Iselin napisał(a): Nie rozumiem Waszego zdziwienia. Mieliście wcześniej dobre zdanie o Niesiołowskim?

znaLezczyni napisał(a): Podpalanie (czegokolwiek) nie jest niczym chwalebnym. Moim zdaniem, oczywiście. Przecież gdyby mu się udało, muzeum przeniesione zostałoby w inne miejsce, a sam pożar mógł być niebezpieczny dla ludzi. Chociażby dla gaszących go strażaków.
Nie należy igrać z ogniem.

znaLezczyni napisał(a): Ostatnie zdanie? Ogień należy rozumieć dosłownie. Jest niebezpieczny. Podpalenie to poważne przestępstwo. Nawet w przypadku muzeum o profilu, którego się nie lubi.

Cytat:Polacy nie zamierzają oszczędzać. Mniej o przyszłość martwią się tylko Portugalczycy i Hiszpanie

Jeszcze do pierwszego roku tego wieku byliśmy najbardziej oszczędnym narodem Europy. Teraz znajdujemy się prawie na drugim biegunie. Wzrost zarobków i poprawa sytuacji kończy się większymi zakupami. Na koncie wiele się nie odkłada.

Więcej zarabiamy, ale dużo oszczędzać nie mamy zamiaru. Tak przynajmniej pokazują dane Eurostatu. Oszczędności stanowiły w trzecim kwartale ubiegłego roku zaledwie 0,73 proc. dochodów rozporządzalnych polskich gospodarstw domowych. Jak na trzeci kwartał to najniżej od 2011 roku.

Polacy aż tak rozrzutni nie są, ale też i nie chce nam się pieniędzy odkładać. Zresztą banki nas do tego specjalnie nie zachęcają. Oprocentowanie depozytów z terminem do 2 lat wynosi średnio 1,5 proc. - podaje NBP. To o 0,4 pkt. proc. wyżej niż inflacja, a zważywszy na podatek Belki jesteśmy przy tych odsetkach prawie na zero.

Z drugiej strony, Niemcy i Irlandczycy - rekordziści oszczędzania w Europie - też nie dostają od swoich banków wysokich odsetek, a jednak odkładają na przyszłość poważne pieniądze. Niemcy w trzecim kwartale zachowywali na przyszłość co szóste zarobione euro, Irlandczycy co sześć i pół euro.


Zakupy na pierwszym miejscu

Najwyraźniej jednak mieszkańcy tych krajów mają zupełnie inny poziom zaspokojenia swoich potrzeb konsumpcyjnych niż Polacy. My zwiększone zarobki i 500+ przeznaczamy głównie na zakupy.

lumberjack napisał(a): Lipa. Pozostaje tylko wierzyć, że Polacy nie są tacy głupi i po prostu trzymają oszczędności w skarpetach i nie przyznają się do nich.

---

ps
Ciekawa jest duża rozbieżność mentalnościowa między Anglikami a Irlandczykami.

Gawain napisał(a): Mnie się podoba. Gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta. Najlepsza pora zakładać partię :-D

lumberjack napisał(a): Lipa. Pozostaje tylko wierzyć, że Polacy nie są tacy głupi i po prostu trzymają oszczędności w skarpetach i nie przyznają się do nich.

Cytat:Na drewnianych balkonach piętrowej kamienicy przy Scalettastrasse w Davos ktoś wywiesił transparenty, które z pewnością nie spodobały się inicjatorowi wielkiego Światowego Forum Ekonomicznego, co roku odbywającego się w tym szwajcarskim mieście. „Klaus Schwab ru…a nasze miasto” – głosi w języku angielskim pierwszy z nich. „Jego kumple ru….ą cały świat” – dopowiada drugi. Trzeci, już po niemiecku, przestrzega: „Wenn du eine Mauer baust, bedenke was du draussen lässt” (Budując mur, uważaj na to, co zostawiasz poza nim).

Cytat:To jednak nie wszystko, co można o globalnych elitach powiedzieć. Robi to Nassim Nicholas Taleb. W 2007 r. opublikował książkę „Czarny łabędź”, która została uznana za jedno z najważniejszych dzieł wydanych po II wojnie światowej. Ten spec od rachunku prawdopodobieństwa, filozofii i ekonomii, a także były menedżer funduszy hedgingowych analizował w niej rzadkie i trudno przewidywalne zdarzenia o potężnych konsekwencjach. „Czarny łabędź” jest drugą częścią pięcioksięgu „Incerto”. Ostatnią – wydaną w 2018 r. – jest „Skin in the Game”. Książka nie doczekała się jeszcze polskiego tłumaczenia, ale tytuł można przełożyć roboczo na „Ryzykując własną skórą”. I już on wskazuje na brakujący element, którego „człowiek z Davos” nie jest w stanie kupić za pieniądze. „Człowiek z Davos” – gdy bierze się do rozwiązywania globalnych problemów – nie ryzykuje własną skórą. Nie ponosi konsekwencji realizacji swoich pomysłów. Jeśli działania, których się podejmujesz, nie mogą cię zranić, stają się dla ciebie czystą spekulacją, nieosadzoną w konkrecie zabawą intelektualną, nie rozumiesz ich znaczenia. Mogą szkodzić innym.

