[Roan Shiran]

Nie sądzę, by celem reżysera było wywołanie w widzu współczucia.

Ale właśnie reżyserowi i pisarzowi coś się takiego w głowie ubzdurało. "Patrzcie, on jest zły, ale zło jest w każdym z nas, i niemożliwość gwałcenia jest jeszcze bardziej zła, więc współczujcie mu!"

Oglądanie chorego psychopaty, który z uśmiechem na twarzy torturuje ludzi było dla mnie wyczerpujące psychicznie, miałam dość tego bohatera i dość patrzenia na jego bezmyślne zbrodnie.

Dokładnie. Cały film budował nienawiść widza do tego chłopaka i... tak naprawdę nie wiadomo po co. Oprócz oczywiście szokowania widza.
Najgorsze jest to, że prawie wszyscy uważają ten film za genialny (bo oczywiście nakręcił go Kubrick), a tych którzy się sprzeciwiają - oskarżają o brak wrażliwości i inteligencji. I tak działa fala zachwytów naszej pseudointeligencji.

Śmierć byłaby tutaj nie tyle bardziej praktyczna, co - paradoksalnie dla niektórych - humanitarna. Daj mu być kim jest, albo go zabij, ale kurwa nie rób z niego jakiegoś cyborga.

Kto powiedział, że kara ma być praktyczna i humanitarna?
Jakby mu wyrwać jaja i odciąć kończyny to też by stracił popęd i agresywne hormony, co oznaczałoby stanie się "warzywkiem". I naprawdę, nawet przez chwilę bym nie pomyślał, że mi jest przykro jego losu. Ba, ten jego los bardziej uradowałby mnie niż zwykła śmierć, bo jest bardziej sprawiedliwy względem tego, jakie czyny popełnił.