[Maciej1]

Czyli zataczamy kółeczko? Olewamy wszystko, co zostało powiedziane w temacie i nadal udajemy, że to zdjęcie czegoś dowodzi?

To Ty udajesz, że "niczego nie dowodzi".  (A dlaczego niby "niczego nie dowodzi"? Bo burzy spokój globalisty ?). Czyli rzeczywiście zataczamy kółeczko.

Wiesz co, możesz mnie przekonać. Pokaż mi obserwację wybrzeża Szwecji z plaży w Polsce. Na płaskiej Ziemi to nie powinien być problem.

Oczywiście, że duży problem. Widoczność rzadko kiedy przekracza kilkadziesiąt kilometrów. Zwłaszcza nad wodą, gdzie jest dużo wilgoci (mgiełki nadwodnej), czyli: pogorszenie przejrzystości powietrza, efekty optyczne (refrakcja).

Z Ustki do Karlskrony jest jakieś 180 km, w warunkach dobrej przejrzystości powietrza powinno być widać (mamy przecież przykłady obserwacji na prawie 300 km).

Ale to są wyjątki i nie nad wodą. Z Krakowa do Tatr jest (pi razy drzwi) ok. 100 km. Ale najczęściej Tatr z Krakowa nie widać. Tylko kilka, maksimum kilkanaście razy w roku. Nie widać- pomimo, że bez względu na model ziemi nie ma przeszkód geometrycznych. Jest jednak przeszkoda jaką jest powietrze. Tłumaczyłem iż powietrze to "rozcieńczona mgła". Jak widać to także jest chyba nie do zrozumienia i to nawet przez "naukowca".

Albo choćby Bornholm - z Kołobrzegu to niecałe 100 km.

Zapewne dałoby się zobaczyć. Ale bardzo bardzo rzadko. Jesteśmy nad wodą. Nad wodą widoczność 100 km to w zasadzie niemożliwość. Tym bardziej, że : dużo łatwiej o (praktyczną) jednolitość ośrodka (powietrza) na dystansie 10-20 km niż na całym dystansie 100 km i to nad powierzchnią morza. Tłumaczyłem już: mgiełka nadwodna. Widocznie to także przekracza możliwości zrozumienia i to przez "naukowca". Ponadto dochodzą efekty refrakcji nadwodnej (spłaszczenie, odbicie). 
[Jednym z powodów obcięcia widoczności powierzchni wody jest w zasadzie zawsze refrakcja: czyli odbicie. Czyli: to, że kończy się widoczność powierzchni morza oprócz przejrzystości powietrza wynika także z refrakcji nadwodnej (oraz z falowania morza). Nie wynika natomiast z "krzywizny powierzchni ziemi", gdyż tej prawie na pewno nie ma (na pewno zaś nie ma takiej jak dla "kuli ziemskiej"), gdyż ziemia najpewniej jest idealnie płaska.]

Wyznania ludzi z pewnego forum:

Potrzeba tu dwóch zdań wyjaśnień. O widoczności nie samego Bornholmu, tylko światła latarni morskiej na niej (podejrzewam, że tej na SW wyspy), usłyszałem od osoby, która spędziła w tym rejonie rok non stop spoglądając na linie horyzontu na morzu. Ponoć światło było widoczne dosyć często, dzięki czemu dużo innych osób potwierdza błyski świetlne dochodzące z azymutu Bornholmu właśnie. Co ciekawe, błyski widać było nawet z poziomu wydm.

https://astropolis.pl/topic/27085-daleki...ocy-kraju/

Jak się tak przegląda to forum (pobieżnie przeleciałem) to bardzo często pojawia się tam zdziwienie "dlaczego widać".   A jak ktoś zobaczył coś już ewidentnie za dalekiego (nawet po akrobacjach z refrakcją), no to "wiadomo miraż".
[Np.: Zaprzęgłem Kashmira i....nie ma szans. Wprowadziłem dane, które podałeś i brakuje bardzo wiele. i nie wierzę by zjawisko mirażu wystąpiło aż w takim stopniu by podnieść horyzont o tak wiele..  Niewątpliwie jest to miraż tylko czego....?]

PS. Relacje marynarzy widzących np. katedrę Notre Dame w Amsterdamie z morza (ze statku) z odległości 150 km (przez teleskop/lunetę) też już czytałem. Wiadomo "refrakcja podciągnęła horyzont".