[bert04]

Czyli gdyby ktoś powiedział, że Josef Fritzl miał w sobie dwa razy więcej kurewstwa niż Ty i Vanat razem wzięci to czułbyś się doceniony?

Oboje wiemy, że kolega nie chciał skomplementować ani Ciebie ani Macieja1, tyle że wyszło mu niezbyt poprawnie. Zresztą ciekawe jest, że z porównywania inteligencji musiałeś zejść na przytyki głęboko poniżej pasa i dobrego smaku. Uczyłeś się ciętych ripost od wujka Staszka?

A teraz do meritum.

@bert04

... a to z kolei prowadzi do ogólniejszej konkluzji. Na początku postu stawiasz tezę, cytuję, "Uderzenie więc w jeden fakt łamie całą teorię.". Jak widać, nauki przyrodnicze w przeciwieństwie do "czystej logiki" tak nie funkcjonowały i nie funkcjonują.

Ty stawiasz tezę, że skoro heliocentryzm i geocentryzm myliły się przez setki lat, to mogą mylić się po raz kolejny i to nic nie zmienia.

Nie wiem, gdzie taką tezę stawiałem, ale gdybyś gdzieś miał takie wrażenie, to pozwól się wyprowadzić z błędu. Geocentryzm był teorią poprawną (w sensie: prowadził do prawidłowych wyników) w odniesieniu do Księżyca, Słońca i gwiazd. Z pomijalnym błędem tzw. paralaksy (która to ostatecznie została wykazana dopiero w roku  1839). Gdyby nasz układ słoneczny nie zawierał innych planet, nie byłoby potrzeby zastępowania go lepszym systemem. Być może nawet lądowanie na Księżycu można by uskutecznić bez zastępowania geocentryzmu czymś innym, tylko przy pewnych udoskonaleniach i uzupełnieniach. Ale niestety te nieszczęsne planety były i ich badanie doprowadziło do powstanie nowej, lepszej teorii. Z czasem i system heliocentryczny był ulepszany, przez Kepplera, Newtona, Einsteina. Za każdym razem wynikało to z tego, że aktualny system zawierał jakieś "drobne" niedokładności, których nie dało się wyjaśnić w poprzednim systemie. I nikt nie twierdzi, że jutro nie pojawi się teoria, która wyjaśni niektóre "ciemne plamy" obecnych teorii lepiej, niż te aktualne.

Nieważne więc w który fakt dzisiejszej nauki uderzę nie będzie to powodem by ją podważać.

"Naukę" można podważyć, i robi to sama... nauka. Konkretniej, robi to metoda naukowa dopracowywana przez wieki. Historia nauki to historia błędów, ich poprawiania i uczenia się na nich. Najlepiej to można prześledzić na przykładzie chemii, w której dojście do poznania natury materii wiodło drogami błędów i wypaczeń, jak choćby nie uwzględniania wagi tlenu czy dymu przy przemianach materii, uznawania wody za pierwiastek a chloru za związek chemiczny (tlenek murium). Za każdym razem obalanie jednej teorii naukowej było dokonane przez samych naukowców i prowadziło do powstania innej teorii naukowej, lepiej wyjaśniającej naturę materii.

Potwierdzasz tylko moją tezę wcześniejszą o tym, że heliocentryzm nie jest nauką, bo jest w praktyce niefalsyfikowalny. Jest religią, i to taką, która nie przyznaje się do bycia religią, a swoje religijne dogmaty ukrywa za naukowo-brzmiącymi hasłami.

Potwierdzasz tezę, że nie masz pojęcia o nauce. "Heliocentryzm" jest co najwyżej teorią naukową. Pewnym modelem, który wyjaśnia naturę wszechświata. Teorie naukowe są pełne tez i pojęć abstrakcyjnych, które wykraczają poza proste poznanie. Dla niektórych już to, że przyspieszenie jest mierzone w metrach na sekundę kwadrat jest nie do pojęcia, bo nie mogą sobie wyobrazić "kwadratowej sekundy"... ale to dygresja.

Nie znam natomiast naukowej definicji "faktu", chyba że za fakty bierzemy eksperymenty fizyczne i ich obserwowalne efekty. W tym sensie "faktami" będą skoroborowane teorie. Jak bozon Higgsa, żeby nie szukać daleko. Nadal jednak uważam, że słowo "fakt" znajdujemy co najwyżej w literaturze popularnonaukowej, natomiast w nauce mamy co najwyżej "obserwacje i eksperymenty".

Jeśli podważy się dogmat - niszczy to całą religię, jeśli podważy się tylko niektóre prawdy wiary, to po prostu zbierze się kolejny sobór i tylko trochę zmodyfikuje się jej kształt.

Nauka ma niewiele dogmatów, t.j. aksjomatów, a ich krytyką i usystematyzowaniem zajmował się m.in. Popper. Teorie naukowe, jakiekolwiek by nie były, dogmatami nie są, są co najwyżej modelami wyjaśniania wszechświata z pewnym zakresem zastosowania.

