[znaLezczyni]

Rozmawiamy o faktach. Miliony śpiewają po angielsku i nie osiągają sukcesu. Bono osiągnął - i nie piszę tego jako wielbicielka jego muzyki, bo nią nie jestem. Kiedyś lubiłam, teraz nie. W samej mojej wsi jest kilka pubów i jak się po nich przejdziesz w sobotę wieczorem, trafisz na muzykę na żywo lokalnych zespołów. Głównie młodzi ludzie (nie tylko, ale w większości). I tak w każdej wsi, w każdym mieście. Wybije się jeden na tysiąc (dziesięć tysięcy? sto tysięcy?). Nie pisz więc, proszę, że:

tylko dlatego może być opiewany jako klasa, sukces i dorobek

1. Do osiągnięcia sukcesu potrzebnych jest kilka czynników. I owszem, śpiewanie po angielsku jest niezwykle pomocne w osiągnięciu międzynarodowego sukcesu (niezbędne? nie wiem), ale nie wystarcza tego warunku spełnić, żeby ot tak sobie go osiągnąć. Poza tym śmiem twierdzić, że na mojej prowincji znacznie trudniej jest się lokalnie nawet wybić niż w Polsce, bo liczba muzykujących, muzyków, osób występujących na lokalnych scenach jest x razy większa niż w Polsce.
2. Na owym anglojęzycznym rynku, było nie było, Bono się wybił. Kukiz nie osiągnął takiego sukcesu nawet na skalę Polski. Nie udało mu się nawet ostać ze swoim zespołem.
3. Bono działa charytatywnie i pomaga ludziom. Owszem, ma z czego - ale to robi. A Kukiz? Jest podstarzałym rockmanem bez zespołu, który skręcił w prawo. Kukiz skręcił, nie zespół, gdzie skręcił zespół, nie wiem.

Pomyśl, zanim pomyślisz, a potem idź i nie argumentuj już tak więcej.

Pomyśl, zanim napiszesz :)
i zacznij argumentować wreszcie,
amen.
:)