[Yeyckoo]

Nie wiem i nigdy na szczęście nie miałem takich myśli Nie mówię, że takich ludzi należy piętnować, raczej należałoby ich leczyć psychicznie jak każdego chorego, chociaż wiadomo, nie na siłę. Ale nie wmawiaj mi, że to jest normalne. Nie, nie jest.

Ja bym zaleciło terapie nie tylko transom, ale przynajmniej dominującym genderowatym.
Bo dla mnie to żadna różnica w przypadku rodzaju homo s.s., czy ma się ciało tzw. 'męskie' czy tzw. 'żeńskie' lub inne, a bezmyślnie idzie drogą jakiejś wyimaginowanej 'kobiecości' czy 'męskości'. Już bardziej zrozumiem kombinacje operacyjne na ciele, usuwanie i jego przeciwieństwo (nie korekty dla 'podkreślenia atrybutów płci'); lecz ta cała otoczka dekoracyjno-behawioralna to żałosna szopka.

niech jego bliska rodzina się ogarnie trochę, powstrzyma od krytyki, on niech wróci do domu i się poważnie zastanowi nad ostateczną decyzją w miarę neutralnym środowisku.

czy słusznie to odebrałom, że hetero i genderową familię określasz mianem 'neutralnego środowiska'? na jakiej podstawie?

Można sobie wyobrazić, że w głowach ludzi istnieje pewien "program" mówiący im jakiej są płci. Trudno sobie natomiast wyobrazić, że w ludzkiej głowie, jakiejkolwiek, znajduje się "program" jamnika.

I teraz co wymaga większej wyobraźni: to że mężczyzna dostał "program" kobiety w wyniku błędu w rozwoju płodu, czy to że w magiczny sposób przeprogramował się na jamnika?

W rzeczywistości ów człek stał się facetem, bo na podstawie analogii genitalnej i behawioralno-funkcjonalnej przyjął na siebie role obserwowanych przez miliony lat zwierzaków w swym najbliższym otoczeniu. A że jego zdziczenie uległo społecznemu okiełznaniu, z niemożności bycia wilkiem, ostała mu się mniej lub bardziej natura domowego psiaka, mniejsza o to czy jamnika czy innej rasy. Czerpie też garściami z koguta czy knurka, tak jak jego połowica z samic tychże gatunków. A zatem program jamnika nie dość że jak najbardziej jest realizowany, to rzecz by można - nawet 'bazowy'.

W przypadku, kiedy osoba ze zdefiniowaną tożsamością płciową, która pokrywa się z jej płcią biologiczną zastanawia się, czy dobrze by się czuła jako płeć przeciwna, wydaje mi się, że bardziej chodzi o to, czy uznajemy obie płcie za sobie równe. To trochę inna sprawa niż w wypadku prawdziwej niezgodności płci, kiedy czuje się, że nie jest się osobą, którą powinno się być.

Nieco jaśniej - byłoby okej, gdybym był biologicznie kobietą, która czuje się kobietą. Niefajnie by się zrobiło, gdybym był biologicznie kobietą, która czuje się mężczyzną (mężczyzną w ciele kobiety).

To poproszę o doprecyzowanie. Cóż takiego kryje definicja np. 'poczucia kobiecości' i 'p. męskości' abstrahując od cielesności, tak jak to ująłeś. Zakładam że się wykręcisz.

Oczywiście różnice między płciami, inne niż stricte biologiczne (fizjologiczne powiedzmy), istnieją. Różnice w mentalności i psychice niezależne tylko od uwarunkowań kulturowych istnieją, nie przeczę.

A ja przeczę. Stek bzdurnych frazesów o odmienności jajka i pisanki z kreskówki dla naćpanych truizmami o wyższości hormonów nad wolicjonalną świadomością. Gdzie są dowody na te nieprzechodnie różnice?

Wystaw sobie, że o ile zaburzenia tożsamości płciowej mogą być jednostką opisaną na przykład w ICD-10, o tyle terapią może być właśnie operacja zmiany płci. Więc mylisz się mówiąc, że to nie jest udzielanie komuś pomocy albo czyjeś "urojenie psychiczne".

jak dla mnie to takie zaburzenie ma miejsce np. wówczas, gdy 'facet' raz w miesiacu na kilka dni wsadza sobie w tyłek tampony, albo gdy 'kobita' przy okazji orgazmu strzela kefirem ze strzykawki. W kwestii psyche całe to genderowe zamieszanie jest zwykłym brakiem gruntownej autorefleksji nad ludzkim ego.