Jak się na niego patrzy - łatwo w to uwierzyć?
Ale może to być nie pierwszy i nie ostatni zwrot w jego poglądach.
Mówiąc szczerze zaskoczył mnie.
ale lektura jego poprzednich książek przekonuje , ze jego myśli obracały się wciąż wokół tematu wiary i poszukiwania sensu życia.
Jego ateizm jeśli takowy istniał był jakiś niedoprecyzowany.
w jaki sposób powstawała najdojrzalsza chyba jego powieść „Możliwość wyspy” – aby ją napisać Houellebecq zaangażował się w sektę zwaną kościołem realiańskim (nie zaprzecza to temu, co napisałam wyżej, że jego biografia sprowadza się do pisania, Houellebecq zdaje się bowiem jednym z tych piszących, którzy żyją i uczestniczą w świecie, podporządkowując całkowicie owo życie i uczestnictwo pisaniu – znamienne wszakże, iż apokaliptyczna „Możliwość wyspy” przynosi wizję końca człowieka, ale nie literatury). Dowiemy się także, jak Houellebecq był i jest postrzegany w środowisku, w którym żyje, dziś przede wszystkim w środowisku wydawniczo-literackim, wcześniej w szkole i w sejmowym biurze, w którym pełnił funkcję urzędniczą. Demonpion stawia także kropkę nad i jeśli chodzi o „filozofię” i światopogląd Michela Thomasa, które ten ostatni prezentuje często jasno i dobitnie, niekiedy jednak rozsiewa prowokacyjne wątpliwości (skrajnie prawicowy należał wszakże do lewicującej grupy literackiej tworzącej czasopismo „Revue Perpendiculaire”
.
Ale może to być nie pierwszy i nie ostatni zwrot w jego poglądach.
Mówiąc szczerze zaskoczył mnie.
ale lektura jego poprzednich książek przekonuje , ze jego myśli obracały się wciąż wokół tematu wiary i poszukiwania sensu życia.
Jego ateizm jeśli takowy istniał był jakiś niedoprecyzowany.

w jaki sposób powstawała najdojrzalsza chyba jego powieść „Możliwość wyspy” – aby ją napisać Houellebecq zaangażował się w sektę zwaną kościołem realiańskim (nie zaprzecza to temu, co napisałam wyżej, że jego biografia sprowadza się do pisania, Houellebecq zdaje się bowiem jednym z tych piszących, którzy żyją i uczestniczą w świecie, podporządkowując całkowicie owo życie i uczestnictwo pisaniu – znamienne wszakże, iż apokaliptyczna „Możliwość wyspy” przynosi wizję końca człowieka, ale nie literatury). Dowiemy się także, jak Houellebecq był i jest postrzegany w środowisku, w którym żyje, dziś przede wszystkim w środowisku wydawniczo-literackim, wcześniej w szkole i w sejmowym biurze, w którym pełnił funkcję urzędniczą. Demonpion stawia także kropkę nad i jeśli chodzi o „filozofię” i światopogląd Michela Thomasa, które ten ostatni prezentuje często jasno i dobitnie, niekiedy jednak rozsiewa prowokacyjne wątpliwości (skrajnie prawicowy należał wszakże do lewicującej grupy literackiej tworzącej czasopismo „Revue Perpendiculaire”
.
