[Fanuel]

Nic faraonowi nie kazał, ale nie pozolił mu też zmienić zdania. W każdym razie widać, że nie respektuje wolnej woli ludzi.

Ależ faraon mógł zdanie zmienić. Tylko siły woli mu zbrakło. Nałogowiec przecież może wrócić do nałogu pomimo wsparcia Boga. Bóg mógł go tylko wzmocnić w postanowieniu poprawy, ale za niego decydować nie może. Analogiczna sytuacja.

Nawiązując do odpowiedzi Zefcia. W ramach danej fikcji może ta odpowiedź mieć sens. Choć ciągle, oceniając Jahwe wg. dzisiejszych standardów moralnych jest zły, gdyż zabija ludzi, karze ich za grzechy przodków itp itd.

Akurat Egipcjan karze za ich grzechy i zniewolenie niewinnych ludzi. A ludzi nie zabija bo zabicie to pozbawienie życia a "powołuje do siebie" czyli po zakończeniu żywota na tym łez padole spotykają się oni ze Stwórcą i otrzymują życie wieczne.

A czy Jahwe nie mógł zabić tych dzieci poprzez ... zniknięcie? Byłoby to z pewnością mniej uciążkiwe niż walka o oddech i topienie się. No tak... Jahwe działa w niezrozumiały sposób.

Pewnie mógł. I jak już wspominałem nie jestem teologiem, ale zakładam że woda w ST ma szereg znaczeń i dla tej sfery pedagogicznej opowieści o wyjsciu Izraelitów z Egiptu zapewne miał ten fakt niebagatelne znaczenie.

Wiesz, że odczucia własne są marnym dowodem i ciągle się na nich opierasz? Czemu zadowalają Cię słabe dowody?

i
 

Tak przyjmuję istnienie wiary oraz religijności jako fakt.

Skąd spójność przekazu? Po pierwsze nie jest on taki spójny. Wystarczy spojrzeć na mnogość odłamów i sekt chrześcijańskich. Poza tym mamy do czynienia z tradycją, przekazem obrazu boga, indoktrynacją.

Zauważasz więc, religijność to fenomen kulturowy a wiara to komponent kulturowo-biologiczny, sankcjonujący istnienie tego pierwszego zjawiska. Czyli z całą pewnością zagadnienia owe są niepomijalną częścią rzeczywistość, ponadto dotyczą one większości ludzi na świecie.

I jak już wspominałem ja założyłem że jeżeli doświadczę zmian to odrzucam wątpliwości. A priori założyłem, że bezpośrednich dowodów istnienia nie uzyskam, że raczej nie zobaczę gorejącego krzewu, ani nie dostanę nakazu zbudowania arki... Dlatego stwierdziłem, że wystarczą mi dowody pośrednie. Zaobserwowanie działania mi w zupełności wystarczyło. No i obserwacja się powiodła. Doświadczyłem całkowicie realnej zmiany postrzegania przeszłych zdarzeń, odczułem, że moje życie jest w pewien sposób pełniejsze, pogodziłem się z wieloma rzeczami na które nie mam wpływu i ogólnie rzecz biorąc jest mi z tak przyjętą perspektywą dużo lepiej.

Z pewników, które potrafię wskazać to fakt zmian jakie zaszły. Odbyły się one w wąskim zakresie psychiki czy duchowości, jak tam wolisz. Nie wiem czy to co zaszło to konglomerat tych wszystkich możliwości jakie tutaj juz parę razy wymieniłem, ot, choćby tutaj:

Co z tego? Masz w mózgu obraz Boga, mempleks czy też określone części mózgu odpowiadają za możliwość pojmowania tej koncepcji i co stoi na przeszkodzie żeby wyciągnąć z tego faktu wnioski o istnieniu Boga. Przecież niezależnie czy to konstrukt kulturowy, psychologiczny, element ewolucyjnej strategii dostosowawczej czy neuronalny zestaw obwodów w mózgu, albo jakaś reminiscencja uboczna działania tegoż organu albo wszystko naraz to przecież to działa. Bóg jest a czy akurat te elementy to tylko rodzaj odbiornika jaki sobie wymyślił żeby jego obecność odbierać, czy też może na odwrót i elementy te obraz nadają, to nie zmienia faktu że Bóg jest bytem, który istnieje dla całej mocy osobników Homo Sapiens.

Ja poszedłem o krok dalej i to tropem zakładu Pascala. Skoro istnieje coś co działa jak Bóg i realnie wpływa na działanie obiektów fizycznych takich jak np. ja to przyjęcie, że akurat to coś jest Bogiem ma całkiem sensowne podstawy. A skoro już wiem, że Bóg działa, a więc mogę stwierdzić pośrednio, że istnieje. Idąc dalej wiem już że Bóg istnieje, i po pierwsze moje doświadczenie jest związane z katolicyzmem, po drugie przyjmując istnienie Boga takim jakim Go opisuje chrześcijaństwo, nie tylko nic nie tracę ale wręcz zyskuję Obok możliwości dalszego poszukiwania pozytywnych doświadczeń i dalszych, że to tak ujmę, "przemian" dotykających sfer teraźniejszości to najprawdopodobniej zyskuje możliwość życia wiecznego. Z pewnością niczego zaś nie tracę.

Tak, z wiary wynika religijność. Ale z faktu ich istnienia nie wynika istnienie jakiegokolwiek boga.

Ale jasno wynika, że istnieje coś, co oddziałuje na ludzi w taki sposób, że odczuwają oni to jako Boga. W końcu istnieje przyczyna takich zachowań, no nie?

To tak, jakby wiara w krasnoludki sprawiała, że staną się one realne. Jeśli natomiast będziesz definiował boga w taki sposób, że będzie od nie do odróżnienia od czegoś innego, to będzie on bogiem pomijalnym i nie będzie sensu brać go pod uwagę.

Ależ ja nie definiuje Boga, bo przecież sam nie wiem czym czy kim w swej istocie jest. Operuję na przybliżeniach i obserwowanych przez siebie zmianach i postrzegania i pewnego progresu jaki w moim odczuciu nastąpił.