie religia), że wybrała sobie elementy religii matki i ojca, które odpowiadają jej duchowości i stylowi życia, że połączyła - wydawałoby się - niemożliwe i że dzięki temu czuje się (a nawet uważa się za) zarówno muzułmaninem/nką jak i buddyst(k)ą, odpowiem jej - ok. Nie będę kwestionowała jej tożsamości religijnej. Nie tylko dlatego (choć nie jest to bez znaczenia), że nie jestem ani muzułmanką, ani też buddystką. Przede wszystkim dlatego, że uważam, że ludzie mają prawo do samo określania się. W przeciwieństwie do kwestii obywatelstwa (które jest regulowane konkretnymi przepisami), większość przynależności (narodowa, religijna etc.) jest znacznie bardziej płynna.

znaLezczyni napisał(a): Modlić się do bóstw hinduskich może katolik i nie powinien, ale co, jeśli na przykład lubi i chce medytować używając mantr? Już wtedy nie jest katolikiem? Imo ma nadal prawo tak się nazywać.

Baptiste napisał(a): Nie uważam, że taka forma płatności nadaje się dla wszystkich. W dobie różnych phisingów i tym podobnych oszustw, starszy człowiek może być zwyczajnie naciągany, może się w tym wszystkim nie odnaleźć, a przecież ten cyber-świat podlega nieustannym zmianom, za którymi nie każdy chce i może nadążać.