[Fanuel]

Co do faraona:
Pan rzekł do Mojżesza: Gdy będziesz zbliżał się do Egiptu, pamiętaj o władzy czynienia wszelkich cudów, jaką ci dałem do ręki, i okaż ją przed faraonem. Ja zaś uczynię upartym jego serce, że nie zechce zezwolić na wyjście ludu.” [Wj 4,21]

Z tego co przeczytałem to wcale nie byłem tak daleko od właściwej interpretacji. Tu chodzi o to że Bóg poparł decyzję samego faraona. Czyli umocnił go w podjętej przez niego decyzji. Uczynił jego serce upartym ale też silnym czy mocnym jak to akurat słowo się jeszcze tłumaczy.

A faraon, widząc, że nastała ulga, zaciął się w sercu swoim i nie usłuchał ich, tak jak Pan zapowiedział. [Wj 8:15]

Czyli Bóg poparł decyzje podjętą przez faraona. Na takiej zasadzie wierzący proszą o umocnienie woli np. w trakcie walki z nałogiem. A że akurat tym razem poparł błędną decyzję faraona to chyba tylko po to żeby ten odczuł skutki własnej pychy.

Czyli, gdy bóg robi coś potwornego, jak zabijanie dzieci i inne rzeczy, to jest to OK, bo jest bogiem?

Może inaczej. Opiekujesz się grupą ludzi, jedna część gnębi drugą. Najpierw ostrzegasz, potem wymyślasz 9 dotkliwych kar, ale nic się nie zmienia, ostatecznie masz możliwości niczym opieka społeczna w Norwegii i zabierasz gnębicielom dzieci. Dzieci te trafiają do lepszego miejsca, gdzie już niczym się nie martwią. Rodzice i tak kiedyś do nich trafią ale mają kilkadziesiąt lat na skruchę i odbycie kary, bez możliwości kontaktu z dzieckiem... Łapiesz analogię?

Nie to, że jakiś bóg zrobił coś w jakiejś historyjce, ale akcje ludzi, które opierają się na tych historiach.

Widzisz, sęk w tym że żaden człowiek nie jest Bogiem. Nie ma Jego mocy czy możliwości. I dlatego podejmowanie decyzji za Boga to grzech pychy, a pozbawianie życia zwłaszcza takiego, które nie doczekało się możliwości autorealizacj to straszna zbrodnia wynikająca z krańcowej durnoty. Debile się zdarzają i uwaga, są niebezpieczni. Słyszałeś o nagrodach Darwina? To całkiem cywilny zbiór ludzi nagrodzonych tą właśnie nagrodą za to że się w wyjątkowo durny sposób zabili albo pozbawili możliwości prokreacji. Im nie potrzeba wersetów z Biblii, wystarczyła głupota. Albo antyszczepionkowcy zarażający dzieci odrą, lub kretyńscy rodzice leczacy dzieci u uzdrowicieli. Chcieli dobrze i wiadomo jak się skończyło...

Piszesz, że wiesz, że Jahwe(?) istnieje. Skąd to wiesz?

No bo czuję Odczułem i zobaczyłem odpowiedź na moją decyzję o uwierzeniu. To jest baaardzo subiektywne, w zasadzie to nie bardzo umiem to określić. To coś jak poczucie że wszystko się zgadza, że wszystko jest na swoim miejscu, taki rzadko spotykany "bezpieczny" spokój. Nie żeby było tak cały czas, ale się zdarza. To coś mniejszego niż przeżycie szczytowe, ale to najlepsze odniesienie jakie znalazłem. Coś w ten deseń.

To, co piszesz w ostatnim akapicie, całą tą poprawę Ciebie przypisałbym raczej Twojej pracy włożonej w tą poprawę, a nie bogu...

A ja nie byłbym taki pewny

Nie zgodzę się też, że ludzie posiadają wewnętrzną potrzebę wiary. Posiadają potrzeby takie jak poczucie bezpieczeństwa, wiedza. Gdy nie mogą tego zdobyć normalnie, to zaczynają wierzyć, gdy nie potrafią przyjąć i pogodzić się z pozycją braku wiedzy, czy braku bezpieczeństwa. Wierzą, że po śmierci będą żyć, bo boją się śmierci.

Przytoczę całe hasło z Wikipedii i nie będę rozbijał na akapity.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychologia_religii

i tutaj w szeregu ujęć masz i zdanie Maslowa (tego od piramidy potrzeb) i Junga. I moim zdaniem obrazują one dość dobrze o co mi chodzi i jak z mojego punktu widzenia sprawa wiary wygląda. A nie chce Ci non stop moich subiektywności wypisywać bo się w końcu do dyskusji zrazisz

Wierzą, że to Jahwe sprawił, że papież przeżył postrzał, bo to mało prawdopodobne i chcą wierzyć, że ktoś się nimi opiekuje. Prawda jest taka, że nikt nie wie, co jest po śmierci, prawda jest taka, że ludzie przeżywają postrzały.

Prawda jest taka, że wszystkiego nie zweryfikujemy Ale z mojego punktu widzenia odczucia są realne. Nie potrafię wyjaśnić jakie są tego mechanizmy i o tym już pisałem we wcześniejszych postach. Wiem za to, że źródło tych zmian i odczuć jest dla mnie realne.