[bert04]

Od czegoś trzeba zacząć.
Uśmiejesz się, ale gdy przejdę na emeryturę, planuję coś takiego otworzyć.
W założeniu ma być to azyl połączony ze schroniskiem dla zwierzą. Byłem na dwudniowym szkoleniu dla inspektorów OTOZ Animals, dlatego wiem jak się do tego zabrać. Przy odpowiedniej organizacji, do takiej inwestycji nie trzeba będzie nawet dopłacać.    

Wcale się nie śmieję, może nawet przy jakiejś nadwyżce finansowej sypnąłbym grosza na taki projekt, coby nieco uspokoić moje sumienie grające marsza w kiszkach. Ale to z mojej i Twojej strony na razie gdybologia. Generalnie to szanuję ludzi, którzy poświęcają się dla swoich idei i starają się ulepszyć ten świat, nawet jeżeli nie podzielam ich wszystkich wrażliwości.

I tu mnie masz. 
Tyle, że ja naprawdę nie umiem gotować. Mam jakiś defekt - autentycznie.
Niedawno zamiast połowy papryczki chili dodałem do czegoś na kształt chłopskiego garnka (tyle, że bez mięsa) cztery dorodne sztuki tego warzywa, pokroiłem je drobno jak należy, ale potem przetarłem oczy palcami.

Ha, dopadła Ciebie zemsta warzyw za wykorzystywanie niecnie ich braku układu nerwowego i pozbawianie życia. Oraz, brr, jedzenie. No bo rośliny to też istoty żywe, przynajmniej zanim wylądują na stole.

Czyli bicie zwierząt uważasz za barbarzyństwo, ale już zjadanie ich jest ok.

Zjadanie jest motywowane koniecznością przeżycia. Bicie jest motywowane koniecznością wyładowania agresji na obiekcie, który się bronić nie może. To oczywiście tylko jeden z powodów, dla których druga sytuacja jest dla mnie barbarzyństwem, a pierwsza jakimś rodzajem mniejszego zła.

To my chyba na innych planetach żyjemy.

Nie na innych planetach, gorzej, po dwóch stronach rzeki Odra. Czasem mam wrażenie, że to większy dystans niż stąd na Marsa.

Ale komentowałem to we wpisie do Jokera, możesz tam doczytać o różnicy doświadczeń.

Skąd wiesz, że lubię tofu?
Wprawdzie nie mnie badać gnijące, animalistyczne szczątki w Twoich trzewiach, ale o moje uczucia gastryczne możesz być spokojny.
Tu, to Ty masz problem, bo zamiast lekkostrawnej florystycznej diety wtłaczasz w siebie nienaturalne dla człowieka toksyczne wykrawki. z którymi nawet lipaza i armia mikrobiomu nie daje rady. (...)

Myślałem, że w tym wątku punkt ciężkości jest na etyce, nie na dietetyce. Jeżeli bym zrezygnował z jedzenia mięsa z powodów etycznych (co nie jest wykluczone, niemniej w najbliższej przyszłości nie zapowiada się), to nawet potencja lwa, siła tura, zdrowie konia czy długość życia żółwia nie byłyby argumentami na rzecz zmiany sposobu odżywiania.

I nawet defekacja stanowi problem, bo przekrwiona z wysiłku twarz i opuchnięty anus, to ewidentne poszlaki, co jesz i kim się stajesz.

Jakoś ostatnio fiksacja genitalno-analna na forum się pleni. Ale jak przy tym jesteśmy, kłopoty gastrologiczne miewam częściej, jak na wieczór się najem warzyw czy owoców (tak, wyobraź sobie, czasem rezygnuję z krwistego steaka na dobranoc). Albo z rana przesadzę z płatkami owsianymi. Być może to kwestia przestawienia diety, ale moje subiektywne doświadczenia idą właśnie w tym kierunku.

Podejrzewam więc, że Twoje błogie odczucia w wyniku przejścia na dietę warzywną mają jakiś związek także ze sposobem przyrządzania w lokalach, z których korzystasz. Albo inaczej: przemysł żywieniowym według moich obserwacji nieźle eksperymentuje na żywności wege, ma tu też większe pole do popisu, niż w produktach zwierzęcych, z tofu przy odpowiedniej kompozycji dodatków smakowych i bawieniu się konsystencją można stworzyć już dziś symulację dowolnego produktu nie-wege. I w takie produkty można pakować różne ulepszacze, wzmacniacze i inne poprawiacze. To jeszcze nie jest "żywność syntetyczna" rodem z SF, ale gdzieś w pół drogi.

Moim skromnym zdaniem.