Patafil napisał(a):No cóż, dla zwolenników komuny i lewaków walka z nimi nie może być uzasadniona, i zawsze będzie ,,zdradą'', bo lewica ma monopol na słuszność. Każdy, kto jej się sprzeciwia, jest nazistą. No i fajnie, mi tam lewackie określenia latają koło ch...

Patafil napisał(a):Nie ,,gdzieś'', tylko pareset km dalej, w kraju mającym odpowiedni potencjał technologiczny i militarny. Dlatego ,,zdrada'' jest w tym wypadku także obroną konieczną. Tak to się dziwnie porobiło...

Cytat:Czy walka przeciwko władzom komunistycznym, bez kolaboracji z okupantem to dla Ciebie to samo co walka w szeregach zbrodniczej organizacji działającej w ramach machiny, która jest zupełnie obca i zagrażająca twojemu etnosowi?

Кирилл napisał(a):lol.
Zagrażała Belgom (z Walonii, francuskojęzycznej).

Cytat:Finowie mieli interes w walce z III Rzeszą?

Cytat:Aha, to fajnie. Nie pisałem nigdzie o Belgach.

exodim napisał(a):W Waffen-SS znajdowało się co najmniej 5 dywizji złożonych głównie z Rosjan, którzy chcieli powrotu "normalności" na swoje ziemie. Czy oni byli zdrajcami?

Кирилл napisał(a):Zawsze? Jesteś absolutnie pewny, że zawsze? Posłałbyś swoją rodzinę na śmierć, zdradziłbyś naród (de facto przyklasnąłbyś podstawowej idei komunizmu, tj. kosmopolityzmowi, czy tam zarzuceniu różnic narodowych/etnicznych, bez problemu zarzucając swoją narodowość na rzecz jakiegoś tam zwalczania zagrożenia) i ideały?

Berzerker napisał(a):Poświęcenie niekoniecznie musi przejawiać się w akcjach samobójczych. Można poświęcić własną reputację walcząc pod obcym sztandarem, kiedy walka taka i jej wynik znaczy więcej niż "moje ja Polaka/Belga/Szwajcara". Najwięksi bohaterowie to nie ci, którzy liczą ze się im postawi pomnik, bądź że dają w śmierci upust swojej patriotycznej egzaltacji, ale ci, którzy wiedzą że stracą dokładnie wszystko w walce z wrogiem, nawet dobre imię. Prostaczkowie niestety nigdy nie będą w stanie właściwie ocenić takich ludzi.

"Wyrzeczenia, pokorne i niewdzięczne wyczekiwanie w obliczu śmierci, daleka od jakiejkolwiek świetności służba, w której nadstawia się głowy po nieznanych polach i lasach, bezruch bez żadnych ludzkich radości - oto prawdziwa wojna, jaką prowadzą miliony ludzi, którzy nigdy nie zaznają krzykliwej chwały, a którzy - jeśli nie zginą - powrócą do domu z marsowym obliczem i z milczeniem na ustach, ponieważ nie zrozumianoby jak wiele rozdarcia i wyrzeczeń złożyło się na ich pochmurne bohaterstwo.
Bohaterstwo porusza tłum tylko wtedy, gdy jest lśniące i hałaśliwe. Na ludziach wrażenie wywiera rozgłos, nie zaś uciążliwa i powolna wspinaczka dusz, które w ciszy i w mroku dochodzą do wielkości."

Sajid napisał(a):De Grelle nie walczył z wrogiem, walczył u jego boku.

Berzerker napisał(a):Podczas II wojny światowej istniał więcej niż jeden wróg. Hitler czy Stalin?

Berzerker napisał(a):Ale jak mniemam to i tak na nic, bo Sajid jest "najmundrzejszy" na świecie, i jego pieprzenie o "gadach" to szczyt i ostateczny kres wszelkiego geniusza.

Кирилл napisał(a):.
Łotysze, jak widać, przetrwali, w ówczesnych warunkach także zdecydowanie bliżej im było do III Rzeszy, niż do ZSRR. Bliskość rasowa i kulturowa między nimi, a Niemcami była znacznie większa, niż to, co łączyło ich z Rosjanami (a konkretnie z ideologią komunistyczną, która była im niemal całkowicie obca i wroga, tak jak i Polakom, na ten przykład).

Sajid napisał(a):De Grelle stanął u boku Rzeszy w 1941 roku gdy to Rzesza zaatakowała Związek Radziecki, a nie gdy Związek Radziecki silnie parł na Europę. Zaś gdy ZSRR było już w momencie parcia na Europę to Belgia po konferencji w Teheranie mogła się czuć bezpieczna.

