Jeżeli podmiotem jest zaimek osobowy, nie wymienia się go, gdyż sama forma orzeczenia wskazuje, o której osobie mowa. Kladzenie po czasowniku pelnych form zaimków osobowych jest rusycyzmem (mnie, ciebie, jego), choć nie są akcentowane, zamiast form ściągniętych (mi, mię, ci, cię, go, mu)
np. wziął mi papier
kupię ci książkę (nie: tobie)
spotykam go na codzień (nie:jego)
Ale poprawnie: Ciebie poznalam po głosie, a jego nie moglam poznać- bo zaimki są tu pod przyciskiem.
To samo dotyczy zaimków dzierżawczych: mój, twój, swój- mają one także formę pełną i ściągniętą, zależnie od przycisku
np. śmiało wypowiadają swe myśli
śmiało wypowiadają myśli swoje, ale i wyczytane w książkach
np. wziął mi papier
kupię ci książkę (nie: tobie)
spotykam go na codzień (nie:jego)
Ale poprawnie: Ciebie poznalam po głosie, a jego nie moglam poznać- bo zaimki są tu pod przyciskiem.
To samo dotyczy zaimków dzierżawczych: mój, twój, swój- mają one także formę pełną i ściągniętą, zależnie od przycisku
np. śmiało wypowiadają swe myśli
śmiało wypowiadają myśli swoje, ale i wyczytane w książkach

