Łazarz napisał(a): Szury - skrót od ludzie szurnięci. Może nie jest tak źle, jak myślę, ale swego czasu promował NCz tzw Wielką Lechię.

Cytat: pojawienie się jakiegoś artykułu w gazecie z szurniętą treścią automatycznie zmniejsza jego wiarygodność i powagę.

Cytat:Ależ skąd. Na odwrót. To poziom artykułów buduje reputację pisma. Opublikowanie jakiejś kompletnej bzdury w "Nature" nie nobilitowałoby tej bzdury, za to obniżyłoby prestiż "Nature".

Cytat:At T1International we asked people with type 1 diabetes around the world how much they paid each month to stay alive. The United States topped every country, spending on average $571.69 per month on diabetes costs. Even with insurance, some Americans are spending around half their income on insulin and other supplies.

n fact, price gouging from Eli Lilly and other insulin manufacturers has already had deadly consequences. Shane Patrick Boyle, a founder of Zine Fest Houston, died on March 18 after his GoFundMe campaign to pay for insulin came up $50 short. Alec Raeshawn Smith, age 26, was found dead in his apartment on June 27. He was rationing his insulin after he aged out of his parent’s insurance coverage. The sad fact is more people would be alive today if insulin was affordable for all Americans.

Contrary to pharma propaganda, insulin is neither “new” nor “innovative.” It was developed in Toronto in 1921. The discoverers turned down the chance to create for-profit clinics. Instead, they licensed their creation for $1 (Canadian) a piece. Their recorded reason for doing this was to make sure insulin would be available for all who needed it. Eli Lilly’s was tasked with manufacturing insulin for North America. There was an understanding insulin would be sold at a reasonable price until there was a cure for diabetes.

Cytat:Niemiec nie wykupił, polityk nie ukradł, wolny rynek nie zabił. Prywatyzacja w Polsce była tak chaotycznym procesem, że do dzisiaj nie wiemy, ile firm sprzedaliśmy, ale wyszła nam na dobre.
(...)
Poglądy na prywatyzację ewoluowały razem z drogą, jaką obierali w III RP politycy. W „Gazecie Pomorskiej” z października 1990 r. można znaleźć relację ze spotkania Jarosława Kaczyńskiego, wówczas senatora, który wyborcom w Toruniu tłumaczy, że w gospodarce trzeba definitywnie zniszczyć układ nomenklaturowy przez szybką i szokową prywatyzację. Dziś Kaczyński jest liderem partii rządzącej, która zatrzymała wszystkie procesy sprzedaży majątku państwowego, a sam przez lata powtarzał, że „co prywatyzacja, to afera”. Na drugim biegunie jest Leszek Balcerowicz, który od lat na sztandarach niesie hasła odpolitycznienia spółek Skarbu Państwa i znalezienia dla nich prywatnego inwestora, który będzie się kierował tylko rachunkiem zysków i strat. W podejściu do prywatyzacji pozostał bezkompromisowy.
(...)
Wiele osób wyrobiło sobie zdanie o procesie przekształceń państwowych zakładów w prywatne przedsiębiorstwa po 1989 r. Jak się okazuje, było to tym łatwiejsze, że to, co się działo z firmami po upadku PRL, owiane była mgłą niewiedzy. Rozpędzić ją postanowiła grupa polskich ekonomistów. Sprawdzili, jak to naprawdę było z tym państwowym majątkiem na początku lat 90., jakie były jego losy, gdy w gospodarce przybywało wolnego rynku, a ubywało centralnego planowania.
(...)
– Nasze państwo, rozpoczynając na początku lat 90. prywatyzację, nie miało żadnego rzetelnego rejestru majątku – zwraca uwagę Peter Szewczyk. Patrząc jednak z perspektywy czasu, procesy przekształceń własnościowych całkiem nam się udały. Gdybyśmy tylko jeszcze wiedzieli, co, komu i za ile sprzedaliśmy. Może wtedy wokół prywatyzacji nie narosłoby tyle mitów i nie przylgnęło do niej tyle epitetów.
(...)
Dlatego relatywnie dużą wiedzę mamy tylko o procesach przekształceń własnościowych, które toczyły się pod skrzydłami MSP. Chociaż i tutaj są lata, kiedy ministerstwo przyznaje się do 200–250 transakcji, a badający prywatyzację ekonomiści mają zdiagnozowane i potwierdzone lata, kiedy z państwowych rąk w prywatne przeszło nawet 500 podmiotów.

