[Ziemowit]

A jaki masz dowód na to, że "jesteśmy z tej samej materii" ?
A jaki masz dowód na to, że "słońce jest materią, że nie jest tylko światłem" ?

Dowodem jest wiatr słoneczny który składa się z bardzo mocno rozpędzonych protonów i elektronów. Dociera on na ziemię ze słońca, a w każdym razie z jego kierunku kiedy pod czas co silniejszych wybuchów na słońcu skierowanych w stronę ziemi potrafi uszkodzić infrastrukturę energetyczną. My również składamy się z protonów i elektronów. Jesteśmy więc z tej samej materii. Podobno najgroźniejsze zdarzenie w historii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Burza_magn..._roku_1859 Kiedy się powtórzy? Tego nie wiemy.

Po pierwsze: jest to nieprawda.

Kilka razy zapytałem Ciebie dlaczego uważasz, że to jest nie prawda. Nie odpowiedziałeś mi na to i ponownie rzuciłeś krótkie stwierdzenie "jest to nieprawda".

Po drugie: ale załóżmy nawet, że byłaby to prawda. Wówczas: i co z tego ?

No jak to co z tego? Jeżeli wszystko na niebie pasuje do modelem układu słonecznego jak w dobrze ułożonych dużych puzzlach to jest to prawdą.

To jest teza fałszywa.
Jeżeli zaś twierdzisz, że "jest prawdziwa" to ją udowodnij. Czyli udowodnij następujące twierdzenie: "jest absolutnie niemożliwe zbudowanie nad płaską powierzchnią takiego urządzenia/konstrukcji/przyrządu/modelu, który by sprawiał, że obserwator na płaskiej powierzchni widziałby światła na niebie tak jak my widzimy je z ziemi"
Oczywiście tego twierdzenia nie zdołasz udowodnić. Bo jest fałszywe. W zadaniu zbudowania nad płaską powierzchnią takiego "urządzenia/modelu" nie ma nic wewnętrznie sprzecznego stąd taka konstrukcja jest możliwa. Bo to co nie jest wewnętrznie sprzeczne- jest możliwe do zaistnienia.

Własnie jest wewnętrznie sprzeczne i jest NIEMOŻLIWE do zaistnienia. Niemożliwe do zaistnienia, czyli nie da się stworzyć modelu w oparciu o niebo i płaską ziemię bo przy próbie zbudowania modelu powstaną wewnętrzne sprzeczności niemożliwe do rozwiązania.

Rozważamy tu sytuację w której nad ziemią jest firmament, a wszystkie obiekty czy światła umieszczone są na tym firmamencie. Zakładamy, że firmament zgodnie z koncepcją płaskiej ziemi w żadnym miejscu nie znajduje się POD ziemią, w sensie POD dyskiem.

Jednym z wielu dowodów, które mam na myśli jest Księżyc. W nocy w każdym miejscu na ziemi gdzie go widać wygląda dokładnie tak samo, jest dokładnie tej samej wielkości, jest idealnie okrągły i zwrócony tą samą stroną do każdego obserwatora. Mamy 3 składowe obserwacji, które w każdym miejscu na ziemi danej nocy są takie same: rozmiar kątowy, wygląd powierzchni, figura geometryczna. Spróbujmy więc wyobrazić sobie model ziemi płaskiej a nad nim księżyc.

Na początek na płaskiej ziemi chcemy umieścić ten Księżyc niezbyt daleko od ziemi. Jeśli założymy, że Księżyc jest płaskim okrągłym dyskiem materialnym lub niematerialnym (może być dyskiem świetlnym jak reflektor) to wraz z oddalaniem się księżyca dalej od nas a bliżej innej cześć świata jego obraz byłby widziany jako spłaszczone koło, czyli elipsa. Założenie nie trzyma się kupy, więc odrzucamy. Załóżmy w takim razie, że Księżyc jest kulą. Jak wiemy powierzchnia Księżyca jest bardzo wyraźna i dostrzec można ogrom szczegółów. W takiej sytuacji wraz z oddalaniem się księżyca dalej od nas a bliżej innej cześć świata wciąż byłby widziany przez nas jako kula, ale problem jest taki, że widzielibyśmy inną stronę tej kuli w zależności od miejsca gdzie jesteśmy. Założenie znów odpada.

