zefciu napisał(a): To je kurna filozofia? Jak żyć? Normalnie. Rozwiązałeś, gościu, wszystkie problemy etyki.

Cytat:„Czyż nie od ciebie zależy, czy mózg jest podłączony do serca czy odbytu.
Odbyt zaś, jak głęboki by nie był, płytki jest.

Cytat:„Dupa robaczywa podłączona do mózgu”

Cytat:„Ludzkość - zbyt liczna forma zwierzęcia”

Cytat:„Ponad ludzkie barki jest udźwignięcie podmiotowości”

Sofeicz napisał(a): Jak tu żyć - w żyć?

Sofeicz napisał(a): Jak tu żyć?

MarianNowak napisał(a): Krótko mówiąc musicie bardziej się wysilić.

Cytat:Nie chce mi się tłumaczyć ani odpierać tych komentarzy

MarianNowak napisał(a): na razie mówicie tylko o sobie i jakiś przeczuciach, czy kolegach z liceum (ja już dożyłem z wielkim trudem prawie czterdziestki)

Ayla Mustafa napisał(a):

MarianNowak napisał(a): na razie mówicie tylko o sobie i jakiś przeczuciach, czy kolegach z liceum (ja już dożyłem z wielkim trudem prawie czterdziestki)

jakichś*
No dobra. Pytanie merytoryczne. Co w Twej filozofii najbardziej pomaga Ci przetrwać życie? Camus w swym Dzienniku napisał, że miarą jakości danej filozofii jest jakość życia filozofa, który daną filozofią żyje.

Ayla Mustafa napisał(a): Ja nie pytałam o szczegóły Twych przeżyć, tylko o aspekty Twej filozofii, które najbardziej Ci w życiu pomogły. No ale już Zefciu słusznie wskazał, że nie masz ochoty dyskutować...

Sofeicz napisał(a): "Z trudem ale przetrwałem.
Łał - czysty, rapowany prozą „hilizm”."

Ja bym to nazwał w pojebanym sensie nawet herozimem.

zefciu napisał(a):

MarianNowak napisał(a): Krótko mówiąc musicie bardziej się wysilić.

Nie, nie musimy.

Cytat:Nie chce mi się tłumaczyć ani odpierać tych komentarzy

To co robisz na tym forum, jak Ci się nie chce?

MarianNowak napisał(a):

Ayla Mustafa napisał(a): Ja nie pytałam o szczegóły Twych przeżyć, tylko o aspekty Twej filozofii, które najbardziej Ci w życiu pomogły. No ale już Zefciu słusznie wskazał, że nie masz ochoty dyskutować...

Więc jak napisałem przekora wobec ludzi,
Ja sam sobie pomogłem, i piękno przyrody. Wszystko całkiem serio piszę. Tak to łączy się z moją filozofią, gdyż nie wierzę w dobrą pomocną bozię.

---

Sofeicz napisał(a): "Z trudem ale przetrwałem.
Łał - czysty, rapowany prozą „hilizm”."

Ja bym to nazwał w pojebanym sensie nawet herozimem.

---

zefciu napisał(a):

MarianNowak napisał(a): Krótko mówiąc musicie bardziej się wysilić.

Nie, nie musimy.

Cytat:Nie chce mi się tłumaczyć ani odpierać tych komentarzy

To co robisz na tym forum, jak Ci się nie chce?

Jeśli chcecie ze mną dyskutować autentycznie to musicie poczytać to co jest na mojej stronie. Jak nie chcecie to nic nie musicie, wystarczy roślinkę podlewać...

Na drugie odpowiem tak, jak Ci się nie chce czytać ze zrozumieniem, to co ja zrobię? NAPISAŁEM: nie chce mi się odpowiadać, ze względu na to że ludzie którzy niby piszą tutaj o mnie, albo moich ideach, tak naprawdę piszą o sobie.