– To nie znaczy, że ktoś ten majątek rozkradł. Po prostu nie zadbano o stworzenie bazy, a dokumenty, jak to mają w zwyczaju, pewnie jeszcze gdzieś leżą po szufladach i archiwach – przyznaje Joanna Tyrowicz.
(...)
– Usłyszeliśmy masę historii poszczególnych zakładów. To są często opowieści o ambitnych planach zakończonych sukcesem. Wśród zakładów, których losy zidentyfikowaliśmy, niemal 70 proc. zostało sprywatyzowanych i funkcjonuje do dziś, choć najczęściej pod inną nazwą. Zlikwidowano ok. 30 proc. spośród tych, których historie udało nam się zidentyfikować – mówi Tyrowicz. Tyle że nie dla każdego sektora te statystyki wyglądają tak samo. Na przykład w tekstyliach zlikwidowano zakłady dające ok. 60 proc. miejsc pracy w tym sektorze, co skądinąd potwierdzają liczne anegdoty, najczęściej z Łodzi. – Fajne zakłady produkujące wysokiej jakości bawełnianą pościel upadały, bo Polacy po 1989 r. pragnęli pościeli kolorowej, a kierownictwo zakładu zamiast kupić kolorową drukarkę do bawełny czekało, aż gusta Polaków się zmienią. Nie doczekali się, zakład stracił płynność i upadł, choć od strony produkcji nie brakowało mu ani wydajności, ani zdolności wytwórczych, a jedynie wydanych w odpowiednim momencie 10 tys. dol. na drukarkę do bawełny – opowiada Peter Szewczyk.
(...)
Przeżywalność prywatyzowanych firm była jednak bardzo duża i znacznie wyższa niż biznesów, które wówczas powstawały do zera. Likwidacja przedsiębiorstw miała miejsce w największym stopniu w dekadę po rozpoczęciu procesów prywatyzacyjnych. Gdyby zsumować wszystkie miejsca pracy albo cały kapitał, który „zlikwidowano” wskutek upadłości zakładów państwowych, to przez całą pierwszą dekadę dotknęło to łącznie ok. 20 proc. całości, a w latach 2000–2001 zlikwidowano następne ok. 20 proc.

– Historie o rozkradaniu majątku i upadłościach na ogromną skalę w pierwszych latach transformacji są niezgodne z danymi. Po prostu do tej pory brakowało nam wiarygodnych informacji, by ocenić, jak było naprawdę
(...)
Dlaczego tak głęboko zakorzeniło się w społecznej pamięci połączenie prywatyzacji z rosnącymi bezrobociem? Jednym wyjaśnieniem może być to, że te zakłady, które rzeczywiście upadły na początku przekształceń własnościowych, były „żywicielami” całych miast, więc ich bankructwo jest traumą, doświadczeniem, o którym każdy pamięta. Po drodze zaś wyolbrzymia się fakty i proporcje. Innym wyjaśnieniem jest to, że większość zakładów, która przetrwała, funkcjonuje pod inną nazwą, włączona w przedsiębiorstwo kojarzące się z czymś innym, czasem zmienił się też profil ich działania. Pierwotny zakład zniknął więc ze zbiorowej świadomości.
(...)
Na pewno możemy obalić kolejny mit. Tym razem z tych najpopularniejszych, czyli przyszedł Niemiec i nas wykupił. Okazuje się, że nie taki bauer potężny, jak się wydaje. Ogółem z firm, których losy udało się odtworzyć po upadku PRL, około jednej trzeciej zostało sprzedanych kapitałowi zagranicznemu. Nawet analizując takie wskaźniki, jak zatrudnienie czy wartość aktywów, mniejszość prywatyzacji odbyła się na rzecz tzw. nierezydentów.

– Wiemy, że podmioty, które były sprywatyzowane do przedsiębiorstw zagranicznych, miały większą przeżywalność niż te sprzedane na rzecz kapitału krajowego. Tak więc upada mit, jakoby zagraniczni gracze kupowali polskie firmy tylko po to, żeby je zamknąć i w ten sposób ograniczyć ryzyko powstania konkurencji – wyjaśnia Piotr Szewczyk.

To, że więcej przedsiębiorstw pod zagranicznymi menedżerami przetrwało, nie znaczy jednak, że obcy kapitał lepiej sobie radził, jeśli chodzi o zarządzanie. Częściowo za ich lepszymi wynikami stoi to, że stawał do przetargów na podmioty, które miały większy potencjał lub były w lepszej kondycji. Z czasem jednak korzyści z prywatyzacji zagranicznym inwestorom ujawniły się w większym stopniu: wyższe tempo wzrostu wydajności, wyższe płace i wyższy wzrost zatrudnienia w tych firmach utrzymuje się do dziś. Jak wskazują raporty o rynku pracy Narodowego Banku Polskiego, choć przedsiębiorstwa z kapitałem zagranicznym stanowią dziś ok. 10 proc. firm w Polsce, to generują aż 80 proc. wzrostu funduszu płac. Po części może to wynikać z know-how, jaki ze sobą przywiozły w postaci technologii czy kadry zarządzającej lepiej znającej wolnorynkowe reguły gry.
(...)

