[Baptiste]

Nie ma to jak podejmować decyzje bez pełnego zestawu informacji. Chyba nie przemyślałeś tego zanim to napisałeś. Bo idąc tym torem należałoby dojść do wniosku, że należy podejmować decyzje na podstawie jak najmniejszej ilości danych, bo to ułatwia podejmowanie decyzji.

A Twój zewnętrzny obserwator może mieć przewagę, ale wcale nie musi i nawet nie ma żadnych instrumentów, żeby określić czy ją ma, bo nie ma pełnego zestawu informacji, czyli nawet nie wie czego nie wie. Pierwsze słyszę, żeby ktoś twierdził, że działanie w ramach braku danych, jeśli nie jest wymuszone okolicznościami, jest racjonalne.

No to mamy dwie możliwości. Podjąć decyzję bez pełnego zestawu informacji lub nie podejmować żadnych decyzji w jakiejkolwiek sytuacji. Posiadanie pełnego zestawu informacji jest niemożliwe, drugie trudne do wyobrażenia w skutkach. Decyzje podjęte bez pełnego zestawu informacji mogą być jednak skuteczne przez wzgląd na uwzględnienie tych istotnych dla nich informacji. Nie każda informacja musi mieć znaczenie w danej sprawie.

Ustawa antylichwiarska państwu nie służy, bo państwo chwilówek nie bierze. Społeczeństwu też nie - z tego samego powodu.

Brak niepokoju społecznego zawsze służy państwu, ponieważ tenże jest destabilizujący. W krajach zachodnich przykładowa ustawa antyimigracyjna (wraz z rewizją przyznanych zgód) mogłaby uspokoić sytuację w niektórych miejscach i zapobiec destabilizacji.

 Rzecz w tym, że nawet nie da się określić czy konkretnej osobie służy czy nie służy, bo nie da się zebrać pełnego zestawu informacji o tej osobie - działanie bez konieczności w sytuacji braku świadomości uwarunkowań i konsekwencji działania zwykło się nazywać różnie, ale na pewno nie działaniem racjonalnym.

Chciałbyś aby państwo tak funkcjonowało? To oznaczałoby jego paraliż.

No właśnie. A jedyny wzgląd, którym kieruje się ktoś ustalający ustawę antylichwiarską jest wzgląd emocjonalny (ewentualnie wzgląd na własne interesy, jeśli sam bierze chwilówki), bo uwarunkowań i konsekwencji takiej ustawy nie jest w stanie określić, a nie jest w sytuacji przymusu działania.

Jak to nie jest? Jak zwykle pomocą służy doświadczenie. Ocena stanu przed i ocena stanu po. Jak do tej pory poza argumentem emocjonalnym nie przeczytałem jeszcze niczego przeciw ustawie antylichwiarskiej.

Na przykład takim handlarzom broni, właścicielom hipermarketów, pracodawcom, rodzicom itd. Same mendy.

Skoro wszystkie te podmioty istnieją poza szarą strefą (a istnieją) to znaczy, że tak nie jest. Ale owszem, wśród nich także są mendy i w celu ich odsiewania można wymienić pewną gamę przepisów, która istnieje.

Bynajmniej. Wyręczam je tylko w sytuacjach, gdy jestem w sytuacji przymusu działania. Ni chronię dzieci przed ryzykiem nabicia sobie guza, ani przed ryzykiem złamania sobie ręki. A i tak podejmuje działania w sytuacji posiadania większej wiedzy, znajomości sytuacji, posiadania maksymalnej dobrej woli i ryzyka, które dotyczy też mnie. Państwo nigdy nie podejmuje działania w takich warunkach.

Nie da się całkowicie uchronić dziecka przed ryzykiem złamania ręki. Należałoby je zamknąć w izolatce z kaftanem bezpieczeństwa. Tak samo jak nie da się zadekretować podejmowania bezpiecznych decyzji finansowych. Można jednak działać w konkretnych, rażących przypadkach. Jeśli wiedziałbym, że w okolicy jakiś koleś prowadzi działalność polegającą na tym iż pobiera od dzieci kasą za wspinaczkę na dużej wieży na końcu której umieścił koszyk atrakcyjnych zabawek a przy tym polewa wieżę śliskim płynem tak aby prawdopodobieństwo dostania koszyka było jak najmniejsze. to chciałbym uchronić te dzieci przed kontaktem z takim gościem, który może prowadzić do tego agresywną kampanią reklamową tejże wieży. Mam większy bagaż doświadczeń od dziecka? Mój stan emocjonalny nie jest zaburzony silnym pragnieniem posiadania zabawek? W takim razie robię z tego użytek.

To się nazywa wylewać dziecko z kąpielą - rozumiem więc, że od ojca oczekiwałbyś, że pójdzie skuć mordę kilkulatkowi, który bije syna owego ojca, bo to menda jest i należy mu przycisnąć śrubę? Bo po co dać synowi narzędzia, żeby sam umiał skuć mordę przeciwnikowi, skoro można wylać dziecko z kąpielą.

No spoko, ale chyba wiesz, że nie jest tak łatwo przełożyć taką sytuację na grunt państwowy. Dopóki nie ma regulacji to podmiot, któremu nie można udowodnić łamania prawa może legalnie funkcjonować. Zachęcałbyś poszkodowanych do samosądów dokonywanych na takim podmiocie?