[Maciej1]

Jedyne minimalnie sensowne wyjaśnienie tego faktu na płaskiej Ziemi to fale. Ale tak jak pisałem, to nie tłumaczy, czemu tego zamglenia nie widać nigdzie, czemu zawsze fala zasłaniająca widok trafia się blisko obserwatora. Więc to też nie działa.

Przykro mi.

Ech, drogi Fizyku nie wiem co mam powiedzieć. Jest to przykre, że jestem zmuszony tłumaczyć Ci oczywistości.

Po kolei:

To co Ty bierzesz za "jedyne sensowne wyjaśnienie" (czyli zmienność amplitudy fal) jest najmniej ważne z tego wszystkiego co napisałem.

1. Z perspektywy nie wynika ostre odcięcie niezamglonej wody od zamglonego lądu.

Wręcz przeciwnie. Właśnie przede wszystkim z perspektywy. Przecież ja Ci wszystko rozrysowałem. Jak to możliwe, że nie zrozumiałeś? Wprawdzie rozrysowałem Ci "na tunelu" (bo na nim fajnie widać perspektywę), ale przecież mogłeś sobie samemu rozrysować na płaskiej oczywiście powierzchni morza, czy na dowolnej płaskiej powierzchni. Czekałeś bym Ci sam rozrysował ?

4. Mgła nigdy niczego nie "odcina". Co najwyżej stopniowo "zaciera" coraz dalsze obiekty.

No nie! Zacznijmy od tego: co to znaczy "stopniowo zaciera" ? A po drugie: mgła razem z perspektywą właśnie ostro odcina (oczywiście od pewnych, tj. dużych odległości, to jest od takich odległości, gdy obiekty leżą sobie w linii zbiegu)

Zacznę od "stopniowego zacierania". Oczywiście,  mgła stopniowo zaciera obraz. Tak właśnie jest. Ale co to konkretnie znaczy ?
Ano weźmy z doświadczenia życiowego, najpierw sytuacja gęstej mgły:
Z odległości (przykładowo) 200 metrów- jeszcze widać światła nadjeżdżającego z przeciwka samochodu. Z odległości dwa razy większej- 400 metrów już nie widać. Stopniowe zacieranie.
Nieco rzadsza mgła:
Widać drzewo z odległości 500 metrów, a z odległości 2 razy większej (1 km) już drzewa nie widać.
Na pewno każdy takiego czegoś doświadczył.
No to teraz razem (Ty, ja i dowolny człowiek dobrej woli) przeanalizujmy kwestię widoczności płaskiej powierzchni + mgły + perspektywy.

Rozważamy dalekie widoki nadmorskie, w warunkach tzw. "bardzo dobrze przejrzystego powietrza". Bardzo dobrze przejrzyste powietrze to również nic innego (ze względu na omawiany teraz aspekt) jak tylko "nieco bardziej rozcieńczona mgła".
Mamy więc widok nadmorski (stoimy na brzegu morza) i mamy "idealnie przejrzyste powietrze", czyli  bardzo rozcieńczoną mgłę.
W tym bardzo rozcieńczonym powietrzu obiekty stopniowo się zacierają. A jakże, oczywiście że tak, tak właśnie jest. Zacierają się. No to mamy- powietrze jest bardzo przejrzyste- z odległości 80 km jeszcze widzimy obiekt, ale z odległości np. 3 x większej- 240 km już obiektu nie zauważymy, bo zatrze się w mgle, czyli w "idealnie przejrzystym powietrzu" (rzadko kiedy widczność przekracza 240 km, czy nawet sięga do 240 km). Stopniowe zacieranie! Bo na dystansie ogromnym (od 80 do 240 km). Zgadza się?

No dobrze, ale dołóżmy do tego tę kwestię, że mamy rozważać widoczność PŁASKIEJ POWIERZCHNI i uwzględnić perspektywę.
Ja Ci już wszystko rozrysowałem, wprawdzie "na tunelu", ale i tak się dziwię, że nie zrozumiałeś.
Więc trudno, muszę Ci pokazać i rozrysować jeszcze raz.Tym razem pokażę Ci morskie widoki i będę szkicował "na powierzchni morza". jedynie na konkretnych i prawdziwych obserwacjach (moich własnych zdjęciach)

Na początek takie zdjęcie. Moja obserwacja z Krynicy Morskiej. Taka fotka horyzontu i płaskiej oczywiście powierzchni morza.



Żółtą strzałką zaznaczyłem sobie obiekt zwany "trójkątem", czyli pewną "trójkątną wydmę". Zapewne pamiętasz. Lecz teraz nie chodzi mi o tę wydmę i jej widocznośc, tylko o kwestię odległości. Otóż ta wydma jest (pi razy drzwi, dokładność w tej kwestii nie ma wielkiego znaczenia) tak około 20 km od obiektywu. Rozumiesz co z tego wynika ? Skoro wydma tam jest , tak daleko to tak samo daleko jest płaska powierzchnia morza, które faluje sobie w pobliżu wyspy.
No to teraz się zastanów: gdzie znajduje się strefa pomiędzy 80 a 240 km, czyli strefa stopniowego zacierania się obiektów w rozcieńczonej mgle jaką jest powietrze ? Czy nie jest ona "przypadkiem" praktycznie w linii horyzontu ? Jak zatem chcesz zobaczyć owo "stopniowe przejście" ? W linii (zbiegu, czyli na płąskim -także horyzontu) chcesz zobaczyć "stopniowe zacieranie się powierzchni morza na dystansie od 80 do 240 km"?
Żadnego stopniowego przejścia jeśli chodzi o widoczność powierzchni morza nie zobaczysz, ponieważ to wynika z reguł perspektywy: strefa, w której mógłbyś takie stopniowe przejście obserwować mieści się (praktycznie) w linii horyzontu. A linia to linia.
Powyższe zdjęcie z robiono z wysokości powiedzmy ok. 2.5 metra. Można to oszacować po sylwetkach ludzkich i granicy horyzontu. Nie będę się powtarzał jak to zrobić, już tłumaczyłem. Rozumowanie na temat linii zbiegu i linii horyzontu przeprowadziłem zakładając, że powierzchnia morza jest płaska i linia zbiegu pokrywa się z linią horyzontu. Czy przyjęcie założenia "kulistości" coś zmieni ? Otóż nic istotnego. Dla "kuli ziemskiej" i wysokości 2.5 metra obniżenie horyzontu wynosi ok. 0.05 stopnia => położenie linii zbiegu na tymże zdjęciu jest praktycznie takie samo, co linii widocznego horyzontu.

To następne zdjęcie. Wykonałem je w tym miejscu:



Krynica Morska, jak zaznaczono. Odlegość do krawędzi morza - 80 metrów, jak zmierzyłem z Google Earth. Niech będzie, że 100 metrów, na okrągło. Zwiększanie tej odległości działa na Twoją korzyść.

No to poniżej jest widok:

A teraz nanieśmy sobie na tenże widok efekty perspektywy, czyli to co wynika z reguł perspektywy, czyli geometrii.


Żeby było lepiej widać- powiększmy:



Punkt E jest 100 metrów od obiektywu (krawędź wody, patrz wyżej). No to punkt F jest mniej więcej 200 metrów od obiektywu (jest dwa razy bliżej linii zbiegu, niż punkt E) => punkt G- 400 metrów => punkt H- 800 metrów => punkt I- powiedzmy ok. 2 km. I tak dalej.
Jak Ty chcesz widzieć "stopniowe zacieranie się powierzchni morza" wskutek mgły jeżeli wszystko (na płaskiej powierzchni morza) co jest bliżej niż ok. 2 kilometry mieści się w odcinku EI  i jeśli wszystko to co jest dalej mieści się w odcinku pomiędzy punktem I, a linią horyzontu ? No jak, powiedz jak ?
Jeżeli mówimy o bardzo dobrej widoczności, czyli bardzo rozrzedzonej mgle ("przejrzyste powietrze"= bardzo rozrzedzona mgła), to znaczy, że strefa "zacierania się" zaczyna się z kilkadziesiąt kilometrów od oka. No to zaznacz sobiena tym zdjęciu (już sam) gdzie mieści się strefa powyżej 80 km, wiedząc że strefa 2 km zaczyna się powyżej punktu I. Jak się domyślasz zapewne ta strefa (tego co jest powyżej 80 km) zaczyna się tak powyżej 31/32 odcinka pomiędzy punktem I, a linią horyzontu. Potrafisz to narysować ? A strefa powierzchni wody od 16 km do nieskończoności - tak  od 7/8 tegoż odcinka.
Czyli ? Czyli czym jest ta strefa (tego co jest dalej niż powiedzmy 16 km, nie mówiąc już o strefie tego co dalej niż 80 km)? Ano jest ona praktycznie linią horyzontu.
Jeszcze prościej: Punkt E jest oddalony o 100 metrów. Gdzie rozpoczyna się strefa powierzchni morza leżąca dalej, niż powiedzmy 10 km? Otóż w miejscu położonym o 1/100 odcinka "E-linia horyzontu" poniżej linii horyzontu => wszystko co dalej, niż 10 km mieści się w pobliżu horyzontu w tej 1/100 tegoż odcinka => jak Ty chcesz widzieć jakieś "stopniowe zacieranie" ?
Powyższe rozumowanie przeprowadzono przy założeniu płaskości powierzchni morza, bez uwzględniania fal (które zawsze pewną część powierzchni morza odcinają od widoczności- nawet wtedy gdy oko jest ponad grzbietem najwyższej fali- oczywistość.) oraz przy założeniu, że linia zbiegu pokrywa się z linią granicy morza.
Zdjęcie wykonano z wysokości ok. 9 metrów. Można to oszacować z sylwetek ludzkich lub z mapy terenu. Niech będzie, że 10 metrów. Jeśli założyć, że "ziemia jest kulą według współczesnych malowanek", to obniżenie horyzontu dla kuli takiej jak "ziemska" przy spojrzeniu z wysokości 10 metrów wynosi ok. 0.1 stopnia => nie zmienia to w żaden istotny sposób położenia linii zbiegu, wciąż bez większego błędu dla całego rozumowania można przyjmować że linia zbiegu (perspektywy) pokrywa się z linią horyzontu wodnego.

jestem więc niemile zaskoczony Fizyku, że nie rozumiesz tak prostych kwestii jak perspektywa i piszesz o jakimś "stopniowym zacieraniu się" widoczności powierzchni morza. Przy dobrej widoczności strefa w której mogłoby dochodzić do takiego "stopniowego zacierania się" znajduje się w odległości przynajmniej kilkudziesięciu km od oka, a to oznacza, że na obrazie widzianym przez oko (przy tego rzędu wysokościach obserwacji) jest ona...praktycznie w linii zbiegu, czyli linii horyzontu. Jak chcesz obserwować to "stopniowe zacieranie się" w linii ? Linia to linia. Linia- to ostre przejście.

Dlatego jest zupełną oczywistością, że powierzchnia płaska (powierzchnia morza) "nagle się urywa" na obrazie widzianym przez oko. A perspektywa jest głównym czynnikiem który za to odpowiada. Ponieważ to przede wszystkim perspektywa sprawia, że strefa powierzchni płaskiego morza, znajdująca się w odległości, przy której może pojawiać się owo "zacieranie", czyli strefa oddalona o przynajmniej kilkadziesiąt km (strefa od kilkadziesiąt km do nieskończoności) znajduje się...niemal w linii horyzontu, czyli jest praktycznie rzecz biorąc linią (na obrazie widzianym przez oko).

No dobrze, "ale może to było zbyt małe zbliżenie ?"
No to posłużę się zdjęciem z wielkim zbliżeniem, czyli tym, które już wklejałem:

A poniżej to samo zdjęcie, ale bez strzałek, aby było lepiej widać, by strzałki nie rozpraszały

