[hehe]

Nie jest to do końca oczywiste, chyba stanęło na tym, że myślimy myślami - mentalnymi reprezentacjami, czymś, co może być w dużej mierze niezależnym od językowej reprezentacji.

W sumie nieco nieprecyzyjnie zawęziłem moją wypowiedź do określonej grupy reprezentacji myślowych, które po prostu wydały się mi najbardziej w danej chwili interesujące. Cóż, faktem jest, że nie tylko "słowami" myślimy. Po dłuższym zastanowieniu w dostrzegam, że ograniczanie się tylko do jednego przypadku to w pewniej części utrata interesującego zagadnienia.

Polecam najpierw zapoznanie się z hipotezą Whorfa i Sapira, potem z pracami Stevena Pinkera i Lery Boroditsky na temat współzależności między językiem a myślami.

Dziękuję za propozycje. Chętnie poszukam informacji na powyższy temat.

A co do gramatyki języka angielskiego - jak dla mnie jest wprost genialnie prosta, choć wcześniej nie wyglądało to tak różowo. Wklejam wam fragment oryginalnego tekstu poematu Beowulf, spisanego gdzieś około 10 wieku n.e. w staroangielskim, dialekt zachodniosaksoński:
Fajnie, co? Tamtejszy "angielski", podobnie jak łacina czy polski, jest językiem z bogatą fleksją.

Natomiast dzisiejszy angielski już taki nie jest, a w tym przypadku chyba ma największe znaczenie obecnie używany język, jak bardzo trudny, skomplikowany, piękny czy nie stary język nie był.