[E.T.]

Wierzę w to, że ludzkie rozumienie świata ściera się z rzeczywistością wraz z ludzką ekspansją i nierzadko wychodzi z tego starcia obronną ręką, zawsze jednak człowiek funkcjonuje w pewnym ograniczonym kontekście, a tworzony przez niego obraz rzeczywistości naznaczony jest nieuchronnie jego sposobem życia.

I tylko w tych ramach możliwe jest coś, co nazywamy adekwatnym opisem obiektywnej rzeczywistości. Umożliwiają go naukowe narzędzia poznania, które zaspokajają nasze potrzeby rozeznania się w świecie, w którym żyjemy, prowadząc do coraz lepszego zrozumienia nas samych i naszego otoczenia. W ramach tego rozumienia nie mieszczą się żadne ostateczne rozpoznania natury Wszechświata- zarówno przez ograniczoność kontekstu naszego bytowania i poznawania, jak i przez nieuchronny, etyczny pierwiastek w naszym poznaniu (nasz zmienny sposób życia, nie ograniczający możliwości rozumienia rzeczywistości do jednego zestawu kategorii). W szczególności więc odrzucam opowieści o matematycznym Wszechświecie w rodzaju tej, którą sprzedaje w swojej twórczości Michał Heller (zresztą nie tylko z powodów podanych wyżej; krótko mówiąc, Hellerowska "matematyka przez duże "M"" to taki twór werbalny, wykwit wyobraźni bez żadnego poznawczego sensu).