No więc Księżyc nie może być blisko ziemi, musi być wysoko. W tym wypadku jeśli z każdego miejsca na ziemi widać takie same proporce, kształt geometryczny i szczegóły na jego powierzchni to jedynym wyjściem z sytuacji podbramkowej jest założenie, że jest od nas naprawdę bardzo wysoko. W tedy założenie trzyma się kupy i istnieje techniczna możliwość zbudowania modelu w oparciu o takie przypuszczenia. Jednak, jeśli Księżyc jest od nas bardzo wysoko, to na płaskiej ziemi niemożliwe byłyby obserwacje jego wschodów i zachodów słońca.

Aby spróbować rozwiązać ten problem musimy założyć, że firmament jest półkolistą kopułą o promieniu kilkuset tysięcy kilometrów, w tedy księżyc będący wędrującym obrazem na firmamencie w modelu teoretycznym mógłby znajdować się zarówno nisko jak i wysoko nad horyzontem i miałby zachowane takie same proporcje wielkości, wyglądu i geometrii. SUPER: Udało się zbudować model płaskiej ziemi.

Ale jeśli przyjrzymy się bliżej temu modelowi płaskiej ziemi w której Księżyc jest od nie oddalony bardzo daleko to pojawia się pewien problem. Mianowicie w rzeczywistości w tym samym czasie, w tej samej chwili Księżyc widziany jest z różnych miejsc na ziemi w różnicach miejscach na niebie i pod innym kątem. W jednym miejscu będzie wschodził (bardzo mały kąt) pod czas gdy w tym samym czasie w innym miejscu będzie dość wysoko nad horyzontem (duży kąt). Teraz spróbujmy to przełożyć na model. Możemy łatwo sobie wyobrazi, że w takim modelu gdy Księżyc jest bardzo daleko to niewykonalne i niemożliwe jest to aby z różnych miejsc na ziemi był widziany pod rożnymi kątami. W tym modelu kąt wszędzie będzie niemal IDENTYCZNY.

W tym momencie wyczerpuje się nam wachlarz potencjalnych możliwości. Więc udowodniłem, że umieszczenie Księżyca takiego jak widzimy go na niebie niezależnie czym on jest, czy kulą czy dyskiem światła czy inną figurą geometryczną jest technicznie NIEMOŻLIWE na modelu ziemi płaskiej. A skoro jest technicznie niemożliwe to odpada model ziemi płaskiej.

I teraz ważne: Logicznie udowodnij mi, że się mylę, wyobraź sobie model płaskiej ziemi i spróbuj dopasować do niego Księżyc, podejdź do tematu czysto technicznie, nie filozofuj i nie pisz o praniu mózgów. CZYSTO TECHNICZNIE.

Opisałem taką obserwację. Każdy kto lata samolotem może ją powtórzyć. [Oczywiście nie przy "każdym locie", ale w warunkach jakie podałem.]

PROSZĘ CIĘ UPRZEJMIE po raz trzeci, zacytuj, wrzuć ją tu pod spodem. Chcę ją przeczytać. Zacytuj ją do cholery jasnej bo już nie mogę... wreszcie.

1.A kiedyż to i gdzież to ja "konfrontowałem matematykę z cudem w Fatimie" ?
[Nawiasem mówiąc: w matematyce nie ma niczego co by "wykluczało cud w Fatimie"].
2. Nigdy nie twierdziłem: "Fatima jest bardziej wiarygodna". Wręcz przeciwnie. Jest raczej nawet na odwrót. Mogę stwierdzić teraz: matematyka jest bardziej wiarygodna, w tym sensie, że łatwiej jest uwierzyć. Np. w to, że "2 plus 2 równa się 4" łatwiej się wierzy, niż w cud w Fatimie.
3. Czy wy nie potraficie nawet poprawnie powtórzyć tego co ktoś wam napisał/powiedział ?

No to widocznie źle zrozumiałem