[bert04]

„Nie, o książkę z roku 1965.” (bert04)

Umówmy się, że nie będziemy porównywać książek do filmów. To jednak są dwie różne płaszczyzny percepcji.
Pozycję oczywiście znam. Z powodów, o których już pisałem, nie udało się autorowi sprawnie połączyć SF z Fantasy. Ale Diuna (czytałem tylko I część) ma inne walory -  ciekawą fabułę i sposób prowadzenia narracji z odrobiną filozofii i psychologii.    
(...)

Ekranizacje Diuny z lat 2000 (Część pierwsza) i 2003 (druga i trzecia) są świetne, na marginesie w tej drugiej jedna z pierwszych ról Jamesa McAvoy-a. Polecam, świetnie oddają klimat powieści. Co do połączenia, to Diuna oscyluje na granicy mistyki, paranauki i S/F lepiej od konkurencji. Dla racjonalisty znajdziemy wyjaśnienia (para-)naukowe wszystkich "czarów", dla drugiej strony - mistyczne podłoże nauki. Najlepiej to wychodzi w przypadku Bene-Geserith, które sztucznie tworzą mitologie na planetach, które to mity potem usamodzielniają się i porywają je same także.

Oczywiście jak ze wszystkim, trzeba lubić takie klimaty.

----------------------------

Przeniesione z "Avatar (2009) J. Camerona":

Zaznaczam, że oryginalnie stara trylogia miała być jeszcze bardziej zakręcona. Tak planował Lucas. To jego współpracownicy mimo wszystko jakoś wepchęli tę historię w schemat "Hero's journey".

A co konkretnie miało być jeszcze bardziej zakręcone? Yoda miał być Evil-Sithem czy coś w tym stylu?

Jak masz jakiegoś linka, to zapodaj.