Jaki z tego morał?

Niemal 30 lat po rozpoczęciu transformacji nadal nie wiemy, w przypadku których zakładów się pomyliliśmy, a w przypadku których niewiele dało się zrobić. Rzutuje to też na bieżącą politykę przemysłową i nakręcanie iluzji dotyczących tych czy innych branż przyszłości i motorów dalszego rozwoju. Wreszcie, nie da się też prowadzić rozsądnej polityki spójności, bo identyczne mity pokutują na temat zagłębi biedy i bezrobocia.

Nie wyciągnęliśmy także wniosków z samego procesu prywatyzacji, a ok. 1 tys. firm w Polsce – mniejszych i większych – ma państwo za istotnego akcjonariusza. Badacze z GRAPE i UW po zgromadzeniu danych zabierają się teraz za weryfikację, która droga do prywatyzacji okazała się najbardziej owocna. Badanie znów będzie również pionierskie.

– Prywatyzacja jest jak małżeństwo – czasem się udaje, a czasem nie. Nie ma co tego procesu demonizować, trzeba go dobrze zrozumieć, by w przyszłości nie powielać tych samych błędów – podkreśla Joanna Tyrowicz.

http://biznes.gazetaprawna.pl/artykuly/1087293,prywatyzacyjne-fakty-i-mity.html

Łazarz napisał(a): Gdzieś już w którymś poście linkowałem do tego artykułu, ale teraz zrobię to trochę bardziej „oficjalnie”:

WSJ: Look who’s irrational now

Artykuł opisuje wyniki badania przeprowadzanego w USA. Okazuje się, że istnieje silna odwrotna korelacja między religijnością a zabobonnością. Wśród najbardziej religijnych Amerykanów najmniej jest wierzących w astrologię czy altmed, a wśród ludzi nigdy nie chodzących do kościoła oraz deklarujących się jako ateiści – najwięcej. Ponadto wyższe wykształcenie wcale nie chroni przed popadnięciem w zabobon. Bardzo ciekawa lektura.

Łazarz napisał(a): Owszem, nie jest ateizm żadną szczepionką na głupotę, wręcz przeciwnie, to religia jest taką szczepionką na tę najgłupszą głupotę, a ateiści są grupą szczególnego ryzyka.

Cytat:A dlaczego wiary w Zmartwychwastanie nie uznać za zabobon, a astrologię tak? Przede wszystkim wierzący w te rzeczy różnie do nich podchodzą. Wierzący w astrologię, akupresurę czy inne takie uważają to nie tyle za Prawdę Najprawdziwszą, co za... naukę.

Cytat:A czemuż to astrologia i ufo ze wszystkich głupot są NAJGŁUPSZE?

Cytat:Czy często słyszymy o terrorystach, którzy zamordowali kilkadziesiąt osób, bo to wyczytali w gwiazdach? Natomiast wiara w nagrodę od Boga jest w takich wypadkach motywacją dość częstą.

Cytat:Astrologia jest nauką w takim samym sensie, jak teologia, to znaczy, stanowi pewien spójny logicznie system oparty nawet na doświadczeniu

Cytat:teologia «nauka o Bogu, jego naturze i relacji do świata i ludzi, odrębna dla każdej religii»

Cytat:Zresztą ostatni słynnu masowy mord, w teksańskim kościele baptystów, zdarzył się min dlatego, że jego sprawca przeczytał w gazecie czy innym zinie, że świat bez religii będzie lepszy. To powinno dawać do myślenia.

Cytat:

Cytat: napisał(a):A czemuż to astrologia i ufo ze wszystkich głupot są NAJGŁUPSZE?

Mógłbyś zamiast capslocka do podkreślania używać pogrubień? Proszę. A najgłupsze są, bo najłatwiej je obalić, taki np. kreacjonizm obalić jest o wiele trudniej, a już teizmu jako takiego obalić nie sposób.

Cytat:Teologia nie jest nauką, podobnie jak większość humanistycznych i pokrewnych dziedzin wiedzy.

znaLezczyni napisał(a):

Cytat:teologia «nauka o Bogu, jego naturze i relacji do świata i ludzi, odrębna dla każdej religii»

https://sjp.pwn.pl/sjp/teologia;2577916.html

W swoim zapędzie deprecjonowania nauk humanistycznych mijasz się z językiem polskim, Łazarz. Jesteś kolejnym forumowym specjalistą od tworzenia własnych, prywatnych definicji?