Cytat:„Dobrą regułą byłoby zobligowanie tych, którzy ubiegają się o urzędy, do wiążącego zobowiązania się, że po zakończeniu sprawowania tych urzędów nie będą pobierać pensji w sektorze prywatnym wyższej niż z góry założona kwota, a ewentualna nadwyżka iść będzie do kieszeni podatnika. To sprawi, że służba publiczna przestanie być traktowana jako strategia inwestycyjna” – pisze Taleb […] Gdyby zaś – zgodnie z tym, co mówi Taleb – oficjele wiedzieli, że w końcu znów staną się zwykłymi Kowalskimi czy Nowakami, mniej by im szkodzili, będąc na urzędzie. Myśleliby raczej konkretem niż abstraktem. Mniej mędrkowaliby. Rzadziej chcieliby uszczęśliwiać innych na siłę. Podobnie zmieniłyby się postawy ludzi finansjery i biznesu, gdyby otrzymali jasny sygnał, że system nie konserwuje ich pozycji, że są narażeni na spadek na drabinie społecznej, że w razie kłopotów nikt ich nie uratuje pieniądzem podatnika. Staraliby się tak działać, by i życie tych na dole było znośniejsze. I wreszcie robiliby to skutecznie.

Cytat:Cezary Harasimowicz, uznany pisarz i scenarzysta, przyjaciel reżysera, podkreśla, że ukształtowały go lata 60. - Tamto kino, muzyka, której słuchał wraz z ojcem jeszcze w Polsce, i niepowtarzalny klimat tamtej epoki. Zapewne wpływ na to miał jego życiorys - nagły wyjazd z kraju wbrew własnej woli w wieku 14 lat i towarzysząca mu przez całe życie tęsknota za miastem urodzenia - Warszawą. Dopiero po nakręceniu "Idy", po 40 latach z hakiem, na dobre do niej powrócił. Znalazł nawet mieszkanie niedaleko miejsca, gdzie mieszkał w dzieciństwie.

(...)"Potrzebowałem Warszawy" - tłumaczył. Postanowił, że kolejny film nakręci w Polsce. Wtedy właśnie nawiązał kontakt z Harasimowiczem, proponując mu wspólną pracę nad scenariuszem.

(...)– Paweł odnalazł mnie w internecie i napisał list o tym, że chce wrócić do Polski filmem - wspomina Harasimowicz. - Chciał, by historia działa się w latach 60., bohaterem miał być katolicki ksiądz, który dowiaduje się, że jest Żydem. Zależało mu, by w oprawie muzycznej była Ewa Demarczyk i stare przeboje tamtego czasu. Pracowaliśmy internetowo jakieś pół roku.

(...)Kolejne wersje scenariusza Pawlikowski pisał już z Rebeką Lenczewską, ale trzon historii pozostał taki sam. - Gdy film zaczął odnosić sukcesy i słyszałem szaleńców zarzucających mu antypolskość, po części czułem się odpowiedzialny, że pchnąłem go w stronę tej niezagojonej rany naszej historii. Żył poza krajem i nie miał pojęcia, czego się spodziewać, ja powinienem to przewidzieć - mówi Harasimowicz. Najpierw jednak był gigantyczny sukces i nagrody na najważniejszych festiwalach świata (w sumie było ich ponad sto!), które uczyniły "Idę" najczęściej nagradzanym filmem polskim w historii, torując jej drogę do Oscara.

(...)Napisałem tym filmem list miłosny, a oskarżono mnie o antypolskość".

https://www.tvn24.pl/magazyn-tvn24/po-raz-pierwszy-od-dawna-czuje-ze-jestem-na-wlasciwym-miejscu-z-wlasciwa-osoba,197,3439

lumberjack napisał(a): Można też powiedzieć, że Polacy mieli jakieś tam oszczędności, ale ktoś im je podpierdolił z OFE.

Dlatego państwu nie należy ufać jeśli chodzi o powierzanie mu swoich oszczędności.

DziadBorowy napisał(a): Ja myślę, że jednak są głupi. Znam kilku ludzi, którzy mimo tego, że obie osoby w małżeństwie zarabiają istotnie powyżej średniej krajowej to nie tylko nie mają żadnych oszczędności ale dodatkowo kilka kredytów konsumpcyjnych na karku.

Cytat:Inna sprawa to, że Polacy są wciąż znacznie biedniejsi niż mieszkańcy starej Europy. Taki Niemiec na utrzymanie, jedzenie i inne twarde wydatki wydaje znacznie mniejszy odsetek zarobków niż Polak.  U nas poza największymi miastami zazwyczaj spora część osób o średniej krajowej może co najwyżej pomarzyć a zarabiając w okolicach 2-2,5 na rękę zwyczajnie nie ma z czego odkładać.

Jest jeszcze jeden aspekt, w bogatszych społeczeństwach ludzie są nasyceni dobrami konsumpcyjnymi, u nas często gdy komuś poprawia się sytuacja materialna w pierwszej kolejności kupuje to na co nie było go wcześniej stać i zwiększone zarobki przeznacza na konsumpcję nie oszczędności.

No i dochodzi jeszcze głupota i postPRLowska mentalność i ludzie łudzą się, że jakoś to będzie, państwo emeryturę zapewni itp itd.

ErgoProxy napisał(a): Hm, w tej teorii jest chyba taka luka, że pana Janusza Wielkopańskiego herbu Gołota było w kraju najwyżej dziesięć procent. Resztę stanowiło chłopstwo, od którego pan Janusz odcinał się jak mógł, wliczając w to chadzanie na mszę w szklanym kloszu, żeby go dech chamski nie owionął przypadkiem. I te dziesięć procent arogantów miało zarazić pogardzany lud swoimi obyczajami? Który to lud miał o panach takie mniemanie, że ich z chęcią piłą rżnął w Galicji? Jakim cudem?

Gawain napisał(a): A tutaj o produkcji mięsa in vitro. Izraelczycy dobili do 50$ za stek. Rewolucja w żywieniu coraz bliżej. Jak dojdą do ceny 8-9 złotych za kilogram to żywizny już nie tknę.