[Uczy]

Masz - smacznego. Niestety, tekst jest napisany prawno-kościelną a nie filozoficzną (jedyną znaną mi) łaciną, stąd nie ręczę za siebie.



W celu wypełnienia prawa kościelnego, które stwierdza w art. 52 apostolskiej konstytucji i Kurii Rzymskiej, że „Kongregacja Doktryny Wiary bada przewinienia przeciwko wierze i bardzo poważne przewinienia zarówno przeciwko obyczajom jak i popełnione w czasie sprawowania sakramentów, które zostały jej doniesione, i , jeśli konieczne, przystępuje do ogłoszenia lub nałożenia sankcji kanonicznych zgodnie z normami zwykłego lub właściwego prawa”, konieczne było wpierw określenie metody postępowania sądowego w przewinieniach przeciwko wierze: dokonano tego za pomocą norm zatytułowanych Agendi Ratio in Doctrinarum Examine, ratyfikowanych i zatwierdzonych przez papieża Jan Pawła II, razem z art. 28-29, zaaprobowanymi in forma specifica. W prawie tym samym czasie, KDW, za pomocą ustanowionej ad hoc komisji, poświęciła się dokładnemu zbadaniu kanonów co do przewinień, zarówno kanonów Kodeksu Prawa Kanonicznego i Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich, w celu określenia „poważnych przewinień zarówno przeciwko obyczajom i popełnionych w czasie sprawowania sakramentów” i w celu ustanowienia specjalnych norm proceduralnych „co do ogłaszania lub nakładania sankcji kanonicznych”, ponieważ instrukcja Crimen Sollicitationis, wydana przez powyższą świętą kongregację Stolicy Świętej 16 marca 1962 roku, aż do teraz mająca moc prawną, miała być zrewidowana kiedy promulgowano nowe kodeksy prawa kanonicznego. Rozważywszy dokładnie opinie i poczyniwszy stosowne konsultacje, praca komisji została ukończona. Ojcowie KDW zbadali dokładnie pracę komisji i przesłali papieżowi wnioski w sprawie określenia bardzo poważnych przewinień i sposób postępowania sądowego w celu ogłoszenia lub nałożenia sankcji, z nadal pozostającą wyłączną kompetencją co do tego apostolskiego trybunału tej kongregacji. Wszystkie te rzeczy, zaaprobowane przez samego papieża, potwierdzono i promulgowano listem apostolskim motu proprio zaczynającym się od słów Sacramentorum sanctitatis tutela. Bardzo ciężkie przewinienia zarówno w sprawowaniu sakramentów i przeciwko obyczajom zastrzeżone KDW są takie:
Przewinienia przeciwko świętości Najświętszej Ofiary Eucharystycznej i sakramentów, mianowicie:

1. Zabieranie lub przechowywanie konsekrowanych postaci dla świętokradczego celu lub wyrzucanie ich
2. ATTENTATIO [?? ATTEMPTO – doświadczam (w sensie: wystawiam na próbę, a nawet: kuszę] działań liturgicznych Ofiary Eucharystycznej lub naśladowanie (udawanie) ich
3. Zabronione koncelebracje Ofiary Eucharystycznej z członkami wspólnot eklezjalnych, które nie mają sukcesji apostolskiej i nie rozpoznają godności sakramentalnej stanu kapłańskiego
4. Konsekracja dla celów świętokradczych jednej postaci bez drugiej podczas sprawowania Eucharystii lub nawet obu poza sprawowaniem Eucharystii

Przewinienia przeciwko świętości Sakramentu Pokuty, mianowicie:

1. Rozgrzeszenie współwinnego grzechu przeciwko 6 przykazaniu Dekalogu
2. Nagabywanie w czasie, przy okazji lub pod pretekstem spowiedzi do grzechu przeciwko 6 przykazaniu Dekalogu, jeśli jest nastawione na grzech z samym spowiadającym.
3. Bezpośrednie naruszenie tajemnicy spowiedzi

Przewinienia przeciwko obyczajom, mianowicie przewinienia popełnione przez kleryka przeciwko 6 przykazaniu Dekalogu z osobą mającą poniżej 18 lat

Tylko te przewinienia wskazanie i określone wyżej są zastrzeżone apostolskiemu trybunałowi KDW. Tak często, jak ordynariusz lub hierarcha ma przynajmniej prawdopodobną wiedzę na temat zastrzeżonego przewinienia, po przeprowadzeniu wstępnego zbadania sprawy ma poinformować o tym KDW, która – chyba że CAUSAM SIBI ADVOCET [??? CAUSA – tu może być: proces, sprawa sądowa, okoliczności, zlecenie; ADVOCO – przyzywam, powołuję (np. kogoś jako doradcę prawnego lub zgromadzenie), stosuję, używam (np. do pomocy)]z powodu szczególnych okoliczności – po przekazaniu stosownych norm poleci ordynariuszowi lub hierarsze przeprowadzić postępowanie sądowe przed jego własnym trybunałem. Prawo apelacji od wyroku pierwszej instancji, czy to ze strony współuczestnika lub jego ustawowego przedstawiciela lub promotora wymiaru sprawiedliwości, pozostaje prawomocne wyłącznie w odniesieniu do najwyższego trybunału tej kongregacji. Należy zaznaczyć, że działanie przestępcze w zakresie przewinień zastrzeżonych KDW ulega przedawnieniu po 10 latach. Przedawnienie działa zgodnie z powszechnym i zwyczajnym prawem; w przypadku przewinienia popełnionego z osobą nieletnią przez kleryka, przedawnienie działa od dnia ukończenia przez niepełnoletniego 18 roku życia. W trybunałach ustanowionych przez ordynariuszy lub hierarchów, funkcje sędziego, promotora wymiaru sprawiedliwości, notariusza i przedstawiciela ustawowego mogą być pełnione w tych przypadkach tylko przez księży. Kiedy proces sądowy przed danym trybunałem jest zakończony, wszystkie akta sprawy mają być obowiązkowo przesłane do KDW. Wszystkie trybunały Kościoła Łacińskiego i Kościołów Katolickich Wschodnich są zobowiązane do przestrzegania kanonów w sprawie przewinień i kar sądowych, a także procesów karnych obu Kodeksów, wraz ze szczegółowymi normami przesłanymi przez KDW w każdym indywidualnym przypadku, i mają być w całości egzekwowane. Sprawy sądowe tego rodzaju podlegają tajemnicy papieskiej.
Dzięki temu listowi, wysłanemu z polecenia papieża wszystkim biskupom Kościoła Katolickiego, superiorom generalnym religijnych instytutów życia konsekrowanego na prawie papieskim i stowarzyszeniom życia apostolskiego [księży] na prawie papieskim, i pozostałym zainteresowanym ordynariuszom i hierarchom, nie tylko – jak sądzimy – uniknie się całkowicie bardzo ciężkich przewinień, ale szczególnie ordynariusze i hierarchowie będą mieli troskę pasterską, aby czuwać nad świętością stanu duchownego i wiernych, nawet za pomocą niezbędnych sankcji.
W Rzymie, w siedzibie KDW, 18 maja 2001
Kard. J. Ratzinger
Prefekt
Abp. T. Bertone SDB
Sekretarz