Dragula napisał(a):

Cytat: napisał(a):Zresztą ostatni słynny masowy mord, w teksańskim kościele baptystów, zdarzył się min dlatego, że jego sprawca przeczytał w gazecie czy innym zinie, że świat bez religii będzie lepszy. To powinno dawać do myślenia.

Następny masowy mord może mieć miejsce dlatego, że ktoś przeczyta co napisałeś i dojdzie do wniosku, że świat pozbawiony ludzi przekonanych, że świat bez religii będzie lepszy, będzie lepszy

Cytat:No to jak obalisz twierdzenie o tym, że ułożenie gwiazd powoduje zaburzenie korelacji asocjacji masturbacji jakiejś tam życiowej bio-energii niewykrywalnej dla współczesnej nauki, która przenika wszystkich oraz wszystko i w sposób niedający się zaobserwować żadną metodą naukową wpływa na wszystko co się na tym świecie dzieje?

Cytat:Wszystkie te twierdzenia (ufo, teizm, astrologia, kreacjonizm) można podsumować tym samym stwierdzeniem: nie istnieje ani jedna namacalna poszlaka wskazująca na {tu wstawić jedno z nich}, więc jest wątpliwym, że ma to w ogóle miejsce.

Cytat:

Cytat: napisał(a):Teologia nie jest nauką, podobnie jak większość humanistycznych i pokrewnych dziedzin wiedzy.

no raczej ciężko mówić o teologii w kategorii wiedzy (w przeciwieństwie do religioznastwa)

Łazarz napisał(a): Mógłbyś zamiast capslocka do podkreślania używać pogrubień? Proszę.

Łazarz napisał(a): A to dobre! Widział żeś to, ZaKotem? Teologia jest nauką, bo tak głosi hasło o niej w SJP, natomiast astrologia nie jest nauką, bo w haśle astrologia w SJP nie ma nic o nauce. Problem rozwiązany! Lepiej przyznaj mi rację, bo znaLezczyni oskarży Cię o mijanie się z językiem polskim i wymyślanie własnych definicji.

Cytat: napisał(a):Zresztą ostatni słynny masowy mord, w teksańskim kościele baptystów, zdarzył się min dlatego, że jego sprawca przeczytał w gazecie czy innym zinie, że świat bez religii będzie lepszy. To powinno dawać do myślenia.

Cytat:Niezłe   No ale zacznijmy od zadania sobie pytania, czy astrologia jest skuteczna w przewidywaniu przyszłości czy nie?

Cytat:Nope. Twierdzenia i przewidywania ufologii, astrologii i kreacjonizmu dają się sprawdzać empirycznie, "nauki" te opisują bowiem świat przyrodzony.

Cytat:No i jak w takim razie wytłumaczysz fakt, że ludzie nieuznający istnienia Boga, gdyż nie ma ponoć za tym żadnych przesłanek, znacznie częściej niż ludzie to uznający wierzą w feng szuje, horoskopy, altmed i tym podobne rzeczy, na które nie ma żadnych poszlak, a wręcz są dowody że to bzdury? Skoro są tacy racjonalni w kwestii Boga, to w innych tez powinni być, a przynajmniej częściej, niż ponoć irracjonalni w kwestii Boga...

Cytat:Nie kuźwa, w ogóle dyplom teologa nie wymaga posiadania żadnej wiedzy. Jak rozumiem uważasz przedmiot zainteresowania teologów za fikcję - mam rozumieć, że o dogłębnej znajomości mitów Greków i Rzymian też ciężko mówić w kategorii wiedzy?

Cytat:

Cytat:znaLezczyni napisał(a):

Cytat: napisał(a):teologia «nauka o Bogu, jego naturze i relacji do świata i ludzi, odrębna dla każdej religii»

https://sjp.pwn.pl/sjp/teologia;2577916.html

W swoim zapędzie deprecjonowania nauk humanistycznych mijasz się z językiem polskim, Łazarz. Jesteś kolejnym forumowym specjalistą od tworzenia własnych, prywatnych definicji?

A to dobre! Widział żeś to, ZaKotem? Teologia jest nauką, bo tak głosi hasło o niej w SJP, natomiast astrologia nie jest nauką, bo w haśle astrologia w SJP nie ma nic o nauce. Problem rozwiązany! Lepiej przyznaj mi rację, bo znaLezczyni oskarży Cię o mijanie się z językiem polskim i wymyślanie własnych definicji.

znaLezczyni napisał(a): I jeśli SJN nazywa teologię nauką, to jest ona nauką - tak samo jak archeologia, bibliotekoznawstwo, filozofia czy slawistyka.

