[Keyser Söze]

No, też właśnie obejrzałem. Pojebany film, ale fajny, szczególnie w warstwie audiowizualnej.

Spoiler!

Jeśli chodzi o fabułę, to najbardziej mi się rzuciło w oczy to, że Julian mimo pozornej srogości (non-stop kamienna morda, własny klub muay-thai, dojebane łapy) był w gruncie rzeczy słaby i pojebany: pod wpływem łzawej historyjki tego tłustego żółtka zawahał się przed pomszczeniem brata, ale już później z zimną krwią zastrzelił niewinnego policjanta + ten jego wybuch agresji po kolacji z matką i atak na upitych gości w knajpie (zupełnie oderwany od jakiegokolwiek kontekstu). No właśnie, z matką: facet pod jej wpływem zatłukł ojca gołymi rękami, które to ręce też za jej sprawą na końcu stracił. Generalnie motyw patologicznej relacji z matką jest tu tak wyeksponowany, że bardziej już nie może być, ale ciężko mi dopatrzyć się tu czegoś innego niż prostych freudyzmów, kompleksów edypa itp. Scena, w której Julian wkłada jej ręce w brzuch, była tak prymitywną analogią (w sumie już ilustracją...) chęci powrotu do łona, że aż mi się smutno zrobiło.

No i zgadzam się z Hansem, postać tego tajskiego supergliny była zajebista. Bezwzględnością i stosowanymi metodami tortur facet przypomina trochę Xavrasa Wyżryna z opowiadania Dukaja A przy tym faktycznie wydaje się, że może wszystko

Może jutro coś więcej napiszę jak przez noc przyjdzie mi do głowy jakaś lepsza interpretacja albo przemyślenia. Najlepiej by było, gdyby Berzerker obejrzał i się wypowiedział, bo jeśli jednak w filmie jest coś ukryte, to nikt inny tego nie wyciągnie