[Night_walker]

to z brodaczem to tylko taka mała metafora boga jako takiego.
Zdaje sobie sprawe w co teraz sie wierzy i zdaje sobie sprawe ze religi zanika. Ale jak dla mnie jest to bardzo małe zanikanie. Sadze ze powinna zostac w naszych czasach całkowicie zanegowana. Zastanawia mnie więc dlaczego NADAL widzi sie w wierze cel. Rozumiem ze w sredniowieczu mogła byc taka potrzeba ale teraz?

[Łoś]

to z brodaczem to tylko taka mała metafora boga jako takiego.
Zdaje sobie sprawe w co teraz sie wierzy i zdaje sobie sprawe ze religi zanika. Ale jak dla mnie jest to bardzo małe zanikanie. Sadze ze powinna zostac w naszych czasach całkowicie zanegowana. Zastanawia mnie więc dlaczego NADAL widzi sie w wierze cel. Rozumiem ze w sredniowieczu mogła byc taka potrzeba ale teraz?

Ludzie od czasów średniowiecza niewiele się zmienili.

[Wilk]

Sadze ze powinna zostac w naszych czasach całkowicie zanegowana. Zastanawia mnie więc dlaczego NADAL widzi sie w wierze cel. Rozumiem ze w sredniowieczu mogła byc taka potrzeba ale teraz?

I to się nazywa "postęp". Subiektywizm. "Ja sądzę, ja chcę". A ja sadzę że powinniście mnie wszyscy czcić jako pana tego globu, i zastanawia mnie dlaczego mnie jeszcze nie czcicie?

Niektórzy tutejsi ateiści mnie rozbrajają.

[Kuru]

Podobny temat poruszyła dzisiaj nauczycielka u mojej siostry w szkole... Moja siostra na zadane pytanie stwierdziła, że osoby niewierzące musza być bardziej nieszczęsliwe - zapytali więc odpowiedziała co mysli, a wszyscy rzucili się na nią z przysłowiowymi ryjami...

Moja opinia jest taka: wszystko zależy w co kto wierzy.

Jeżeli ktoś wierzy ogólnie w stwórce i życie po śmierci, a zarazem nie żyje w strachu przed jakimś piekłem i potępieniem, to taka osoba napewno jest szczęsliwsza od ateisty.

Jeżeli ktoś żyje w strachu: "co to będzie ze mną ? nie byłem na mszy i będe sie palił w piekle !" - w porównaniu z taką osobą ateista chyba jest jednak szczęsliwszy.

Ja nie wierze w żadnego boga, i nie sądze by po śmierci coś jeszcze było, i dlatego jest to cholernie przygnębiające... bardzo przygnębiające... czasami okropnie przygnębiające - tak bardzo, ze lepiej czasem o tym nie myśleć.

Jedyne co przychodzi mi do głowy to jedna z ostatnich scen z filmu Blade Runner gdzie Batty mówi: "I've seen things you people wouldn't believe [...]" - nie daje całego cytatu by nie zepsuc klimatu tym co nie oglądali tego klasyka.

[Mojwa]

Wiara wmawia poczucie winy. Wszystko co robisz, a nie jest związane to z kościołem czy bozią, automatycznie jest grzechem. I jak tu być szczęśliwym, jak ciągle robi się coś złego?

Z drugiej strony jednak popieram to, co napisała Aspołeczna. Ktoś, kto jest refleksyjny, kto dostrzega więcej, jak to powiedział Kilgore w innym temacie: "Kiedy czlowiek dostrzega wiecej wchodzi w depresje/stan depresyjny/nazwij-to-jak-chcesz."

I też ma rację. Tylko czym jest szczęście głupiego, który nie widzi nic, nie zastanawia się nad niczym? Chyba jednak wolę być nieszczęśliwa [choć ostatnio jestem radosna... szczęśliwsza.. głupieję?], ale refleksyjna, niż szczęśliwa, ale głupia. O!

[400 post! :mrgreen:]

[Wilk]

Wiara wmawia poczucie winy. Wszystko co robisz, a nie jest związane to z kościołem czy bozią, automatycznie jest grzechem. I jak tu być szczęśliwym, jak ciągle robi się coś złego?

Dlaczego w waszym języku słowo "wiara" [w religijnym znaczeniu] staje się synonimem "wyznania rzymsko-katolickiego"? Mówisz "wiara" ale masz na myśli kościół, restrykcje tej religii, wpajanie poczucia winy. A myślałaś kiedyś o tym że może istnieć wiara taka, która nie wymaga winy, zakazów [tych szalonych], pokut, czy wyznań grzechów??? Chyba nie myślałaś. Nie obraź się ale Twoja wypowiedź wskazuje na pewne ograniczenie horyzontów.

[Mojwa]

Okey, wybacz.
Nie miałam jednak na myśli tylko Krk. Bo ogólnie w chrześcijaństwie jest teoria poczucia winy, w mniejszym lub większym stopniu, tak samo jest w judaizmie od którego chrześcijaństwo pochodzi. W islamie chyba też. Buddyzmu nie zaliczam pod wiarę. Jestem tak ograniczona [to nie ironia ], że raczej na temat tych wschodnich religii nic nie wiem.

Ale wiesz, żyjąc w społeczeństwie gdzie katolicyzm ma największy zasięg trudno nie zacząć tych pojęć łączyć. Swoją drogą - chyba nie tylko mi się to zdarza.

[Wilk]

Bo ogólnie w chrześcijaństwie jest teoria poczucia winy, w mniejszym lub większym stopniu

Tak. Jest "teoria poczucia winy". Co w tym dziwnego skoro odnosi się to do jednych z najbardziej krwiożerczych, niszczycielskich i absurdalnych stworzeń na Ziemi - do ludzi? "Wyjmij drzazgę z własnego oka nim wypomnisz belkę w oku bliźniego" jakoś tak to było, prawda? Zło nie istnieje nigdzie poza samym człowiekiem, i to nie "innym" człowiekiem. Złem nie są też diabły, arymany i inne upiory w które pospolity zjadacz chleba chciałby projektować własną wewnętrzną drapieżną małpę.

W chrześcijaństwie jest też "wybaczajcie nieprzyjaciołom swoim".