Witaj!
Na razie obejrzał pilaster 5 odcinków ostatniego sezonu, ale już widzi, że czepiactwo znów jest w pełnym rozkwicie.
Czepiactwo wynikające głównie z z ignorancji
W rzeczywistości scenariusz uważa pilaster za bardzo głęboko przemyślany, spójny i logiczny.
1. Kwestia sojuszu z Euronem.
Euron w filmie, inaczej niż w książce, nie jest kimś tajemniczym, budzącym lęk i zgrozę. W porównaniu z Ramseyem Boltonem nie jest nawet w połowie tak dobry w byciu złym
Ramsay to był wyrafinowany, nieobliczalny psychopata, wysublimowany sadysta, a jego okrucieństwo miało wymiar artyzmu. Euron (filmowy) to okrutny, ale prymitywny prostak. Rzeźnik, nie artysta.
Nie oznacza to jednak że jest idiotą. Zawiera sojusz z Cersei, bo ta może mu więcej oferować. Niemniej, tak samo jak Cersei jest skazana na Eurona, tak samo i Euron jest skazany na Cersei i jego pozycja negocjacyjna nie jest wcale tak dobra, jak chciałby, żeby była. Ideałem dla niego jest sytuacja, kiedy obie królowe są zmuszone do licytowania się o jego względy. Nie dojdzie jednak do tego, dopóki jedna z nich, (początkowo Daynerys) ma zdecydowaną przewagę. Dlatego Euron musi doprowadzić do wyrównania sił, co też czyni. Nie wie pilaster jeszcze, co będzie w ostatnich dwóch odcinkach, ale spodziewa się ze strony Eurona albo jakiś prób nazwiązania kontaktów z Daynerys, albo po prostu próby jawnego wbicia noża w plecy Cersei. Cersei jest jednak zdecydowanie sprytniejsza od Eurona (patrz dalej) i taką próbę pewnie zneutralizuje
II. Ruchy floty Eurona
Wbrew temu co tu napisano, są one doskonale przejrzyste, logiczne i zgodne z zasadami sztuki żeglarskiej. Nocny atak na okręty Balonidów odbywa się na Wąskim Morzu. Wąskie Morze, jest, no cóż, ...wąskie. Szerokość trasy, którą mogą posuwać się wielkie okręty o dużym zanurzeniu nie jest zbyt duża, zatem bez trudu można przewidzieć, gdzie te okręty się pojawią. Flota Yary jest dodatkowo oświetlona jak choinka, co ma zabezpieczyć ją przed rozproszeniem, ale też jest znakiem, że Yara się Eurona na tym akwenie nie spodziewa, co jest dziwne, bo przecież szpiedzy powinni donieść o jego obecności w Kings Landing - defilował tam przed oczami całej ludności. Yara jest zresztą słaba w dowodzeniu na poziomie strategicznym (doświadczenie ma z rajdów pirackich - szybkich ataków małych grup okrętów i natychmiastowym odwrocie), o czym dalej.
Wystarczy więc, że Euron w nocy zaczai się pod zawietrznym brzegiem, wygasi wszystkie światła i cierpliwie poczeka, a może spaść wtedy na Yarę właśnie jak piorun z jasnego nieba. Dodatkowo ma na pewno Euron wśród Żelaznych służących pod Yarą wielu szpiegów, którzy mu o ruchach jej floty regularnie donoszą.
Po rozgromieniu Yary, Euron może nawet stracić kilka dni, na powrót do KL, odbycie triumfu, a i tak kiedy ruszy w pościg za Robakiem, ma nie więcej niż 10 dni straty. Żelaźni Eurona są lepszymi żeglarzami od Meereńczyków Robaka, zdecydowanie lepiej znają te wody, pływy, prądy i wiatry,, a ich okręty są większe i przez to szybsze (prędkość statku wypornościowego - nie wodolotu, jest wprost proporcjonalna do jego długości). Zatem co najmniej kilka dni mogą na tej trasie nadrobić. Zważywszy, że oblężenie Casterly Rock tez zajmie Robakowi kilka dni, zdążają akurat na czas pokazany w filmie - nie ma w tym nic niemożliwego.