Cytat:Teologia .... dyscyplina wiedzy posługująca się metodami filozoficznymi w wyjaśnianiu świata w jego relacji do Boga (lub bogów).

Klasycznie uznawana za dziedzinę naukową[1], także w Polsce znajduje się na liście dziedzin naukowych, ustalonej przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów[2]. Stanowi metodyczne studium prawd religijnych objawionych przez Boga, w myśl maksymy łac. fides quaerens intellectum – wiara szukająca zrozumienia[3].

Współcześnie zasadność uznawania pytań o Boga za naukowe jest kwestionowana[4].
Według części autorów teologia nie spełnia współczesnych wymagań stawianych nauce, chociażby poprzez brak weryfikowalności stawianych przez nią hipotez[5] oraz oparcie na dogmatach jako punkcie wyjściowym swoich rozważań[6] zamiast na metodzie naukowej czy paradygmatach naukowych.

Cytat:

Cytat:Zarabiasz już te 4,5 tys. zł miesięcznie, masz kredyt na mieszkanie i latasz tanimi liniami na "citybreak" co parę miesięcy. Jeśli myślisz, że to świadczy o tym, że zarabiasz jak prawdziwy Europejczyk, to musimy cię wyprowadzić z błędu. Nawet mieszkańcy Warszawy mają zarobki dużo mniejsze niż biedni Niemcy, Francuzi czy Brytyjczycy.

Polak ma nawet 10 razy mniej w portfelu niż statystyczny mieszkaniec Liechtenstainu - wynika z najnowszego raportu GfK Purchasing Power Europe 2017. Ten pokazuje realną siłę nabywczą Europejczyków. Niestety nie ma tam wiele dobrych dla nas informacji.

Obecnie mieszkaniec Starego Kontynentu ma rocznie do dyspozycji kwotę 13 937 euro, czyli ok. 60 tys. zł. Takiej sumy nie ma nawet statystyczny mieszkaniec Warszawy. Tu średnia stanowi jedynie 89,5 proc. unijnej. A to i tak "najbogatszy" region w naszym kraju. Za nim są powiat piaseczyński oraz Sopot (po 70 proc. unijnej średniej).

"Ranking prezentuje wyraźną rozbieżność między krajami pod względem wysokości kwoty dostępnej dla konsumentów na wydatki. Liechtenstein, który mocno wyprzedza inne kraje w rankingu, dysponuje siłą nabywczą per capita w wysokości 63 267 euro, czyli wyższą o ponad 350 proc. od średniej europejskiej" - piszą eksperci GfK.

Tak zwany rozporządzalny dochód netto, czyli po prostu ilość pieniędzy jakie zwykły konsument może wydać przez cały rok na zakupy, mieszkanie czy wycieczkę, w 42 krajach znacznie się od siebie różni.

Najwyższą średnią siłą nabywczą dysponują mieszkańcy Liechtensteinu, Szwajcarii i Islandii, natomiast najniższą – Białorusi, Mołdawii i Ukrainy.

Mieszkańcy najbiedniejszych krajów europejskich dysponują kwotą 949 euro na osobę, czyli ok. 4 tys. zł. Przypomnijmy, że mówimy tu o rocznych wydatkach. Przeciętny mieszkaniec Ukrainy ma zaledwie 1,66 proc. tego co najbogatszy Liechtensteinu. To aż 60 razy mniej.

Polak ma 6710 euro, czyli 48 proc. unijnej średniej. Od ostatniego rankingu nie zmieniła się nasza pozycja. Nadal zajmujemy 29. miejsce w Europie.

"Analizując dane na poziomie powiatów widoczny jest kontrast między bogatymi i biednymi regionami. Mieszkańcy najbogatszych powiatów dysponują trzykrotnie większymi środkami finansowymi niż mieszkańcy najbiedniejszych powiatów" - opisują eksperci GfK.

Dysproporcje widać bardzo wyraźnie patrząc na mapę Zasadniczo im bardziej na zachód, a więc dawny zabór pruski, tym bogatsi mieszkańcy. Najgorzej jest na Podlasiu czy obrzeżach Mazowsza (np. okolice Radomia).

lumberjack napisał(a): https://www.money.pl/gospodarka/unia-europejska/wiadomosci/artykul/polska-bogata-europa,176,0,2392496.html?src01=6a4c8&src02=facebook_money

Cytat: