[Maciej1]

Owszem - to jest przejaw tego, że ta obserwacja jest obarczona dużą niepewnością. Niewielkie efekty kulistości = bardzo niski stosunek "sygnału" do "szumu". Dlatego lepiej rozstrzygające są widoki na dużych odległościach. Cieszę się, że to zauważyłeś w końcu.

Nie wmawiaj mi swoich błędów. Zachowaj je dla siebie. Łatwiej na małych odległościach przy założeniu, że analizujemy obraz bez spłaszczeń. Ponieważ to oznacza, że analizujemy obraz bez istotnej refrakcji. Ja wiem, że według Twego fałszywego modelu refrakcji refrakcja daje tylko "mniejsze lub większe podciągnięcia w górę" (patrz Twoje symulacje: sprowadzają się do "podciągnięć w górę", które można "tuningować"). Lecz "prawdziwy symulator", czyli świat za oknem daje takie  efekty refrakcji: od mniejszych do większych spłaszczeń (i odbić). To jest najlepszy dowód na to, że Twój symulator refrakcji jest fałszywy: brak zgodności z rzeczywistością.

No to zrobimy i symulację tamtej części. Nie ma problemu.

Róbcie, róbcie. Ciekawe tylko czy zauważycie, że każdą taką symulacją się wkopujecie? Ponieważ procesy przypadkowe nie "tuningują atmosfery" tak by stale uzyskiwano efekty jak dla płaskiej ziemi i prostoliniowego biegu promienia światła.

Ale ja wcale nie twierdzę, że wybierasz "nie wiadomo jakie warunki". Wprost przeciwnie. Twierdzę, że warunki "niestandardowe", tj. z gradientem innym niż -0,65 stopnia na 100 m, są standardowe w takich miejscach, w jakich robisz zdjęcia - nad wodą. Woda ma zupełnie inną pojemność cieplną niż powietrze i jej temperatura w większości przypadków różni się od temperatury powietrza. Zobacz, jakie warunki przyjąłem w swojej symulacji - 0,1 stopnia na metr przez 10 metrów i 0,05 stopnia na metr przez 10 metrów. To jest powietrze na wysokości 20 m ledwo 1,5 stopnia cieplejsze od wody. To nie są drastyczne warunki, nad morzem typowo będziesz miał nawet większe gradienty - dlatego obserwacje nad wodą są obarczone dużym błędem.

Ale to są właśnie nie wiadomo jakie warunki: takie, które dopasowują widok do widoku jak na płaskim, przy prostoliniowym biegu promienia światła. Jeszcześ tego nie zrozumiał ? Człowiek może sobie "dostroić symulator", czyli popracować z warstwami (różne gradienty na różnych wysokościach)tak by mu się zgadzało z widokiem jak na płaskim i prostoliniowym promieniu, ale atmosfera nawet nie wie jak i dlaczego miałaby "dostrajać do widoku jak na płaskim". Takich rzeczy nie rozumiesz? A po co Ty w ogóle pracujesz z symulatorem ? Przecież jest prostsza metoda- narysować odpowiedni bieg promieni na kartce i powiedzieć: "widocznie promienie biegły w ten sposób".
Jeżeli obserwacje są obarczone "dużym błędem" oraz jeżeli Twój symulator refrakcji jest prawdziwy => powinniśmy obserwować dużą zmienność widoków, która musiałaby polegać na czymś takim: "różnej wielkości schowanie pod horyzont". [patrz działanie Twego symulatora]
Ale tak nie jest w rzeczywistości. Bo w rzeczywistości jest tak, że gdy refrakcja jest mała, to widać jak byłoby widać na płaskim przy prostoliniowym biegu promienia, natomiast przy zwiększającej się refrakcji nie pojawiają się "mniejsze schowania" (bo jeśli przy małej jest jak na płaskim to przy wielkiej z mechanizmu Twego symulatora musiałoby być "jak na wklęsłej ziemi") tylko pojawiają się spłaszczenia i odbicia. Chyba, że spłaszczenia i odbicia to znak mniejszej refrakcji ?
Ja widzę, że Ty jesteś cwany i wiem, że zdołasz swoim symulatorem "stuningowac każdy widok". Tylko po co ? Jest prostszy sposób: narysować na kartce odpowiedni bieg promieni i mówić jak wyżej- "promienie biegły tak aby uzyskać widok jak na płaskiej ziemi przy prostoliniowym biegu promienia".
Ale gdybyś narysował na kartce to nie robiłoby takiego wrażenia jakie robi (fałszywy) symulator. Byłoby podejrzane. A tak: jest czarna naukowa skrzynka, która "w razie czego udowadnia", że każdy widok jest możliwy na kulistej ziemi !