Jedyny zgrzyt w scenariuszu to faktycznie prędkość z jaką Euron wybudował taką wielką flotę na biednych i bezleśnych Żelaznych Wyspach i do tego jeszcze obsadził ją załogami -przecież sporo Żelaznych uciekło z Yarą. Czyżby Lannisterowie (albo kto inny) dostarczyli mu budulca?
III Cersei i Daynerys
Zawsze dziwiło pilastra lekceważenie Cersei uważanie ją za nieudolną okrutną cipę, u której emocje wygrywają z racjonalnym osądem (celował w tym zefciu)
Tymczasem gdyby ona taka była, nie zdołałaby utrzymać się w KL tak długo i po drodze wykończyć wszystkich wrogów i konkurentów, od Roberta i Neda Starka poczynając, na Wierze kończąc.
Teraz też wydawałoby się, że stoi na straconej pozycji, ale mimo to znajduje rozwiązanie, w czym pomagają jej błędy Daynerys. Smocza Królowa jest inteligentna, przebiegła, bezwzględna , a politykę wyczuwa instynktownie. Cierpliwie przez wiele lat budowała bazę, która miała jej posłużyć jako odskocznia do odzyskania Westeros, ale teraz widać że brakuje jej jednak doświadczenia i wykształcenia, które ma Cersei.
Po śmierci Barristana Selmy, wygnaniu Mormonta i pozostawieniu w Zatoce Niewolniczej Dario Naaharisa, nie ma Daynerys nikogo, kogo można by nazwać strategiem z prawdziwego zdarzenia. Elaria i Olenna znają się tylko na knuciu intryg z ukrycia, Varys zna się na zdobywaniu i analizie informacji, ale nie na strategii, Yara, jak wspomniał pilaster, myśli na poziomie pirackim, a nie admiralskim, a Robak jest dobry na poziomie taktycznym, ale tez nie strategicznym. Umie staczać bitwy, ale nie wojny, dokładnie tak samo jak kiedyś Młody Wilk - Rob Stark.
Pozostaje Tyrion, który jednak popełnia koszmarny błąd. W dowolnym podręczniku strategii wyłożone jest, że istotą jest skupienie swoich sił a rozproszenie sił przeciwnika. Tyrion zaś czyni dokładnie odwrotnie. To sprawia, że Cersei niespodziewanie znajduje się w napoleońskim "położeniu środkowym" - co pokazuje genialna scena z Cersei stojącej na mapie i w przeciwieństwie do Daynerys ma dowódców, którzy to potrafią wykorzystać - oddanie przez Jaimiego mało wartościowego Casterly Rock w zamian za okazję do zaatakowania praktycznie bezbronnego, za to obfitującego w złoto i żywność, Wysogrodu to gambit po prostu genialny.
I dowódcy Cersei, Jamie, i Euron, działając właśnie z "położenia środkowego", skupiają swoje siły i leją rozproszonych wrogów Cersei po kolei. Sam pilaster był zdumiony jak bardzo logicznie pokazano błyskawiczny rozpad tak wydawałoby się potężnej koalicji skleconej przez Daynerys. Nic dziwnego, że wściekła Daynerys rzuca nawet oskarżenia wobec Tyriona o potajemne wspieranie swojego rodzeństwa, choćby nawet nieświadomie. I królowa musi osobiście naprawiać błędy swojego Namiestnika. już drugi raz po Meeren. To jednak sprawia, że, wcześniej lekceważony Jon Snow, staje się dla niej ważny. Naprawdę scenariusz jest bardzo mądrze w tej kwestii napisany.
Nie zmienia to faktu, ze mimo, że Cersei wygrywa pierwsza rundę, to nadal jest w gorszym położeniu. Rezerwy Daynerys są dużo większe, zawsze może sprowadzić dodatkowe siły z Essos, a Cersei, wystarczy że przegra jedną dużą bitwę i po niej. Jedynym ratunkiem dla niej jest stanięcie na czele narodowego oporu przeciwko inwazji obcych przybłędów, i barbarzyńskich Dothraków, co też czyni. Dodatkowo Cersei zatroszczyła się o przyszłość i zapewnienie następstwa po sobie, a Daynerys, jak dotąd, nie.