Kraj De Grelle zaatakował najeźdźca podporządkowując go sobie i okupując. De Grelle tego wroga nie dostrzegał. Wręcz przeciwnie stanął z nim ramię w ramię.
No ale cóż, zdrajcy są jak szczury, które uciekają z tonącego okrętu. Lepiej było przywdziać mundur wroga i dostać od niego kupę fajnych zabawek niż stanąć do nierównej walki. :evil:

Berzerker napisał(a):Dziwne, bo władze Hiszpanii za Franco Degrella najwidoczniej za zdrajcę nie uważali.

Berzerker napisał(a):A może i oni byli "pomocnikami niewidzialnej ręki zdrady"? Pierdolisz, a nie wiesz o czym. Komunizm był ARCYWROGIEM. Wiedział o tym Franco, wiedział o tym Hitler, wiedział o tym Degrelle, ale Sajid żyjący w XXI wieku i "znający" realia wojny z papierków o tym wiedzieć nie może.

Berzerker napisał(a):Nie twierdzę ze wiele z tego co waffen SS zrobiło nie zalicza się do zbrodni wojennych, ale koniec konców oni z Czerwonymi WALCZYLI i póki mogli zatrzymywali czerwony pochód, a nie handlowali z nimi Europą tak jak alianci (:x).

Sajid napisał(a):No co ty nie powiesz? :lol2:
A może to dlatego, że De Grelle miał silne faszystowskie sympatie? I nie tylko faszystowskie, bo także pronazistowskie o czym świadczą jego przedwojenne wycieczki na zloty NSDAP? Swój swego nie ruszy, więcej wybaczy.

Sajid napisał(a):No tak, ignorujesz wszystko. Realia historyczne, wszelkie zasady powinności, bo KOMUNIZM, KOMUNIZM. Niechże i własną matkę sprzeda, dupy nadstawi, braci zdradzi, bo KOMUNIZM gdzieś tam jest.

Sajid napisał(a):A pożyteczni idioci w postaci De Grelle pomagali mu w jego politycznych gierkach stając się zhańbionymi zdrajcami.

Sajid napisał(a):De Grelle nie walczył z wrogiem, walczył u jego boku. To czego teraz dokonujesz to zwykłe przewartościowanie wartości. Zdrajca na piedestale, bohater na "liczący na pomnik" stojący pod zdrajcą.

Berzerker napisał(a):O, to i Franco był "zuy"?

:rotfl:

Berzerker napisał(a):Niedawno to Ty śliniłeś się nad żydokomuną za to że mordowała i więziła polskich Ślązaków za to, ze ... byli Ślązakami. :roll: "Niechże i własną matkę sprzeda, dupy nadstawi, braci zdradzi, bo "teutoński" Ślązak gdzieś tam jest".

Berzerker napisał(a):A kiedy dany osobnik popiera działalnosć obcej władzy w swoim kraju, kiedy ta władza krzywdzi część jego narodu, której to części ów osobnik akurat przez swoje trelemorele nie lubi, to jest już zdrajcą, czy może użyjemy eufemizmu? :evil:

Patafil napisał(a):Degrelle walczył z bolszewickim wrogiem, stojąc u boku nieprzyjaciela, z którym można było znaleźć wspólny język, i który nie zagrażał istnieniu Belgii. Nietrudne do zrozumienia, chyba że ktoś dokonuje zwykłego, charakterystycznego dla lewactwa przewartościowania wartości. :mrgreen:

Sajid napisał(a):Tak ci trudno zrozumieć, że swój swemu więcej wybaczy? Z resztą co tam Franco miał mu do wybaczania, gdy to nie jego De Grelle zdradził. Myślę jednak iż Franco powinien zdrajcę potępiać. Nie zrobił tego, wygrała polityka i wspólne przekonania. W tym zakresie Franco jako żołnierz zapomniał, że zasady i ideały żołnierskie należy mieć na uwadza zawsze. Nie tylko wtedy gdy nie jest się poszkodowanym lub gdy ktoś nam jest poglądowo bliski. A De Grelle jako człowiek o bardzo silnych katolickich przekonaniach (przynajmniej w okresie przedwojennym i wojennym, bo chodzą słuchy, że pod koniec życia zaczął fascynować się pogaństwem) bądź co bądź też w tym zakresie był mi poglądowo bliski. Ale cóż z tego?

Berzerker napisał(a):Degrelle, w Europie rozdartej pomiędzy komunizmem a faszyzmem i nazizmem, również dokonał politycznego wyboru sprzymierzeńców.