[Windziarz]

Straszny burdel panuje w nazewnictwie azjatyckim, szczególnie chińskim i koreańskim.
Był Mao Tse Tung, jest Mao Ze Dong.
Był Phenian, jest Piongjang itd. (tu najbardziej kompetentny jest Windziarz)

Z chińskim jest akurat już niemal porządek, wszystkie kraje przechodzą na jeden, jedyny oficjalny standard made in China i piszą „Mao Zedong”. Tak w teorii, bo w praktyce każdy pisze „Sun Tzu” zamiast „Sunzi”, ale powiedzmy że to tak samo jak z Wolterem, który też bez powodu się spolonizował.

Z koreańskim bajzel jest obecnie głównie z winy Koreańczyków. Niby mają standard, ale jeszcze ani razu nie widziałem, by się do niego stosowali. Kim zamiast Gim, Lee/Rhee/Yi zamiast I, Woo zamiast U, Park/Pak zamiast Bak, Choi zamiast Choe, Young zamiast Yeong, czy może tak z nazw własnych: Samsung zamiast Samseong i Hyundai zamiast Hyeondae.
(Notabene, „eo/u” w obu tych słowach wymawia się jak samogłoskę w angielskim „butt”, a więc podobnie do polskiego /a/. A więc „samsang” i „hjande” jest najpoprawniej jak się da w ramach polskiej fonetyki. Znacie kogoś, kto tak mówi, bo ja nie.)
Oczywiście potem pojawia się kolejny problem: bierzemy standardową transkrypcję, czy wymyślamy własną. Ja jestem zdania, że jak język niesłowiański dorobił się standardu, to trzeba go używać, ale sami widzicie...