Znów jest jeden zgrzyt - Smocza Skała, w momencie przybycia Daynerys całkowicie bezludna. Nawet jednak, gdyby Stannis ją całkowicie ogołocił z załogi do ostatniego człowieka - co samo w sobie jest nieprawdopodobne - to już dawno tak strategicznie położoną, a chwilowo bezpańską wyspę powinien zająć ktoś inny, któraś ze stron walczących w Westeros.
IV bitwa w odcinku 4
Faktycznie, wszyscy czytaliśmy mądre podręczniki taktyki, w których czarno na białym jest napisane, że w obliczu szarży kawalerii, piechota z tarczami i włóczniami, czy pikami ma stanąć w czworobokach. Jamie i Tarly stawiają natomiast piechotę w linii. Jednakowóż:
a) Jamie ma do obrony tabory i nie chce ich zostawiać na pastwę wroga, bo utrata taborów może oznaczać przegraną wojnę (patrz pkt III)
b) Dothracy nie mają w ogóle broni drzewcowej, lanc, czy kopii, a bez niej sama kawaleria nie jest w stanie rozerwać szyku piechoty, zatem Jamie i Tarly mogą sądzić, że linia wystarczy, zwłaszcza że a)
c) Te same mądre podręczniki taktyki zalecają, że w obliczu ostrzału z artylerii piechota ma właśnie stanąć w linii - tak jak na filmie, bo wtedy skutki ostrzału za znacznie słabsze. Odpowiednikiem artylerii w świecie GOT są smoki. Co więcej, Daynerys, rozczarowana pomysłami Tyriona, sama też pewnie przeczytała podręcznik taktyki i dlatego wypuściła na początek Dothraków. Matka Smoków właśnie spodziewała się że Lannisterowie staną w czworobokach i wtedy atak smoka będzie znacznie bardziej śmiercionośny. Dlatego właśnie smok nadleciał od frontu, a nie z boku i ział ogniem w poprzek linii Lanisterów, czyniąc w niej wyłomy, a nie z boku, gdzie mógłby spalić całą linie na raz.
Tak samo oczywisty jest atak smoka na obsługiwanego przez Bronna skorpiona. Atakując od czoła, smok ma najmniejszy obrys, stanowi najmniejszy cel i najtrudniej wtedy w niego trafić. Dodatkowo przód smoka jest znacznie lepiej "opancerzony", niż brzuch, czy zwłaszcza skrzydła. Daynerys zaryzykowała trafienie od przodu, jak się okazało niegroźne, żeby nie narażać smoka na trafienie w brzuch, czy delikatne skrzydła.
Swoją drogą wyposażanie Jamiego w pojedynczego skorpiona jest z kolei błędem Cersei, bo nie odnosząc żadnego skutku, ostrzegła tym samym przeciwniczkę że w tym kierunku kombinuje. Należało wyprodukować najpierw ze sto skorpionów i dopiero wtedy wprowadzić je na uzbrojenie. Ale Ceresei faktycznie czasami poddaje się emocjom. Po śmierci Tommena, Jamie jest jedynym człowiekiem na całym świecie, na którym jej jakoś zależy i zapewne przeraża ja myśl, że mogłaby go stracić.
Tak czy inaczej, Jamie, mimo że jest swoistą odwrotnością Robaka, czy świętej pamięci Młodego Wilka i przegrywa czasami bitwy, ale nigdy wojny, tę bitwę tez po prostu, niezależnie od jakichkolwiek podjętych przez siebie decyzji (linia, czworoboki, skorpion, etc), przegrać musiał, bo przewaga "ogniowa" Daynerys była zbyt przytłaczająca.
Ale zauważenie okazji na wygranie wojny jednym ciosem, choćby za cenę własnej śmierci i błyskawiczne podjęcie decyzji, aby ją wykorzystać, świadczy po raz kolejny o zaletach strategicznych Jamiego i jego oddaniu swojej siostrze.
