[Fizyk]

Są cztery główne powody (mechanizmy), że powierzchnię morza widzimy "w niezbyt dużym zakresie":

1. Perspektywa i to co z niej wynika, co tłumaczyłem.
2. Falowanie morza, a ściślej- jego zmienność (zmienna amplituda fali) => nawet jeśli oko jest ponad grzbietem najwyższej z fal to i tak z zasady nie da się widzieć całej powierzchni morza (od brzegu do brzegu)- ta kwestia jest szczególnie istotna przy niskich wysokościach patrzenia (np. 2-3-5 metrów)
3. Refrakcja: odbicie tego co u góry (najczęściej to niebo, ale nie tylko niebo) w powietrzu nadwodnym- w zasadzie musi wystąpić i też jest to oczywistość.
4. Mgła nadwodna, która odcina widoczność dalszej powierzchni- jak to mgła.

1. Z perspektywy nie wynika ostre odcięcie niezamglonej wody od zamglonego lądu.
2. Falowanie to chyba jedyny sensowny argument z tej listy - tylko jak to się dzieje, że zawsze fala zasłaniająca widok trafia się w takiej odległości, w jakiej powinien być horyzont kulistej Ziemi...?
3. Raz, gdzie masz odbicie czegokolwiek na tym kadrze z Nowej Zelandii? I dwa, jak niby taka refrakcja miałaby spowodować, że w jednym miejscu wyraźnie widać wodę, a kilka pikseli wyżej już góry jak przez mgłę?
4. Mgła nigdy niczego nie "odcina". Co najwyżej stopniowo "zaciera" coraz dalsze obiekty. I dokładnie dzięki temu można ze zdjęcia z Nowej Zelandii stwierdzić, że granica widoczności wody wypada o wiele bliżej, niż góry. Albo konkretniej - że mamy bardzo ostry przeskok odległości obiektów widocznych na zdjęciu. Mamy wodę, która jest max. kilka km od obserwatora, i parę pikseli wyżej coś (prawdopodobnie ląd), co jest zamglone jak góry, więc jest co najmniej kilkadziesiąt km od obserwatora. Taki przeskok nie ma prawa zajść na płaskiej Ziemi, chyba że w efekcie zasłonięcia dalszych obiektów przez falę, jak sugerujesz w punkcie 2.

Ale z falami jest inny problem. Gdyby to faktycznie fale zasłaniały, powinny być na obrazie miejsca, w których widać dalej i miejsca, w których widać bliżej. W szczególności powinny być miejsca, w których zasłaniająca fala wystąpiła mniej więcej w połowie drogi między obserwatorem i górami i jest zamglona w stopniu gdzieś pomiędzy zamgleniem gór a brakiem zamglenia. Tymczasem nic takiego nie mamy. Mamy albo wodę niezamgloną, albo zamglone góry, nic pomiędzy. No i takie ostre odcięcie mamy zawsze, też przy patrzeniu z większej wysokości.

Porównaj zresztą moje symulacje z tego posta: https://ateista.pl/showthread.php?tid=13...#pid707688 - to one zwróciły moją uwagę na ten problem (choć wtedy nie chciało mi się go poruszać).

Otóż w tych symulacjach stosuję schemat kolorowania, który zależy od dwóch parametrów: wysokości punktu nad poziomem morza i odległości. Im punkt na obrazie leży dalej od obserwatora, tym jest bardziej wyszarzony (dlatego góry są już w zasadzie w odcieniach szarości).

To teraz popatrz na wodę na obu symulacjach. Na symulacji kulistej jest jasnoniebieska aż do linii odcinającej ją od gór. To oznacza, że woda przy samym horyzoncie nadal jest stosunkowo blisko obserwatora - dokładnie tak, jak należy się spodziewać.

A popatrz na symulację płaską. Woda wyraźnie ciemnieje w pobliżu linii odcinającej ją od gór. To pociemnienie to dokładnie odpowiednik zamglenia, które powinniśmy widzieć w rzeczywistości. W pobliżu "horyzontu" powinien być cienki pasek wyraźnie zamglonej wody. Czegoś takiego jednak nie ma, jest tylko ostre odcięcie wody od zamglonego lądu.

Jedyne minimalnie sensowne wyjaśnienie tego faktu na płaskiej Ziemi to fale. Ale tak jak pisałem, to nie tłumaczy, czemu tego zamglenia nie widać nigdzie, czemu zawsze fala zasłaniająca widok trafia się blisko obserwatora, ani dlaczego ten sam efekt jest przy patrzeniu z większych wysokości. Więc to też nie działa.

Przykro mi.