[lumberjack]

Gdy mówimy o pesymistach, myślimy o opornych, warczących ludziach, którzy nigdy nie są zadowoleni z siebie samych i ze świata. To skojarzenie pojęć jest dalekie od doskonałości. Przeciwnie, fakty są dokładnie odwrotne. Światopoglądowy pesymista jest zwykle optymistą w życiu. Kłopoty, te które przynosi rozwój świata, nie zaskakują go. Nie spodziewa się niczego lepszego. Wie, że świat jest zły i nie może być inaczej. Nie ma więc jakiejkolwiek podstawy do niezadowolenia z życia, jest tak jak było i jak zawsze będzie. Bawi go głupota życia jako komedia natury. Inaczej jest w wypadku światopoglądowego optymisty. Przekonany, że sprawy mogłyby się mieć lepiej, gdyby tylko ulepszyć samego siebie, na każdym kroku napotyka ciężkie przykrości i ustawicznie narzeka, że ludzie, a z nimi samo życie zawsze zawadzą przy próbach udoskonalenia. W wiecznym wyczekiwaniu lepszych czasów doświadcza stale nowych zawodów i wpada z jednej rozpaczy w drugą. Światopoglądowy optymizm przedstawia nam zwykle w życiu obraz określany mianem pesymisty.

Gustaw Ratzenhofer