2. To, że obecnie tzw. nauka nie stawia już naukowych tez w kwestii kształtu Ziemi, lecz arogancko rości sobie prawo do głoszenia kształtu Ziemi i mechanizmów tym rządzących jako faktów obiektywnych, odmawiając ich weryfikacji naukowej.

Nauka ma to do siebie, że "działa". Jeżeli "nie działa", zostaje skorygowana przez nową, lepszą teorię. Geosferyzm "działa" w nawigacji, nacje, które przodowały w jej rozwoju, zdobyły oceany i zakładały kolonie na całym globusie . Geosferyzm działa w naprowadzaniu rakiet balistycznych, sekretarze generalni by ugotowali całe rodziny naukowców do piątego stopnia, gdyby ich nabijali w bambuko. A gdyby jakiś geo-płaskawiec miał lepszą teorię, która by dawała lepsze wyniki w nawigacji morskiej czy w naprowadzaniu rakiet, zamiast samotnej walki na forach internetowych byłby obsypywany złotem przez pierwszego lepszego władcę, który walczy o dominację na tej planecie.

-... a zignorowałeś efekt pływowy. Tu ciekawostka, bo wyjaśnienie natury pływów nastąpiło dopiero po Newtonie i jego prac o grawitacji.  Kepler i Galileusz jeszcze nie znali natury tego zjawiska i tłumaczyli je niepoprawnie.

No właśnie, tłumaczyli je niepoprawnie, ale (w domyśle) dziś już wiemy jak jest poprawnie.
Wtedy to były teorie, dziś już to są rzekome fakty.

Tłumaczyli niepoprawnie z tego względu, że ich wyjaśnienia były nieweryfikowalne i nie uwzględniały wpływu księżyca. Dla jezuitów powodem były "niezbadane prawa boskie", dla Galileusza "niezbadane dno morskie", skracając ich myśli, a oba wyjaśnienia ignorowały obserwowalny związek pływów i położenia księżyca.

Łamanie tych "faktów" niszczy całą teorię.

Mam nadzieję, że już rozumiesz dlaczego napisałem w podsumowaniu :

3. Podważenie czegokolwiek w teorii naukowej o wypukłości Ziemi - głoszone w szkołach jako fakt - będzie de facto podważeniem jej wypukłości, właśnie ze względu na to, że ta teoria śmie twierdzić, że to wszystko są fakty. Uderzenie więc w jeden fakt łamie całą teorię.

A w pewnym starym dowcipie jak ktoś nie miał w domu akwarium, był pedałem. Podobna logika. Kulistość Ziemi była uznawana za fakt w czasach, jak ludzie nie zajmowali się jądrami Ziemi i podobnymi duperelami. I gdyby okazało się (hipotetycznie), że nie ma tzw. jądra Ziemi, nic to nie zmienia w innych obserwacjach i eksperymentach, niezależnych od efektów sejsmicznych.

-... a zignorowałeś efekt pływowy.

Nie ignoruję faktu efektu pływowego, lecz ignoruję to jako rzekomy dowód na kulistość Ziemi, bo nie ma z nim nic wspólnego.

Efekt pływowy może być np. wywołany przez krążenie Słońca nad Ziemią, lub pod Ziemią i tym samym czasową zmianę tzw. wpływów grawitacyjnym. Z kształtem Ziemi ma to niewiele wspólnego.

Wpływy grawitacyjne? Gdzie takie cudo ma miejsce w teorii płaskatości? I co słońce ma wspólnego, skoro na całej Ziemi można obserwować korelację, ale z Księżycem?

Fajnie, gdybyśmy wspólnie rozważyli koncepcję wklęsłej Ziemi ze Słońcem w jej środku lub na zewnątrz, ale wątpię, żeby to mogło nastąpić.

Wklęsła Ziemia jest nieco wdzięczniejsza od płaskatej, ma parę zalet w kwestii zniekształceń powierzchni. Jej podstawowym mankamentem, o którym już kiedyś wspominaliśmy, jest to, że gdybyśmy zastąpili grawitację siłą odśrodkową, to na biegunach (obu!) powinna być "nieważkość", a przynajmniej znaczący spadek siły ciążenia. Obserwacje zaprzeczają temu, siła ciążenia jest mniejsza, ale na równiku. Ewentualnie potrzebowalibyśby zupełnie innej teorii na zastąpienie grawitacji.

No i wklęsła Ziemia, o ile jest zamkniętą kulą (sferą) wyklucza racjonalne tłumaczenie obserwacji wszechświata. Pewien urok ma teza proponowana przez Ciebie, coby płaską Ziemię zastąpić wycinkiem sfery, wtedy nawet grawitację można lepiej wyjaśnić, tyle że nadal obserwacje Wszechświata byłyby projekcjami na jakimś bliżej nie wyjaśnionym firmanencie. A firmanent to reminescencja teorii sfer niebieskich. Nie znam ani jednej sprawy, którą te teorie wyjaśniałyby lepiej, niż model heliocentryczny, już nawet ten po "poprawce Kepplera". Nie mówiąc o tym aktualnym.