To jest bardzo duże zbliżenie. Nikon Coolpix P900 daje bardzo dobre zbliżenia.
No to mamy: cypel lądu przy filarze mostu (zielone strzałki) jest na planie oddalonym o ok. 12 km. A "konstrukcja" przy wyspie Hoffmana (niebieskie strzałki) jest na planie oddalonym o ok. 16 km). Na podstawie tych faktów oraz faktu, że filary buduje się w pionie można z łatwością wyliczyć gdzie jest geometryczna linia zbiegu. Trzeba by powiększyć zdjęcie, zmierzyć odpowiedni odcinek (będący różnicą odległości planu "konstrukcji" przy wyspie i planu cypla przy moście)- wynosi on ok. 4 km i z tych danych wyliczyć położenie linii zbiegu. {chyba nie muszę tłumaczyć Ci jak to zrobić, jak obliczyć?}. Tylko po co liczyć ? Przecież już na pierwszy rzut oka widać, że oba plany ( cypla i "konstrukcji") są (na obrazie) mniej więcej na jednakowej wysokości => linia zbiegu jest "ciut, za linią planu 'konstrukcji' ", praktycznie rzecz biorąc w linii tego planu. Oczywistość.  Można też inaczej: odległy  ląd widoczny jako tło czerwone strzłki to ok. 30 km od oka => to co jest pomiędzy 16 km, a 30 km, czy ogólnie między 16 km a nieskończonością (ta powierzchnia morza, wody) znajduje się...praktycznie w linii.
Jak więc Ty Fizyku chcesz mieć to "stopniowe zacieranie" (na widzianym obrazie) płaskiej powierzchni wody skoro strefa w której to "zacieranie" mogłoby (przy dobrej widoczności, dobrej przejrzystości powietrza) zachodzić jest (praktycznie) sprasowana (przez perspektywę) do linii ?
Linia- to linia. W linii nie zaobserwujemy stopniowego zacierania się, można powiedzieć, że z definicji linii.
Weź się nad tym na spokojnie zastanów, ponieważ z cała pewnością nie miałeś kwestii dobrze przemyślanej. Jest to dla mnie przykre, że muszę tłumaczyć oczywistości.

To była perspektywa i to co z niej wynika. (podsumowując, to wynika z perspektywy: odległe strefy płaskiej powierzchni są na widzianym przez oko obrazie praktycznie w linii zbiegu)

To teraz kolejna ważna kwestia (kwestię fal pominę, bo chyba najmniej istotna). Otóż dla bardzo małych kątów obserwacji (wielkie zbliżenia, promień praktycznie równoległy do powierzchni wody) dochodzą efekty refrakcji. Czyli spłaszczenie i odbicia. O spłaszczeniach już było, to teraz odbicia. [Choć spłaszczenie- co jest oczywistością- także samo w sobie sprzyja "nagłemu obcięciu widoczności powierzchni morza"]

Pokażę Ci na przykałdach własnych obserwacji jak odbicia "obcinają" (na obrazie widzianym przez oko) widoczność powierzchni morza. Obcinają niezależnie od efektów wynikających z geometrii, czyli z perspektywy.

3. Raz, gdzie masz odbicie czegokolwiek na tym kadrze z Nowej Zelandii?

To co jest u góry (kątowo) odbija się na dole. Jeżeli u góry jest ląd- odbija się ląd. Jeśli u góry jest niebo- odbija się niebo. A jeśli u góry jest mgła- odbija się (na dole) mgła. Bo mgła- to też obiekt. Mgła- czyli np. warstwa "bardzo przejrzystego powietrza" rozciągająca się w strefie powiedzmy (przykładowo) od 80 km do nieskończoności (czy od 80 km do 300 km, jeśli np. 300 km dalej jest jakiś ląd wystający sporo w górę, nad płaską ma się rozumieć powierzchnię morza- przez warstwę o grubości 220 km też z zasady nic się nie przebije, nawet jeśli to jest warstwa "bardzo przejrzystego powietrza". Gdyż nawet "bardzo przejrzyste powietrze" to jest rozcieńczona mgła). Światło idące od góry odbija się na dole w powietrzu nadwodnym. Oczywiście dzieje się to w strefie odbicia: odbicie jest tym silniejsze im bardziej płąski jest kąt (czyli im większy jest kąt natarcia promienia w prawie Snelliusa)



Na początek takie zdjęcie. To jest łódka znajdująca się za filarem mostu (dalej niż filar). Oraz jej odbicie w powietrzu nadwodnym, w powietrzu nad płaską powierzchnią morza. [Oczywiście musi tu być i spłaszczenie, ale nie o tym teraz mowa]



