[towarzyski.pelikan]

Niestety najtrudniej zobaczyć zbrodniczą ideologię, gdy się w niej od lat funkcjonuje i staje się ona normą dla wszystkich.

Z zewnątrz zawsze łatwiej widać. Bez względu na to czy byliśmy w monarchii, komunizmie czy demokracji - zawsze żyliśmy w rzekomo najlepszym z możliwych systemów.

Podobnie jest z mordowaniem zwierząt - przyszłe pokolenia uwolnione od tego grzechu będą z niesmakiem patrzyły na nas.

A kolejne pokolenia, które przyjadą po pokoleniu wegetarian (zakładając, że Twój scenariusz się spełni), będą na wegetarian patrzeć z niesmakiem, bo wtedy już będzie wiadomo ponad wszelką wątpliwość, że rośliny cierpią. Itd. 
Mnie się może nie podobać, że kiedyś czymś normalnym była niewola, traktowanie kobiet jak podludzi albo wyrzynanie w ramach nawracania niewiernych, ale nie mam pretensji do tych ludzi, bo żyli w innych czasach, gdzie to było normalne i niebudzące zastrzeżeń. Mam pełną wyrozumiałość do tych ludzi i jestem w stanie nawet cytować, powoływać się na osoby, które żyły w tamtych czasach i to wszystko popierały i akceptowały.
Ja nie jestem na takim etapie rozwoju świadomości, żeby postrzegać zabijanie zwierząt jako zbrodniczą ideologię i mam nadzieję, że te przyszłe pokolenia okażą mi taką wyrozumiałość, jaką ja okazuję byłym pokoleniom.

Czy w raju człowiek żywił się owocami czy mięsem?

Odpowiedź brzmi : w raju były zwierzęta, ale człowiek żywił się owocami, nie jadł mięsa.
Skontrujesz : ok, ale nie jesteśmy w raju.

Na to ja odpowiem : ok, ale raj był na Ziemi i to czyn człowieka wygonił go z raju.

Wniosek jest więc taki, że to skoro czynem swoim człowiek stworzył piekło na Ziemi, to i czynem swoim powraca do raju.

Holokaust na zwierzętach byłby w raju przewinieniem - gdyż przeczył boskiemu przykazaniu, by żywić się z owoców rajskich.

Jeśli człowiek chciałby wrócić do raju to powinien się poprawić a nie pogorszyć - więc stosowanie norm etycznych z raju jest jedynym biletem powrotnym do tegoż raju.

Zaprzestanie mordowania zwierząt (aktywnego bądź biernego) jest więc warunkiem koniecznym, acz niewystarczającym to powrotu do raju.

Nie da się powrócić do raju, matsuko. To by był regres. Człowiek nie po to wyszedł z raju, żeby do niego powrócić. Chrześcijańskie niebo nie jest tym samym co raj. Prezentujesz stanowisko typowe dla lewicowych aktywistów ekologiczno-feministycznych, którzy twierdzą, że cywilizacja uciska ludzi i najlepiej by było wrócić do prymitywnych struktur społecznych. I małymi krokami ten scenariusz realizuje się na naszych oczach. Aktywiści LGBT już nawet nie kryją, że walczą o prawa homoseksualistów do zawierania małżeństw po to, by rozwalić instytucję małżeństwa. Żeby rozwalić trwałe monogamiczne związki i rodziny. Inspirują ich takie społeczności jak Buszmeni czy Mosuo.

Mamy tęsknotę za rajem utraconym. A realizacja tej utopii musi się skończyć tragedią.

Zgadza się, pytanie brzmi : według jakich kryteriów dobierzesz sobie "naszych".
Co powiesz na taką definicję naszych na trzech poziomach : "nasi to ci, którzy nie krzywdzą niewinnych, czujących istot".
to jest pierwszy poziom naszych,
drugi poziom, to ci z pierwszego poziomu, którzy dodatkowo pragną tym niewinnym istotom pomagać,
trzeci poziom to ci z drugiego poziomu, którzy są inteligentni i waleczni na tyle, żeby zwalczać nie-naszych.

Drzwi do "naszych" są dla wszystkich otwarte, nie jest to rasistowskie kryterium.

Poglądy lewicowe- prawicowe, nie mają znaczenia, religia, język czy kolor skóry też nie mają znaczenia.
Jeśli zbierzemy odpowiednią ilość "naszych z trzeciego poziomu" to nie-nasi mają przejebane 

Co to znaczy "krzywdzić"?
Bo wiesz, ci wszyscy zwolennicy polityczne poprawności, cenzurowania mediów, propagatorzy spiskowej teorii o białych heteroseksualnych mężczyznach uciskających kobiety, zapaleni fani bezwarunkowej miłości do imigrantów - powołują się na krzywdę, jaka się dzieje tym wymienionym uciskanym grupom. 
Skrzywdzić to nie tylko pobić, zarżnąć i wykorzystać, ale też po prostu sprawić, że ktoś poczuje się źle, niekomfortowo, obrazi się lub poczuje w ten czy inny sposób dotknięty.
Obawiam, że to epatowanie "krzywdą" prowadzi właśnie do takiego zmiękczenia ludzi. Człowiek staje się miękkim, słabym, anemicznym niby-bytem, który powstrzymuje się coraz bardziej od życia pełnią życia w imię "miłości bliźniego". Dla mnie to jest długofalowo filozofia wymierzona na zniszczenie ludzkości jako gatunku.