[Żarłak]

Usiłowałem znaleźć jakieś wytłumaczenie, bo podobnie jak wielu zadaje sobie takie pytanie dlaczego jest tak w Polsce a nie inaczej. Zwalanie wszystkiego na komunę nie wyjaśnia wszystkiego,

Kto zwala wszystko na komunę? Niektórzy po prostu dostrzegają komunę, a jak ktoś ma problem ze słowem "komuna" to może sobie podmienić na "radykalny socjalizm" w wydaniu PiS. W głowach tych starych pierdzieli widocznie jest dużo komuny, ale duża część społeczeństwa zdaje sobie sprawę, że uszczęśliwianie innych przez "pana władzę" średnio wychodzi. Pierdziele z wiejskiej to wiedzą, ale przecież oni nie chcą mieć niezależnych i wolnych obywateli, więc starają się robić tak żeby zbytnio nie ułatwiać ludziom bytu.

Zrzucanie wszystkiego na sprawy minione jest dużym uproszczeniem. Znacznie większy wpływ mają uwarunkowania środowiskowe i infrastrukturalne oraz aktualne przyzwyczajenia i zapatrywania społeczeństwa. Ludzie mimo wszystko dążą do polepszania sobie życia w miarę możliwości. Ogranicza ich prawo, niedobór kapitału i co się z tym wiąże brak doświadczenia w dysponowaniu jakimiś środkami pieniężnymi (w tym kontekście korupcja+ w jakimś ograniczonym stopniu rozwija edukację ekonomiczną ludzi, bo co bardziej obrotni, jeśli do tej pory takiej szansy nie mieli, mogą zastanowić się czy mogą jakoś gotówkę zainwestować itd. Nie znaczy to, że korupcja+ jest dobra. Nie jest, bo znacząco wpływa na zadłużenie SP), zbyt ciasne horyzonty.

A kolejnym wytłumaczeniem jest to, że Polacy są rozjebani na milion kawałków i nie mogą się zdecydować czego chcą. Dlatego bardzo łatwo ich skłócić i dlatego "każdy" sobie rzepkę skrobie, a dookoła panuje taki ugór mentalny. To się zmienia, ale powoli, bo zmiany następują pokoleniowo. Dodatkowym obciążeniem, z którym o dziwo poszło bardzo gładko, jest/było to, że w ćwierćwiecze od upadku komuny zostały upchnięte przemiany społeczne i ekonomiczne, które społeczeństwa zachodniej Europy doświadczały w dwukrotnie dłuższym okresie równocześnie mając szczęście bycia wolnym od tworu jak PRL.
Polska jest przykładem niebywałych przemian.

Możliwości zaakceptowania zmian zachodzących w otoczeniu człowieka są ograniczone, ale nie znaczy to, że Polacy ich nie chcą. Jedne są pożądane, wzrost gospodarczy, a inne, odgórnie narzucane normy obyczajowe, już nie. Problem pojawia się wtedy, gdy brakuje zrozumienia dla tego, że wzrost może zostać osiągnięty inaczej, niż ludziom się wydaje, a wtedy budzą się różne demony podsycane przez polityków. Za dużo emocjonalności, a za mało szukania rozwiązań, analizowania skutków i długofalowej strategii. Ciężkiej pracy i konsekwencji. No i oczywiście oczekiwanie, że zmiany nastąpią "już" (m.in. dlatego PiS czuje taką presję do radykalnych zmian - działanie dla pozornego efektu; dużo hałasu o nic - choć nie wszystko się z tym wiąże...).

Ktoś powinien powiedzieć ludziom, że nie będą tak bogaci jak Niemcy w ciągu najbliższych 25-30 lat. Ale kto chciałby to zrobić? Co najwyżej jakiś ekspert z zapomnianego instytutu - niczym głos wołający na pustyni.