Ayla Mustafa napisał(a): Przekorne życie wobec ludzi jest, jak dla mnie, płytkie. Po pierwsze, żyjąc buntowniczo wobec kogoś, sprawia się, że ten ktoś staje się kimś bardzo ważnym dla naszego życia. Z jednej strony zatem uznajesz ludzi za stadko idiotów, a z drugiej strony to właśnie stosunek do tych ludzi Cię krzepi. Potrzebujesz ich. Nie wybiłeś się na niepodległość. Nietzscheański nadczłowiek nie żyłby na przekór innym ludziom. Pamiętasz przypowieść o wielbłądzie, lwie i dziecku z "Tako rzecze Zaratustra"? Wpierw człowiek jest wielbłądem, bo taszczy te wszystkie bagaże emocjonalne, które na niego władowali inni ludzie i on sam. Potem jest lwem, bo wojowniczym rykiem odgania tych wszystkich "pretensjuszy", którzy narzucają mu ścieżkę życia swoim wpływem. Na koniec jest dzieckiem, bo dziecko jest przed czasem socjalizacji - robi, co uważa za słuszne; bez skrępowania. "We live in the society"; czyż nie? I teraz tak, Nietzsche nie żyłby na przekór innym, bo nie chciałby innych ludzi tak bezzasadnie nobilitować. Załóżmy, że ktoś Cię mocno skrzywdził. Załóżmy. Bez szczegółów, bez szczególików. Nie powinieneś żyć na przekór krzywdzicielom, by pokazać im, że jesteś silniejszy niż ich destrukcja, bo wtedy ci krzywdziciele będą istotną częścią Twego życia. Jedyną prawdziwą i najlepszą zemstą jest życie tak, jakby tych krzywdzicieli nigdy nie było. Niech nie zajmują nawet sekundy z Twych dni. Nie są warci. To nie jest warte. Kennedy rzekł: "przebaczaj winowajcom, ale pamiętaj ich imiona", Pamięć? Tak. Co do zasady, żeby żyć jak najskuteczniej trzeba mieć jak najlepszą wiedzę. Ale niech z wiedzą za rękę nie idzie żadna namiętność. Żyjąc na przekór, uwaga Twej duszy jest podbijana przez nemezis. Trzeba zabić, wypalić z siebie wpływ zła. Ta neutralizacja jest zwycięstwem nad złem. Wtedy zła jest mniej. Trzeba zbudować szczelny mur, by zatamować trwale zły wpływ.

MarianNowak napisał(a): I powiem jeszcze tak: Jak chcecie się wypowiadać na temat moich idei, to się z nimi zapoznajcie, w miarę możliwości, bo na razie mówicie tylko o sobie i jakiś przeczuciach, czy kolegach z liceum (ja już dożyłem z wielkim trudem prawie czterdziestki)

MarianNowak napisał(a): ale może dla kogoś coś zmieni...

Ayla Mustafa napisał(a): Są dużo lepsze sposoby radzenia sobie ze złą przeszłością (a ściślej rzecz ujmując - złą pamięcią) niż przekora i wywyższanie świata fauny ponad masy ludzkie.

Ayla Mustafa napisał(a):Ta wiara sprawia, że działam lepiej. Z nadzieją.

Sofeicz napisał(a):

MarianNowak napisał(a): I powiem jeszcze tak: Jak chcecie się wypowiadać na temat moich idei, to się z nimi zapoznajcie, w miarę możliwości, bo na razie mówicie tylko o sobie i jakiś przeczuciach, czy kolegach z liceum (ja już dożyłem z wielkim trudem prawie czterdziestki)

Właśnie wykonaliśmy pracę domową i jakoś przyswoiliśmy sobie te kilka minut rapu (ja nawet cytowałem co smakowitsze kawałki).
Konkluzja - jesteś pogrobowcem romantyzmu polskiego „Miej serce i patrzaj w serce ...” Adam Mickiewicz.

Ayla Mustafa napisał(a): To nie koniec. Absolutnym grzechem wobec ludzkości jest skupianie się na złu, które to skupianie skutkuje awersją do życia (czyż i nietzscheański Zaratustra nie zwalczał awersji do życia?). Jeżeli ktoś pozwala podbić swój umysł płyciznom i stąd zraża się do świata, podczas gdy ma na Ziemi skończone, krótkie w kosmicznej skali życie, to zabraknie mu życia na poznawanie wielu wartościowych osiągnięć ludzi i na dodawanie swych osiągnięć. Nie przeczyta książek, które przeczytać powinien. Nie usłyszy słów, które usłyszeć powinien. Nie zobaczy wielkich obrazów. Nie zazna najgłębszych inspiracji. Nie odkryje tego, co odkryć powinien. I tak dalej. Nie mamy prawa marnować naszych żyć na mielenie traum. Weltschmerz w ciemnym pokoju przed mniejszym lub większym monitorze nikomu życia nie polepszy. Samymi dobrymi intencjami nie jest wybrukowane piekło, tylko limbus.
A z przekory to żył też bohater "Notatek z Podziemia" Dostojewskiego. A raczej wegetował. Chyłkiem pomykał w tle tła.