Czepiactwo wynikające głównie z z ignorancji
W rzeczywistości scenariusz uważa pilaster za bardzo głęboko przemyślany, spójny i logiczny.
1. Kwestia sojuszu z Euronem.
Euron w filmie, inaczej niż w książce, nie jest kimś tajemniczym, budzącym lęk i zgrozę. W porównaniu z Ramseyem Boltonem nie jest nawet w połowie tak dobry w byciu złym
Ramsay to był wyrafinowany, nieobliczalny psychopata, wysublimowany sadysta, a jego okrucieństwo miało wymiar artyzmu. Euron (filmowy) to okrutny, ale prymitywny prostak. Rzeźnik, nie artysta.
Nie oznacza to jednak że jest idiotą. Zawiera sojusz z Cersei, bo ta może mu więcej oferować. Niemniej, tak samo jak Cersei jest skazana na Eurona, tak samo i Euron jest skazany na Cersei i jego pozycja negocjacyjna nie jest wcale tak dobra, jak chciałby, żeby była. Ideałem dla niego jest sytuacja, kiedy obie królowe są zmuszone do licytowania się o jego względy. Nie dojdzie jednak do tego, dopóki jedna z nich, (początkowo Daynerys) ma zdecydowaną przewagę. Dlatego Euron musi doprowadzić do wyrównania sił, co też czyni. Nie wie pilaster jeszcze, co będzie w ostatnich dwóch odcinkach, ale spodziewa się ze strony Eurona albo jakiś prób nazwiązania kontaktów z Daynerys, albo po prostu próby jawnego wbicia noża w plecy Cersei. Cersei jest jednak zdecydowanie sprytniejsza od Eurona (patrz dalej) i taką próbę pewnie zneutralizuje
II. Ruchy floty Eurona
Wbrew temu co tu napisano, są one doskonale przejrzyste, logiczne i zgodne z zasadami sztuki żeglarskiej. Nocny atak na okręty Balonidów odbywa się na Wąskim Morzu. Wąskie Morze, jest, no cóż, ...wąskie. Szerokość trasy, którą mogą posuwać się wielkie okręty o dużym zanurzeniu nie jest zbyt duża, zatem bez trudu można przewidzieć, gdzie te okręty się pojawią. Flota Yary jest dodatkowo oświetlona jak choinka, co ma zabezpieczyć ją przed rozproszeniem, ale też jest znakiem, że Yara się Eurona na tym akwenie nie spodziewa, co jest dziwne, bo przecież szpiedzy powinni donieść o jego obecności w Kings Landing - defilował tam przed oczami całej ludności. Yara jest zresztą słaba w dowodzeniu na poziomie strategicznym (doświadczenie ma z rajdów pirackich - szybkich ataków małych grup okrętów i natychmiastowym odwrocie), o czym dalej.
Wystarczy więc, że Euron w nocy zaczai się pod zawietrznym brzegiem, wygasi wszystkie światła i cierpliwie poczeka, a może spaść wtedy na Yarę właśnie jak piorun z jasnego nieba. Dodatkowo ma na pewno Euron wśród Żelaznych służących pod Yarą wielu szpiegów, którzy mu o ruchach jej floty regularnie donoszą.
Po rozgromieniu Yary, Euron może nawet stracić kilka dni, na powrót do KL, odbycie triumfu, a i tak kiedy ruszy w pościg za Robakiem, ma nie więcej niż 10 dni straty. Żelaźni Eurona są lepszymi żeglarzami od Meereńczyków Robaka, zdecydowanie lepiej znają te wody, pływy, prądy i wiatry,, a ich okręty są większe i przez to szybsze (prędkość statku wypornościowego - nie wodolotu, jest wprost proporcjonalna do jego długości). Zatem co najmniej kilka dni mogą na tej trasie nadrobić. Zważywszy, że oblężenie Casterly Rock tez zajmie Robakowi kilka dni, zdążają akurat na czas pokazany w filmie - nie ma w tym nic niemożliwego.
