[Czarna 87]

Uczy zapomniałeś że inspiracją dla rzeżb/malowideł, pozycji w jakich siedzą święte postacie, wszystko to jest żywcem zerżnięte z sztuki religijnej ze wschodu, z grecji starożytnej, egiptu....

To chyba wynika z tego, że sztuka nigdy nie jest obiektywna. Zawsze pozostaje pod jakimś wpływem.

Sztuka – i owszem – pozostaje pod jakimś wpływem, ale tylko, jeśli obarczy się ją jakimiś powinnościami wobec masowego odbiorcy (np.: że Sztuka ma – jak w okresie pozytywizmu – być nośnikiem konkretnej idei, ma umoralniać itd.). Sztuka może być wolna od tych wszystkich powinności – nie musi propagować konkretnej idei, przesłania. I tak naprawdę wszelkie mariaże sztuki z jakąś konkretną propagowaną prze nią ideą nie wychodzi Sztuce raczej „na zdrowie”. Sztuka nieobarczona byciem ośnikiem prądów umysłowych epoki jest tak naprawdę odtworzenie życia, odczuć, uczyć twórcy – niezależnie od tego, jaki on jest.