I mamy już ósmy, przedostatni rozdział
1050 lat historii pod flagą biało-czerwoną
W poprzednim rozdziale wprowadziliśmy pojęcie Krzywej Dobrobytu pokazującej, na jakim etapie ewolucji maltuzjańskiej (paleolit, feudalizm, kapitalizm, dobrobyt, pułapka logistyczna) dane społeczeństwo się znajduje. Zwróciliśmy też uwagę, że nie ma prostego i bezpośredniego przełożenia położenia na Krzywej Dobrobytu, na poziom samego dobrobytu, choć oczywiście statystycznie im dalej dane społeczeństwo położone jest na tej krzywej, tym wyższego poziomu dobrobytu zażywa.
Aby określić, w którym miejscu na tej krzywej dany kraj w określonym czasie historycznym się znajdował, należy zbadać jego dynamikę PKB i przyrostu naturalnego w interesującym nas okresie. Wartością graniczną przyrostu naturalnego, oznaczającą przejście od pułapki maltuzjańskiej do fazy kapitalizmu jest pierwiastek kwadratowy ze wzrostu PKB. Społeczeństwa maltuzjańskie, tkwiące w feudalizmie, mają wyższy od tej granicy przyrost ludności w stosunku do wzrostu PKB, społeczeństwa dobrobytu – niższy. Należy jednak pamiętać, że ta prosta zależność, może być zakłócona przez inne czynniki.
1050 lat historii pod flagą biało-czerwoną
W poprzednim rozdziale wprowadziliśmy pojęcie Krzywej Dobrobytu pokazującej, na jakim etapie ewolucji maltuzjańskiej (paleolit, feudalizm, kapitalizm, dobrobyt, pułapka logistyczna) dane społeczeństwo się znajduje. Zwróciliśmy też uwagę, że nie ma prostego i bezpośredniego przełożenia położenia na Krzywej Dobrobytu, na poziom samego dobrobytu, choć oczywiście statystycznie im dalej dane społeczeństwo położone jest na tej krzywej, tym wyższego poziomu dobrobytu zażywa.
Aby określić, w którym miejscu na tej krzywej dany kraj w określonym czasie historycznym się znajdował, należy zbadać jego dynamikę PKB i przyrostu naturalnego w interesującym nas okresie. Wartością graniczną przyrostu naturalnego, oznaczającą przejście od pułapki maltuzjańskiej do fazy kapitalizmu jest pierwiastek kwadratowy ze wzrostu PKB. Społeczeństwa maltuzjańskie, tkwiące w feudalizmie, mają wyższy od tej granicy przyrost ludności w stosunku do wzrostu PKB, społeczeństwa dobrobytu – niższy. Należy jednak pamiętać, że ta prosta zależność, może być zakłócona przez inne czynniki.

