[anbo]

 
Moja teza to:
"brak sprzeciwu ze strony Jahwe na popełnienie grzechu przez człowieka przy zdecydowanym i nieodwołalnym braku aprobaty na grzech"
czyli Jahwe odpłaca za każdy grzech, nie aprobuje grzechu.

To jest twój argument mający bronić tezę "Jahwe nie aprobował kłamstwa Jakuba", którego z kolei bronisz stwierdzeniem, że po kłamstwie Jakuba było wygnanie (udowodniłem, że nie było wygnania). Tak to wyląda. Ale: jeżeli sporny przypadek aprobaty grzechu będziesz atakował tezą, że Jahwe nie aprobuje grzechu, a tezy, że Jahwe nie aprobuje grzechu będziesz bronił wskazując na ten konkretny przypadek, to będziesz w błędnym kole. Nie ma sensu rozmowa z kimś, kto siedzi w błędnym kole.

Czy "Po kłamstwie Jakuba było wygnanie" udowodnię? To zależy co będzie dla Ciebie wystarczającym argumentem.

Na pewno nie argumentacja oparta na błędnym kole. Tekst jest tak oczywisty, że nie ma o czym gadać (Jakub wyjechał dobrowolnie po ostrzeżeniu, że grozi mu śmierć). 

Z mojego ostatniego postu najważniejsze było pytanie:
Którego z nich, Ezawa czy Jakuba w tej historii spotkała niesprawiedliwość i który z nich nie zapłacił za swój postępek?

W pytaniu przemycasz założenie, że doszło do zapłaty albo nie doszło do zapłaty za określony postępek, a jak przychodzi do dowodzenia, że to była zapłata (a nie decyzja oparta albo wynikająca z czegoś innego), zaczynasz nadinterpretowywać tekst (i to w sposób oczywisty, wręcz bezczelny). Powtórki z rozrywki są fajne, ale w Trójce. 

Podałeś przykład posłużenia się kłamstwem.

Nie, podałem przykład kradzieży. Sorry, ale bez odzewu.