[legend]

zefciu: To nie tak, że „myśli to qualia”. Chodzi o to, że my myślimy w kategoriach qualiorum. Tzn przypisujemy bytom różne cechy, które niekoniecznie muszą wynikać z inherentnej natury tych bytów. Jedne qualia są bardzo mocno skorelowane z rzeczywistością. Np. ciało, które odbija wyłącznie światło w okolicach 700 nm będzie przez przeważającą większość ludzi określone jako „czerwone”. Natomiast inne są bardzo mocno subiektywne. Np. „swoisty”, „dziwny” i uzależnione choćby od osobistego doświadczenia postrzegającego.

Aaaa widzisz... ''subiektywne''. Nie pisałem ci nic o określaniu swoistości (włącznie z otwierającą się swoistością przy czytaniu słowa ''swoistość'', ''dziwność'') jako subiektywne. Nie mamy odpowiedzi na to czy swoistości są subiektywne. Owszem, można widzieć tę samą rzecz przez dwoje ludzi stojących obok siebie inaczej - bo jedna ma lepszy wzrok - druga gorszy, więc finałem tego będzie widzienie u człowieka A). swoistości takiej tego obrazu, a u człowieka B). swoistości dość podobnej, ale już innej. Jednak jak odpowiesz na to, że im bliżej będziesz podchodził do przedmiotu, który jest daleko, tym więcej szczegółów zobaczysz? (że na przykład był na nim jeszcze malutki napis ''pamiątka z maczu piczu''  )? Zobacz, nawet jak opiszesz mi, powołując się na całkowity opis naukowy (fizyka, biologia) jak to się dzieje - to i tak wtedy nie podasz nam wszystkim odpowiedzi na widzianą wtedy qualię! Ja wiem, że wiele wymagam, ale napisałem tu po to, by zbliżyć się do prawdy o tym, dzięki pomocy mądrych ludzi. No, a marzeniem byłoby poznanie dogłębnej prawdy. 

Żarłak: To jak z tym niewidomym człowiekiem co nie widział kamienia? Jakich on doświadcza obrazów w Machu Picchu? Jakie doznania "swoistości" mają osoby niewidome, głuchonieme, sparaliżowane itd. itp.?

Takie osoby doświadczają takich swoistości jak choćby swoistość istnienia ziemskiego. Sny. Swoistość mijającego czasu, a dodatkowo swoistość mijającego czasu, będąca produktem mijającego czasu + wyzwania trwania w cięższej sytuacji.

neuroza: Jeśli siedzisz na krześle, to co tak właściwie czujesz:

 Krzesło (krzesłowatość)?
 Miejsce, w którym plecy tracją swoją szlachetną nazwę (miejscowktórymplecytracąswojąszlachetnąnazwę-owatość)?
 Czy może jeszcze coś innego?

Wszystko naraz czuję, czyli tyłek zdeformowany do takiego i takiego stopnia, swoiste twarde drewno, oraz ''siedziowatość'' - tudzież, od tej chwili każdy kto mnie zapyta na FB w jakiej pozycji z nim piszę (ot takie pytanko ktoś zadał) - będę zobowiązany odpisać mu, że w siedzącej, dzięki czemu on odtworzy w swoim umyśle ''siedziowatość'' utrwalając w jego rozmowie ze mną na czacie wyobrażenie sobie pozycji w jakiej siedzi jego towarzysz rozmowy - on jednak nie poczuje swoistości zdeformowanego tyłka, a jedynie swoistość ''siedziowatości'' - bo owa ''siedziowatość'' jest jak pisałem swoistością umysłową. Bo jeżeli leży w łóżku na brzuchu i pisze ze mną to nici ze swoistości krzesłowych, w gre mogą wejść tylko swoistości umysłowe.

A na jakiej podstawie w ogóle zakładasz, że jest jakieś "coś", ktore się "dzieje"? Skąd wiesz, że istnieje w ogóle podział na "coś" i "dzianie się"?  

Nie wiem tego. Jeśli ty wiesz, że moje założenie jest błędne - napisz mi dlaczego i podaj prawidłowe - a ja od dziś je przyjmę do swojej bliblioteki umysłu.