Cytat:Chester Bennington nie żyje. Wokalista Linkin Park miał 41 lat.

Wokalista Linkin Park Chester Bennington popełnił samobójstwo, powiesił się w swojej rezydencji Palos Verdes Estates w Los Angeles w Kalifornii - podał portal TMZ, zajmujący się życiem show-biznesem. Informację o jego śmierci potwierdził lekarz sądowy - podała agencja AP. Chester Bennington miał 41 lat"

Sofeicz napisał(a): Szkoda, bo fajną muzę tworzyli.

Sofeicz napisał(a): PS. Kolejna ofiara dragów. Czy bez tego się nie da? to jakaś epidemia.

Cytat:Szkoda gościa. Trochę mnie wkurwił, bo nie powinien zostawiać szóstki dzieci. Nawet jak nie chciał żyć dla siebie, to powinien zacisnąć zęby i żyć dla dzieci.

cobras napisał(a): No niestety, sam za ich muzą nie przepadałem, ale mi się smutno zrobiło. Dopóki nie przeczytałem postów jakiegoś gnoja mającego Trumpa w avatarze, że dobrze mu tak, bo to 3-krotny rozwodnik, czy coś w tym stylu.

lumberjack napisał(a): Nawet jak nie chciał żyć dla siebie, to powinien zacisnąć zęby i żyć dla dzieci.

Socjopapa napisał(a):

lumberjack napisał(a): Nawet jak nie chciał żyć dla siebie, to powinien zacisnąć zęby i żyć dla dzieci.

A to nie była depresja?

lumberjack napisał(a): W artykule na wiki jest takie info, że przeciętny człowiek ma w swoim życiu przeciętnie 4 poważne depresje.

Socjopapa napisał(a): Nie zawierzałbym tak bardzo wiki. To mi wygląda na internatową mundrość.

Cytat:Choroba afektywna jednobiegunowa (czyli zaburzenia depresyjne nawracające lub pojedynczy epizod dużej depresji) w ciągu całego życia dotyka około 5–17% populacji[2]. Według danych ze Stanów Zjednoczonych w 2012 r. depresja jednobiegunowa wystąpiła u 6,9% osób dorosłych. Może wystąpić u osób w różnym wieku, jednak najczęściej rozpoczyna się ona u osób po 40. roku życia i częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn[2][16]. Według szacunków WHO, depresja dotyka około 350 mln ludzi na całym świecie, co stanowi około 5–6% populacji świata[17]. Wystąpienie depresji uzależnione jest w istotnym stopniu od obciążenia stresującymi wydarzeniami oraz od genetycznej podatności na depresję.[...]

W jej przebiegu nieleczone epizody depresyjne trwają zwykle 6–9 miesięcy. Przeciętna ilość epizodów depresji w ciągu całego życia wynosi około 3–4, jednak u poszczególnych pacjentów ilość ta może się znacznie różnić. Około 40% pacjentów, u których wystąpił epizod dużej depresji, zdrowieje w ciągu 3 miesięcy, zaś 80% zdrowieje w ciągu roku. Im dłuższy jest czas trwania epizodu depresyjnego, tym mniejsze są szanse na jego samoistne ustąpienie i tym bardziej zasadne jest zastosowanie leczenia psychiatrycznego[2][16].

Pacjenci, u których wystąpił jeden epizod depresji, obarczeni są ryzykiem nawrotu wynoszącym 50–85%. Natomiast pacjenci, którzy przebyli dwa epizody depresji, obarczeni są ryzykiem nawrotu 80–90%[2][16]. Szacuje się, że około 50% osób, u których występuje depresja, korzysta z leczenia, przy czym tylko u części z nich leczenie to jest zgodne z aktualnymi standardami postępowania. Stosowanie leczenia profilaktycznego powoduje około trzykrotną redukcję ryzyka nawrotu depresji[2].