[Baptiste]

No to zaraz zaraz. Mamy A, na którego pracodawca wydaje dużo więcej i B, na którego wydaje dużo mniej. Możliwości są zasadniczo 4.

• A wykonuje pracę więcej wartą niż B.
  
• B źle negocjował i mógłby wynegocjować wyższą płacę, która wciąż by się opłacała pracodawcy.
  
• Pracodawca źle negocjował z A i wynegocjował zbyt wysoką, nieopłacalną dla niego płacę (a teraz ma problemy z wypieprzeniem A)
  
• Pracodawca ma jakieś dodatkowe poza pracą A korzyści z faktu, że go zatrudnia (jakieś dopłaty do walki z bezrobociem, nepotyzm etc.)
  

1. Co to znaczy "opłacałaby się" pracodawcy? Pracodawcy zawsze najbardziej opłaca się większy zysk.
Już forumowi liberałowie swojego czasu pisali, że opłacanie się pracodawcy to sytuacja subiektywnie według niego wystarczająca. Tzn. to np. sytuacja w której może być na tyle wysoko na plus aby np. prowadzić określony standard życia. W żadnym razie nie musi być to sytuacja kiedy zwyczajnie zysk jest większy niż poniesiony nakład.

Fragmenty o negecjowaniu pominę, bo jak już wcześniej napisałem rzadko kiedy do jakichkolwiek negocjacji dochodzi. Mają one sens jedynie w dwóch przypadkach:
a) Pracodawca ma duże trudności ze znalezieniem pracownika ze względu na brak chętnych.
b) Dana osoba wykazuje się ponadprzeciętnymi kwalifikacjami na tle reszty kandydatów.
W innym przypadku pracodawca nie musi w ogóle wchodzić w jakąkolwiek dyskusję. Powie "next".

Ma też wtedy, gdy negocjacje przebiegają według schematu, który opisywałem wcześniej (negocjujemy brutto brutto, a potem umowę)

Jak wyżej.