[Dwa Litry Wody]

Białogłowa

O matko sałatko, nie mów że Snowa wskrzesili Duży uśmiech No toś mnie załatwił na cacy. Ja nie oglądałam jeszcze serialu, wiesz?

No cóż… jeśli faktycznie tak strasznie zaspojlerowałem*, to pokornie się kajam, sypię głowę popiołem i obiecuję poprawę. Na swoją obronę powiedzieć mogę tylko tyle, że z prowadzonych tu rozmów wywnioskować można, że zdecydowana większość tutejszych dyskutantów czytała już książkę a teraz na bieżąco ogląda film – stąd też moja pomyłka.

I odniosłam się wyraźnie do słów o feminizmie Martina, a co tam w sobie w serialu nawyprawiali to już nie wiem.
No to wracając do książki ja tam żadnego feminizmu nie dostrzegam

Jeśli chodzi o powieść to w zupełności podzielam twój pogląd – przedstawione tam sylwetki kobiet oraz ich role społeczne nie odbiegają zasadniczo od wzorców jakie znamy z opisów społeczeństw feudalnych. Film to jednak co innego. Tam, zwłaszcza w ostatnim sezonie, wyraźnie rzuca się w oczy nadreprezentacja silnych, sprawczych, ambitnych, a przy tym niegłupich i niebrzydkich kobiet. Zresztą, zobacz serial i sama oceń.

Przeczytałam sagę bardzo szybko, nie robiąc przerw pomiędzy częściami. Czy jest w niej opisany przypadek choć jednej młodej dziewczyny, którą zakontraktowano starszemu panu i której to nie do końca pasowało?

Obstawiałbym Gilly i pozostałe córki-żony Crastera.

* Nie uwierzę, że po przeczytaniu książki wskrzeszenie Johna Snowa przez Mellisandre nie nasunęło ci się jako najbardziej prawdopodobny  scenariusz rozwoju fabuły.