Jedyny zgrzyt w scenariuszu to faktycznie prędkość z jaką Euron wybudował taką wielką flotę na biednych i bezleśnych Żelaznych Wyspach i do tego jeszcze obsadził ją załogami -przecież sporo Żelaznych uciekło z Yarą. Czyżby Lannisterowie (albo kto inny) dostarczyli mu budulca?
III Cersei i Daynerys
Zawsze dziwiło pilastra lekceważenie Cersei uważanie ją za nieudolną okrutną cipę, u której emocje wygrywają z racjonalnym osądem (celował w tym zefciu)
Tymczasem gdyby ona taka była, nie zdołałaby utrzymać się w KL tak długo i po drodze wykończyć wszystkich wrogów i konkurentów, od Roberta i Neda Starka poczynając, na Wierze kończąc.
Teraz też wydawałoby się, że stoi na straconej pozycji, ale mimo to znajduje rozwiązanie, w czym pomagają jej błędy Daynerys. Smocza Królowa jest inteligentna, przebiegła, bezwzględna , a politykę wyczuwa instynktownie. Cierpliwie przez wiele lat budowała bazę, która miała jej posłużyć jako odskocznia do odzyskania Westeros, ale teraz widać że brakuje jej jednak doświadczenia i wykształcenia, które ma Cersei.
Po śmierci Barristana Selmy, wygnaniu Mormonta i pozostawieniu w Zatoce Niewolniczej Dario Naaharisa, nie ma Daynerys nikogo, kogo można by nazwać strategiem z prawdziwego zdarzenia. Elaria i Olenna znają się tylko na knuciu intryg z ukrycia, Varys zna się na zdobywaniu i analizie informacji, ale nie na strategii, Yara, jak wspomniał pilaster, myśli na poziomie pirackim, a nie admiralskim, a Robak jest dobry na poziomie taktycznym, ale tez nie strategicznym. Umie staczać bitwy, ale nie wojny, dokładnie tak samo jak kiedyś Młody Wilk - Rob Stark.
Pozostaje Tyrion, który jednak popełnia koszmarny błąd. W dowolnym podręczniku strategii wyłożone jest, że istotą jest skupienie swoich sił a rozproszenie sił przeciwnika. Tyrion zaś czyni dokładnie odwrotnie. To sprawia, że Cersei niespodziewanie znajduje się w napoleońskim "położeniu środkowym" - co pokazuje genialna scena z Cersei stojącej na mapie i w przeciwieństwie do Daynerys ma dowódców, którzy to potrafią wykorzystać - oddanie przez Jaimiego mało wartościowego Casterly Rock w zamian za okazję do zaatakowania praktycznie bezbronnego, za to obfitującego w złoto i żywność, Wysogrodu to gambit po prostu genialny.
I dowódcy Cersei, Jamie, i Euron, działając właśnie z "położenia środkowego", skupiają swoje siły i leją rozproszonych wrogów Cersei po kolei. Sam pilaster był zdumiony jak bardzo logicznie pokazano błyskawiczny rozpad tak wydawałoby się potężnej koalicji skleconej przez Daynerys. Nic dziwnego, że wściekła Daynerys rzuca nawet oskarżenia wobec Tyriona o potajemne wspieranie swojego rodzeństwa, choćby nawet nieświadomie. I królowa musi osobiście naprawiać błędy swojego Namiestnika. już drugi raz po Meeren. To jednak sprawia, że, wcześniej lekceważony Jon Snow, staje się dla niej ważny. Naprawdę scenariusz jest bardzo mądrze w tej kwestii napisany.
Nie zmienia to faktu, ze mimo, że Cersei wygrywa pierwsza rundę, to nadal jest w gorszym położeniu. Rezerwy Daynerys są dużo większe, zawsze może sprowadzić dodatkowe siły z Essos, a Cersei, wystarczy że przegra jedną dużą bitwę i po niej. Jedynym ratunkiem dla niej jest stanięcie na czele narodowego oporu przeciwko inwazji obcych przybłędów, i barbarzyńskich Dothraków, co też czyni. Dodatkowo Cersei zatroszczyła się o przyszłość i zapewnienie następstwa po sobie, a Daynerys, jak dotąd, nie.
