[Stary Werter]

Drogi niekompetentny ideologu... istnieje coś takiego, jak orientacja ego-dystoniczna, ujęta w ICD-10 pod kodem F66.1. Obejmuje ona właśnie przypadki, które raczysz skreślać wg własnego widzimisię.

większość homo chcących być heterykami, posiada taką potrzebę jako skutek konserwatywnego otoczenia, powodów ideologicznych, a nie naturalnych niczym nie skalanych

Jest to przykład fachowego, obiektywnego słownictwa pozbawionego cienia naleciałości ideologicznych. : ))) A w ogóle może przestałbyś się wtrącać do nieswojego życia i motywów decyzji podejmowanych przez ludzi ci obcych? Każdy jest wolny i równy. Chce zostać heteroseksualistą, to jest jego sprawa, dlaczego.

Przede wszystkim jest niemożliwa, zaś krytyka czołowych organizacji zdrowia na świecie, choćby tylko prób zmiany, świadczy o tym, że zmiana nie będzie zaaprobowana.

Możesz pomarzyć. Jest niemożliwa aktualnie i jest krytykowana, ponieważ aktualnie dostępne metody są uważane (a i to nie przez wszystkich naukowców) za nieskuteczne. Jeżeli jednak pojawi się skuteczna metoda, działająca w dodatku bez skutków ubocznych, nie będzie podstaw do krytyki. Podobnie jak krytyka lobotomii nie rozciąga się na wszystkie metody operacyjnej inwazji w mózg.

C.Z.K.

PS. Ty jeszcze byłeś wtedy na wiara.pl i odpowiadałeś na ten post użytkownika Toclimb07, tuż przed twoim permabanem. Toclimb07 zacytował to:

Interesujące jest też stanowisko Roberta Spitzera, który w roku 1973 był przewodniczącym „Komisji Taksonomicznej” APA. On to właśnie, w następstwie badań zakończonych w 2001 roku i potwierdzonych w roku 2003 na temat skuteczności terapii reparatywnej, oświadczył, że zmienił stanowisko odnośnie do możliwości zmiany orientacji seksualnej. W deklaracji, jaka ukazała się w „Wall Street Journal” 23 maja 2001 roku, stwierdza: „W roku 1973, przeciwstawiając się przeważającej opinii moich kolegów, popierałem wykreślenie homoseksualizmu z oficjalnego spisu zaburzeń psychicznych. Z tego powodu uzyskałem względy liberałów oraz środowiska gejowskiego, chociaż to doprowadziło do furii wielu moich kolegów (…. Teraz, w 2001 roku, zmieniłem zdanie, a ten fakt został przedstawiony jako nieprzyjaźń wobec środowiska gejowskiego i w ten sposób myśli wielu psychiatrów i naukowców. Zaprzeczam tezie, zgodnie z którą każde pragnienie zmiany orientacji seksualnej jest zawsze rezultatem presji społecznej, a nigdy efektem racjonalnej, osobistej motywacji”

Źródło: O. Chaire, ABC o homoseksualizmie, [Kraków, 2008], ss. 31-32