[<&>]

Może umknęło Twojej uwadze, że operacja oka Kuby kosztuje wielokrotnie mniej niż nagrody, które sobie NFZ przyznało w samym mazowieckim NFZ. Refundacja leczenia dla tego dziecka nie równałaby się więc przelaniu przez NFZ całego majątku NFZ. Jeśli nie umknęło, to z czym do ludzi?

To Tobie umyka fakt, że skandalicznej wysokości nagrody nie muszą mieć związku z przypadkiem Kubusia, bo nijak nie można wykazać, że w kwocie zawłaszczonej przez urzędasów zawiera się akurat sumka, która w innym wypadku poszłaby na leczenie Kubusia. Robienie z sytuacji tego chłopca przykładu dla krytyki, jaką poczyniłeś, jest nadużyciem, prawdopodobnie wynikającym z błędu poznawczego. ;]

Wiadomo, na pierdoły dla urzędasów musi być - w końcu kto to słyszał, żeby urzędnik srał na zwykłym, a nie złotym, kiblu. Jak jakimś cudem coś zostanie to się łaskawie fundnie dzieciakowi amputację oka. :wall:

jw.

Ja nie wiem jak Ty robisz i jak Ciebie uczono, ale ja nie wydaję kasy na pierdoły, żeby potem narzekać jaki to ja jestem biedny, bo po tym gdy pojechałem na 2 tygodnie na Teneryfę, kupiłem sobie Mercedesa SLK i szalałem przez dwa dni w Cocomo, nie mam kasy na chleb. Rozumiem też, że popierasz zasiłki dla tych którzy zarabiając dziesiąt tysięcy mięsiecznie żyją od pierwszego do pierwszego?

jw.

Skoro przyznajesz, że państwo opiekuńcze i państwowa służba zdrowia to kurestwo, to o co Ci chodzi? Przecież to samo napisałem.

^To się nazywa nadinterpretacja.

NFZ, czyli ubezpieczenie zdrowotne nie jest obowiązkowe?

Ależ oczywiście, że nie jest. Jak przez parę miesięcy nie pracowałem, to nikt mi nie kazał płacić, choć kasę odłożoną miałem. ;]

Ale rozumiem krytykę. Powiedzmy sobie, że jest warunkowo obowiązkowe. ;]

Jakiemu darowanemu? To NFZ wyciąga kasę na finansowanie leczenia z kapelusza czy jednak od kogoś ją dostaje?

Znów nadinterpretacja. Prosta rzecz: rodzice nie są ubezpieczeni, ale dziecka leczenie finansuje NFZ. To jest ta straszna strona państwa opiekuńczego?

Owszem, po to płacimy obowiązkowe składki, żeby państwowa służba zdrowia troszczyła się o każdy przypadek z osobna. Jakoś jej to nie wychodzi i to nie tylko w przypadku Kuby.

To ciekawe, bo ja pracuję w aptece i wiem, że całe mnóstwo lekarstw nie jest refundowanych, ponadto stopień refundacji jest różnorodny- w zależności od choroby. Jest całe mnóstwo przypadków, które nie są otoczone tę samą troską, co inne. Żądanie, aby ten stan się zmienił, stawia nas przed perspektywą zero-jedynkową- i raczej zostalibyśmy z niczym, bo jednakowa troska o każdy przypadek według jego potrzeb jest zwyczajnie niemożliwa. A jednak, pomimo tej nierówności, całe mnóstwo chorych może liczyć na wsparcie państwa.

To jest tragiczne, że los ludzi traktuje tak nierówno i niesprawiedliwie, ale akurat państwowa służba zdrowia nie jest od tego, żeby całą tę niesprawiedliwość usunąć.