[Łoś]

Nowi krytycy nierówności dochodowych

Rosnące rozwarstwienie dochodów nie jest zdrowe dla amerykańskiej demokracji – przekonywał latem 2006 r. Milton Friedman, dodając natychmiast, że jest to zjawisko przejściowe. Przyczyn upatrywał w tym, że szaleńczym zarobkom na Wall Street, eksplozji fortun, czasem zasłużonych, czasem nie, towarzyszył na początku minionej dekady większy niż w przeszłości napływ Latynosów o niskich kwalifikacjach, więc kiepsko opłacanych. Napęczniały – mówił – oba bieguny: superbogatych i superbiednych, i dlatego statystyka pokazuje to, co pokazuje, czyli rosnącą polaryzację dochodów. Twierdził, że to aberracja, i wierzył, że ta polaryzacja rychło się skończy. Wielki ekonomista zmarł jesienią 2006 r., a rozpiętości znacznie od tego czasu urosły.

Economic inequality threatens capitalism

Capitalism in danger

Corporations might not be eating their seed corn, but they're not planting it, either. Better to pay it out in the form of higher wages so that increased consumption will stimulate the capitalistic ethic to take risk.

There is no first-mover advantage, however. If healing requires higher wages, the Henry Ford solution must be broad based, but it cannot be voluntary. Minimum-wage law increases, while seemingly anti-capitalistic and undemocratic, might be necessary for the common good — workers and corporations alike.

Healing also requires help from government through tax reform. Corporations complain about the high U.S. corporate tax rate relative to other nations, but corporate tax rates have rarely if ever been lower, and the publicized federal rate for corporations of 35% is offset by domestic and offshore shelters so that companies wind up paying only an effective 21.4% of their pretax income as of 2013.

Additionally, wealthy individuals have been allowed to transform their salary and bonuses into carried interest, effectively creating a capital gains tax rate with little if any risk of capital.