Masz jednak dwa problemy z tą kombinacją:
1. Ponieważ z zasady  widać zgodnie z tym jak byłoby widać na płaskiej ziemi (przy prostoliniowym biegu promienia) =>musisz podtrzymywać twierdzenie, że atmosfera z zasady tak się właśnie "tuninguje". [Wtedy oczywiście, chyba sam rozumiesz najwyższy czas odrzucić brednie o "statkach pod horyzont", bo atmosfera zawsze się tak dostraja by "statki nie pod horyzont"]
2. Wiem jak Ci wytrącić z reki to cwaniactwo. Kolejnym razem, jeśli Bóg pozwoli i dożyję, to będę robił obserwacje z kilku wysokości oraz po przejściu 2-4 lub nawet więcej km od miejsca wyjściowego, aby Ci pokazać, że nie zmienia się zakres widoczności obiektu (np. "trójkąta") po zwiększeniu odległości i zmianie wysokości obserwacji. Oczywiście, zawsze wtedy będziesz mógł powiedzieć, że "atmosfera się przestroiła gdy ja przechodziłem z miejsca na miejsce" i że "zawsze się tak przestraja aby tak było, czyli aby było jak na płaskim, przy prostoliniowym biegu promienia". [Ponieważ tak właśnie jest zawsze (gdy bez istotnej refrakcji): zakres widoczności obiektu nie zmienia się wraz z odległością, jak powinien się zmienić w związku z narośnięciem "opadu globalnego".

bo zwyczajnie kilkanaście-kilkadziesiąt km za Mierzeją znajduje się ląd, który jest wyższy, niż Mierzeja. Więc jeśli nie ma krzywizny powierzchni Ziemi, to powinien się zza Mierzei wychylać, nie ma przebacz.

A tak z ciekawości: jaką żeś sobie wysokość obserwacji przyjął w swoim "tuningowaniu" ? Bo czasem "jest przebacz" i czasem obiekt niższy zasłaniać może obiekt wyższy ale dalej położony.

Po różnicy w zamgleniu. Ląd odległy byłby bardziej szaroniebieski. Tak samo jak na Twoich zdjęciach części Mierzei w różnych odległościach widać różnie.

Ale widzisz jak widać, prawda ? Obrazy i tak są wyblakłe.

To, co pokazałeś na zdjęciu poniżej, to miraż. I owszem, mój model refrakcji pozwala na miraże, aż spróbuję taki miraż zasymulować. Otóż żeby uzyskać miraż, potrzeba warstwy powietrza o temperaturze szybko spadającej z wysokością zaraz pod warstwą powietrza o temperaturze spadającej wolniej albo rosnącej. Wtedy promienie przechodzące niżej są odchylane w górę, a promienie przechodzące wyżej są odchylane w dół. Efekt jest taki, że możesz jeden punkt widzieć, patrząc w dwóch różnych kierunkach - co widzimy jako odbicie.

Ale prościej jest w modelu warstwowym. Częśc promienia przechodzi przez warstwę, a część się odbija. Im bardziej płaski kąt względem warstwy- tym większa porcja promienia się odbija, a tym mniejsza przechodzi. Plus oczywiście całkowite wewnętrzne odbicie. [Prawdopodobie całkowite wewnętrzne odbicie prowadzi do wytworzenia się "naturalnego światłowodu"- gdy bieg promienia jest płaski względem warstwy. Stąd naturalna skłonność światła do prostoliniowego toru, która to skłonność zanika gdy kąt jest na tyle duży by się przebić przez warstwę. Taka moja hipoteza. Twierdzę, że model gradientowy jest fałszywy.]

Tak, mój symulator powinien jak najbardziej potrafić coś takiego zasymulować po podaniu mu odpowiednich parametrów. Więc nie masz zupełnie racji, że "mój model refrakcji tego nie przewiduje". "Mój" model refrakcji to dokładnie model, który pozwolił ludziom wyjaśnić miraże.

To jest  fałszywe wyjaśnienie. Bo: miraże widać najczęściej nad asfaltem (lub pustynią), co tłumaczy się "gorącym powietrzem nad asfaltem". Ale jednocześnie takie same miraże jak miraże nad asfaltem,  są nad wodą widoczne najczęściej w gorące letnie, parne dni dni. A chyba nie będziesz utrzymywał, że w gorący letni dzień woda jest bardziej gorąca od powietrza (aby nad wodą unosiło się gorące, jak nad rozgrzanym asfaltem powietrze) ?