Znów jest jeden zgrzyt - Smocza Skała, w momencie przybycia Daynerys całkowicie bezludna. Nawet jednak, gdyby Stannis ją całkowicie ogołocił z załogi do ostatniego człowieka - co samo w sobie jest nieprawdopodobne - to już dawno tak strategicznie położoną, a chwilowo bezpańską wyspę powinien zająć ktoś inny, któraś ze stron walczących w Westeros.
IV bitwa w odcinku 4
Faktycznie, wszyscy czytaliśmy mądre podręczniki taktyki, w których czarno na białym jest napisane, że w obliczu szarży kawalerii, piechota z tarczami i włóczniami, czy pikami ma stanąć w czworobokach. Jamie i Tarly stawiają natomiast piechotę w linii. Jednakowóż:
a) Jamie ma do obrony tabory i nie chce ich zostawiać na pastwę wroga, bo utrata taborów może oznaczać przegraną wojnę (patrz pkt III)
b) Dothracy nie mają w ogóle broni drzewcowej, lanc, czy kopii, a bez niej sama kawaleria nie jest w stanie rozerwać szyku piechoty, zatem Jamie i Tarly mogą sądzić, że linia wystarczy, zwłaszcza że a)
c) Te same mądre podręczniki taktyki zalecają, że w obliczu ostrzału z artylerii piechota ma właśnie stanąć w linii - tak jak na filmie, bo wtedy skutki ostrzału za znacznie słabsze. Odpowiednikiem artylerii w świecie GOT są smoki. Co więcej, Daynerys, rozczarowana pomysłami Tyriona, sama też pewnie przeczytała podręcznik taktyki i dlatego wypuściła na początek Dothraków. Matka Smoków właśnie spodziewała się że Lannisterowie staną w czworobokach i wtedy atak smoka będzie znacznie bardziej śmiercionośny. Dlatego właśnie smok nadleciał od frontu, a nie z boku i ział ogniem w poprzek linii Lanisterów, czyniąc w niej wyłomy, a nie z boku, gdzie mógłby spalić całą linie na raz.
Tak samo oczywisty jest atak smoka na obsługiwanego przez Bronna skorpiona. Atakując od czoła, smok ma najmniejszy obrys, stanowi najmniejszy cel i najtrudniej wtedy w niego trafić. Dodatkowo przód smoka jest znacznie lepiej "opancerzony", niż brzuch, czy zwłaszcza skrzydła. Daynerys zaryzykowała trafienie od przodu, jak się okazało niegroźne, żeby nie narażać smoka na trafienie w brzuch, czy delikatne skrzydła.
Swoją drogą wyposażanie Jamiego w pojedynczego skorpiona jest z kolei błędem Cersei, bo nie odnosząc żadnego skutku, ostrzegła tym samym przeciwniczkę że w tym kierunku kombinuje. Należało wyprodukować najpierw ze sto skorpionów i dopiero wtedy wprowadzić je na uzbrojenie. Ale Ceresei faktycznie czasami poddaje się emocjom. Po śmierci Tommena, Jamie jest jedynym człowiekiem na całym świecie, na którym jej jakoś zależy i zapewne przeraża ja myśl, że mogłaby go stracić.
Tak czy inaczej, Jamie, mimo że jest swoistą odwrotnością Robaka, czy świętej pamięci Młodego Wilka i przegrywa czasami bitwy, ale nigdy wojny, tę bitwę tez po prostu, niezależnie od jakichkolwiek podjętych przez siebie decyzji (linia, czworoboki, skorpion, etc), przegrać musiał, bo przewaga "ogniowa" Daynerys była zbyt przytłaczająca.
Ale zauważenie okazji na wygranie wojny jednym ciosem, choćby za cenę własnej śmierci i błyskawiczne podjęcie decyzji, aby ją wykorzystać, świadczy po raz kolejny o zaletach strategicznych Jamiego i jego oddaniu swojej siostrze.