[lumberjack]

Dążenie do szczęścia.

Eee... kto ci tak powiedział? Jestem przykładem osoby, która do szczęścia nie dąży(lubię być wesoły, ale wesołość z powodu obejrzenia głupiego filmiku na yt to chyba nie takie szczęście o jakie chodzi Tobie). Wolę dążyć do 'prawdy' o świecie, a to chyba nie łączy się zbytnio ze szczęściem(np. czy szczęściem napawa świadomość, że świat jest pełen bezsensownego cierpienia?). Oczywiście z mojego braku dążenia do szczęścia nie wynika to bym chciał aby innym ludziom wiodło się źle.

Proszę bardzo. Wszyscy ludzie na całym świecie dzielą się żywnością z innymi ludźmi.

I np. wszyscy naziści w obozach koncentracyjnych dawali żydom jeść? Jeśli już dawali to w zamian za jakieś fanty. Sami z siebie jakoś nie byli (poza jednostkowymi wyjątkami) zdolni do altruizmu.

A wśród tych innych znajduje się zdolność do intuciyjnej oceny co jest dobre, co złe

Tak, tylko, że te intuicyjne oceny dobra i zła zależą od epoki, etosu jaki w niej panuje, kultury, tego co zinterioryzujemy ze społeczeństwa i wreszcie od w jakimś tam stopniu naszych własnych przemyśleń.

Zgadzam się z tobą, że moralność to coś powszechnego, element natury ludzkiej, aczkolwiek nie zgadzam się co do tezy o uniwersalności jakichś tam niby "fundamentalnych" wartości.