[Maciej1]

2. Wykopanie dwóch studni w odległości np. 5 km. na głębokość powiedzmy 100 metrów i mierzenie odległości między studniami na ich dnie (względem odległości na ich powierzchni)

To bardzo drogi eksperyment. Lepiej na odwrót, lepiej "iść w górę". Np. dwa maszty sterczące pionowo w górę, odległe o x km. Mierzymy odległość pomiędzy punktami nisko położonymi oraz pomiędzy szczytami. Pomiar metodami radiolokacyjnymi: zdaje się, że radary,a ściślej radiolokacja, metodami triangulacji (sieć radarów) potrafią mierzyć z dużą dokładnością (rzędu centymetry na dystansie kilkudziesięciu km? dokładność musi być, bo efekt domniemanej "kulistości" to raczej metry ). Przy czym punkty niższe leżą  nie u podstawy masztów, lecz na wysokości wystarczającej by promień radaru mógł ominąć domniemaną "górkę kulistej ziemi" (przeleciał nad nią).

Ale zdaje się, że już mówiłeś o takim eksperymencie, że wykonali go "brazylijscy naukowcy" (pomiar odległości między szczytami i podstawami wieżowców stojących w odległych punktach ziemi, był to pomiar za pomocą GPS). Ja jednak proponowałbym na potrzeby tego eksperymentu zbudować własny "GPS", czyli własną sieć lokalizacyjną opartą o zasady  radiolokacji (i triangulacji oczywiście).


Osobiście uważam, że mój pomysł z tunelem próżniowym do precyzyjnych obserwacji optycznych jest lepszy i tańszy, niż wkopywanie się w ziemię. Przede wszystkim można go przenosić w różne rejony ziemi i rozstawiać w różnych rejonach świata (wykopu w ziemi nie przeniesiesz). Zaproponowałem tunel 3-4 km, ale wydaje mi się, że w warunkach próżni (brak refrakcji) to wystarczyłby nawet i tunel o długości 1 mili. Na takim dystansie (urojony) "opad globalny" dla kuli takiej jak "kula ziemska" wynosi ok. 8 cali. Myślę, że to jest wystarczająco dużo by to obserwować (jeśli występuje), zwłaszcza w warunkach próżni, czyli braku refrakcji. Proszę zauważyć także, że tunel wcale nie musi mieć wielkiej średnicy. Jeśli hipotetyczny, spodziewany efekt wynikający z "kulistości ziemi" wynosi 8 cali, to nie trzeba walca o dużo większej średnicy. Czyli mniejsze koszty. Za pomocą pomiarów geodezyjnych rozstawiamy tunel równolegle do poziomu wody i sprawdzamy (za pomocą światła, metoda optyczna, w próżni na pewno bardzo dokładna) czy ta równoległość oznacza równoległość dwóch okręgów, czy też dwóch prostych. I wiemy czy ziemia ma krzywiznę, czy jej nie ma. Oczywiście im dłuższy tunel tym lepiej, ale i koszty są większe. Natomiast takie wkopywanie się w ziemię jakie Ty proponujesz to na pewno dużo większe koszty i trudności, no i nie można badać w różnych rejonach świata, wykopu nie da się przenosić, a tunel można przewozić w kawałkach i montować w różnych miejscach ziemi.

---

Maciej1, mam poważne pytanie:

CO TO JEST:

Są to obrazki pokazujące zapewne jakiś "obiekt na niebie" widziany z ziemi, przez jakiś przyrząd powiększający (teleskop, luneta..itp). Przy czym stawiam tezę, że pierwszy obrazek  (to zdjęcie "kompozytowe") to CGI.
Rozumiem raczej, że chodzi Ci o odpowiedź na pytanie "co widać na niebie?" Zgadza się ?
Zatem odpowiadam na pytanie "co widać na niebie?" [Bo na pytanie o obrazki już odpowiedziałem]
Otóż na niebie z całą pewnością widać światła i obrazy. Jedne zwane "gwiazdami", inne "planetami", jeszcze inne "słońcem". Tego jestem absolutnie pewien: że widać światła (obrazy).
Wasza kosmologia (fałszywa, bo ziemia nie jest "kulą o promieniu ok. 6371-6378 km") oparła się zaś na twierdzeniu, że "to na pewno są też i ciała". Otóż to twierdzenie nie jest prawdą. Bo nie można powiedzieć, że "na pewno". Aby rozpoznać, że widziany obiekt świetlny (światło, obraz) na pewno jest ciałem, to trzeba by ten obiekt zbadać metodą inną niż metoda świetlna (czyli mówiąc prostym językiem: jakąś metodą "dotykową"). To proste: ciała rozpoznajemy dotykiem. Samo oglądanie światła (obrazu) i to oglądanie z bardzo daleka i to oglądanie tylko z jednego kierunku nie pozwala na postawienie tezy "to co widzę jest na pewno ciałem". Oczywistość dla każdego człowieka o zdrowym rozumie.
To więc co widzimy na niebie są to na pewno światła (obrazy). Czy to są "ciała" ? Być może tak, być może nie. Teza, że "to na pewno ciała" to tylko hipoteza oparta na nierozumnym uogólnieniu tego czego doświadczamy na ziemi. Na ziemi najczęściej jest tak, że "jeśli coś widzę, to to coś jest też na pewno i ciałem".Tak jest najczęściej, ale "najczęściej" nie znaczy "zawsze".

Proste przykłady już pokazywałem. Przypomnę jeden:

https://www.youtube.com/watch?v=k4n47IkexXE

Waleń wyskakujący z podłogi. Na pewno ten waleń jest światłem (obrazem). A czy jest ciałem ?
Nie wszystko złoto co się świeci !

To są więc proste i logiczne kwestie. Ale rozmawiając z wami, kuloziemcami czasami mam wrażenie, że - bez urazy- rozmawiam z idiotami. Bo przecież nawet małe dziecko rozumie, że "tylko widzieć" i to "tylko z daleka" i to "praktycznie tylko z jednego kierunku/jednej strony" to nie jest to samo co "widzieć i dotknąć". Wydaje się jednak, że kuloziemca nie jest zdolny rozumieć tego co pojmie małe dziecko.

Druga kwestia:
Zakładając nawet, że te światła widziane na niebie są też i jakimiś ciałami położonymi gdzieś w przestrzeni nieba (mówiąc ogólnie) wcale nie ma pewności, że są one "na pewno w tym kierunku z którego dochodzi do nas ich obraz, światło od nich".

Trzecia kwestia:
Zakładając nawet, że te światła są też i jakimiś ciałami, gdzieś w przestrzeni nieba i że są one "takimi jakimi się nam wydaje, że są", na podstawie ich obrazu (i naszej wyobraźni!) czyli że np. są "kulami", to to i tak nie oznacza jeszcze, że "w takim razie i ziemia musi być kulą".
Czyli inaczej: nawet gdyby założyć, że gdzieś w przestrzeni nieba są jakieś materialne kule (na co nie mamy materialnych dowodów), to z tego wcale nie wynika, że "w takim razie i ziemia musi być kulą".
To również jest oczywistość zrozumiała nawet dla małego dziecka.

Co do spisków: Sądzę, że świat jest pełne spisków małych, dużych i dziejowych. Duży biznes i polityka są najbardziej w spiski uwikłane. Ale ziemia kula nie może być spiskiem.

Jakieś uzasadnienie dla tej tezy? Czy "nie bo nie, bo tak mi się wydaje, takie mam odczucia" ?