Kreski oznaczają "linię lustrzaną" czyli linię odbicia [Pardon, że odręcznie, ale już nie mam siły i czasu wszystkiego robić w GeoGebra]. To oczywiste, że pomiędzy żółtą linią, a widoczną granicą powierzchni morza musi być powierzchnia morza, gdyż inaczej należałoby uznać, że łódka fruwa w powietrzu. I jest powierzchnia morza. Tylko jest niewidoczna: promienie z niej wychodzące odbiły się od dołu "warstwy lustrzanej" całkowitym wewnętrznym odbiciem, a od góry (wzgldem tej warstwy "lustrzanej") odbiło się to co jest u góry czyli "niebo", a tutaj konkretnie...mgła (nieprzejrzyste powietrze). No i oczywiście łódka. Zatem: nad żółtą kreską jest "niebo" (mgła- nieprzejrzyste powietrze) i pod żółtą kreską jest "niebo", czyli nieprzejrzyste powietrze - tyle tylko, że jest to niebo widoczne na dole (pod kreską) bo odbite w powietrzu nadwodnym. Zupełnie analogicznie jak w przypadku mirażu nad asfaltem. Rozumiesz już o co chodzi ? Powierzchnia morza została "obcięta" (na obrazie) przez odbicie. Morze nie kończy się tam gdzie kończy się jego widoczność. Bo: patrz wyżej.
I to jest zasada jeśli chodzi o kwestię widoczności granicy morza. To w zasadzie zawsze musi wystąpić. Jest tylko kwestia przy jakim kącie (biegu promienia względem warstwy lub co równoważne kącie natarcia dla prawa Snelliusa). 
Tu jest to wyraźnie widoczne, bo refrakcja jest duża. Jeśli zaś refrakcja jest dużo mniejsza, to to również wystąpi, tylko należy wziąć "pod lupę" mniejszy kąt: węższy pasek nadwodny lub ściślej: węższy pasek wokół istotnej warstwy.



Kolejne odbicie, jego przykład.

A poniżej objaśnienie:


Odbija się ląd, ale odbija się również i powietrze (gdy gęste, nieprzezierne- bo mgła to przecież też jest obiekt  świetlny). Ląd odbija się jak zaznaczono czarnymi strzałkami. Odbicie "gęstego powietrza" czyli mgły zaznaczono czerwonymi strzałkami.
Jeśli mgła jest gęsta, to np. przez 500-metrową mgłę nic się nie przebije. Wtedy taka mgła, gdzieś tam daleko, wiele kilometrów od oka wisząca nad wodą również odbija się w powietrzu nadwodnym. Bo też jest obiektem świetlnym.
A jeśli mgła jest rzadsza ? Jeśli jest rzadsza np. do tego stopnia, że jest warstwą gęstszego powietrza rozciągającego się na przestrzeni 15 km ? Czyli jeśli widoczność w jakimś rejonie jest ograniczona do ok. 15 km ? To również jest to mgła i również odbije się jako obiekt świetlny. Bo dlaczego miałaby się nie odbić ?
I tu właśnie jest taka sytuacja. 



Inny przykład odbicia.
Sytuacja zupełnie analogiczna jak przy mirażu nad asfaltem (plus słaba przejrzystość powietrza, zwłaszcza w rejonie na lewo od filarów mostu LUB na tyle silna refrakcja, że odbicia i spłaszczenia "zjadły" niektóre obiekty). Bo; jest to ten sam rejon (nieco szerszy) co ten pokazany poniżej:


Lecz na pierwszym zdjęciu nie widać odległego lądu między filarami a wyspą Hoffmana, a na drugim widać.

I dwa, jak niby taka refrakcja miałaby spowodować, że w jednym miejscu wyraźnie widać wodę, a kilka pikseli wyżej już góry jak przez mgłę?

Ale to przede wszystkim perspektywa tak czyni, a nie refrakcja. [Choć refrakcja-odbicie też się do tego przyczynia (dodatkowo także spłaszczenie- oczywistośc). Te rzeczy (odbicie spłaszczenie) nabierają znaczenia przy małych katach obserwacji (wielkich zbliżeniach)] Bo: patrz wyżej => strefa leżąca dalej (np. to co dalej niż kilkadziesiąt kilometrów, czyli strefa od kilkudziesięciu km do nieskończoności)  - z uwagi na perspektywę- mieści się praktycznie w linii zbiegu (horyzontu), czyli w kilku pikselach, tj. w warstwie kilku pikseli. Lub to samo, inaczej wyrażone: te "kilka pikseli" przy linii horyzontu to jest obszar w którym mieści się powierzchnia wody leżąca od kilkudziesięciu km do "nieskończoności" (tzn. tu w tym przypadku, w przypadku tych gór z N. Zelandii do ok.100 km) Czyli strefa w której "efekt wyblaknięcia" (z mgły/- grubej warstwy powietrza) zaczyna w ogóle być zauważalny.

Jest więc dla mnie przykrym, że muszę Ci tłumaczyć rzeczy oczywiste.