[Maciej1]

Ale tu nie ma żadnego dopasowania.

Jest. Dopasowanie do widoku, który byłby na płaskim przy prostoliniowym biegu promienia. Sam dokonywałeś takiego właśnie dopasowania, zmieniając parametry w swoim symulatorze. Nie "byle jak zmieniałeś parametry" tylko rozmyślałeś nad gradientami i testowałeś je w symulatorze. Spróbuj w ten sposób: dobierasz parametry (gradienty) rzucając kostką. Uda się symulacja ? Ile razy się uda ? Choć jeden raz się uda ? Dlaczego zatem atmosferze, która nie ma rozumu i nawet nie wie, że "ma dopasować do płaskiego" miałoby się udawać i to z zasady ?

Jest całkiem szeroki zakres parametrów, który daje widok na tyle podobny, że gołym okiem nieodróżnialny.

I co z tego ? 

Jest cały zakres "szóstki w totolotka" (można wybrać na wiele sposobów 6 różnych liczb z 49. wielość takich wyborów daje efekt "szóstki"), ale trafienie szóstki jest skrajnie nieprawdopodobne. Gdyby ktoś twierdził, że "szóstkę będzie trafiał z zasady" to co byś o nim pomyślał ? [ Dokładnie takim samym jest Twoje twierdzenie, że parametry w powietrzu będą się z reguły, z przypadku dobierać się w układ optyczny dający symulację płaskiego z krzywego.

Inna analogia: jest cały olbrzymi zakres układu genów w DNA człowieka- ogrom możliwości. Wielość układów genów daje "działającego człowieka". Lecz gdyby ktoś twierdził "przypadek zamiesza genami i z zasady zbuduje się sprawnie działający genom dający człowieka", to co byś o nim pomyślał ?

Podobnym jest twoje twierdzenie, że przypadkowe gradienty w powietrzu z zasady wymieszają się w układ optyczny dający precyzyjną symulację płaskiego z krzywego.

Zakres parametrów jest szeroki, ale chodzi o dopasowanie gradientów. Samżeś kombinował z odpowiednim dopasowaniem. Przypadek też tak pokombinuje?

To jest dziwne dla mnie, że Ty mówisz sam przeciw sobie, a tego nie rozumiesz. Z wami "naukowcami" jest dzisiaj taki problem: nie rozumiecie najprostszych rzeczy. To jest naprawdę bardzo prosta rzecz: procesy przypadkowe nie dobierają precyzyjnie parametrów (choćby gradientów). Procesy przypadkowe dają przypadkowe efekty.

A zatem, druga symulacja: widok na kulistej Ziemi z wodą chłodzącą powietrze od dołu: https://gfycat.com/tightcanineinsect

Do prawej strony rzeczywistości z Krynicy Morskiej, aby uzyskać "symulację płaskiego z krzywego" musiałeś sobie podobierać takie parametry:

Ale... zwracałem od dawna uwagę na to, że zdjęcie jest zrobione na bardzo małej wysokości i w pobliżu jest woda. Nie wiem, jaka była temperatura powietrza ani wody podczas robienia zdjęcia - ale wydaje mi się całkiem prawdopodobne, że woda mogła być nieco chłodniejsza, niż powietrze. Zrobiłem więc taki model: przez pierwsze 10 m wysokości temperatura powietrza rośnie o 0,1 stopnia na metr, przez kolejne 10 o 0,05 stopnia na metr, potem do 100 m jest stała, a od 100 m w górę ma "standardowy" gradient.

Nazwijmy parametry opisane w ramce X1
Idąc bardziej na lewo, do środkowej strony rzeczywistości Krynicy Morskiej, czyli do tego:

A tu z ostatniego posta:
- Ziemia kulista: https://gfycat.com/EmbellishedLawfulKawala
- Ziemia płaska: https://gfycat.com/FakeFlippantAmericanavocet

 musiałeś sobie podobierać gradienty w ten sposób:

W tej ostatniej kulistej symulacji musiałem trochę zmienić własności atmosfery, żeby obraz pasował. Tu ustawiłem 0.15 stopnia/m przez pierwsze 20 m, potem 0.1 przez kolejne 20 m, 0.05 przez kolejne 20m, 0 przez kolejne 40 i znowu od 100 m w górę "standardowy" gradient.

nazwijmy je X2.

Czyli aby uzyskać prawą stronę i środek widoku (dla uzyskania symulacji płaskiego z krzywego) atmosfera musiałaby się z przypadku podobierać według widzenia "pana Fizykowego". I oczywiście pan Fizyk wierzy, że tak się "dobierze z przypadku" i to z zasady*. I pan Fizyk nadal nie rozumie, że mówi androny?

[*- jeśli tak, to koniecznie trzeba porzucić mówienie o "statkach pod horyzont". I trzeba. Ponieważ jest tak: statki nigdy "pod horyzont"!]

No dobrze? Ale czemuż to Fizyku skończyłeś swa symulację przed żółtą strzałką ? Ja pokazywałem widok jeszcze bardziej na lewo. Nie zauważyłeś ? Tam dalej na lewo ostatnio dobrane parametry (X2) już przestają działać i trzeba nowych  i już nie chciałeś tego pokazywać ?
Zrób symulacje jeszcze bardziej na lewo, ale na "starych parametrach" (X1 lub X2). Zadziała ? Pokaż symulację pomiędzy strzałkami żółtą i niebieską.
Znów będziesz musiał "przeprogramować atmosferę" aby otrzymać symulator płaskiego z krzywego. Zgadza się ?
I naprawdę nie widzisz na czym polega trudność? Czyli, że polega na tym: trzeba dobierać, przez zamieszanie z przypadku się nie dobierze.
Co bowiem chcesz udowodnić? Że człowiek potrafi podobierać parametry atmosfery, idąc po kawałku od lewej na prawą tak aby otrzymać dla całej widocznej mierzei symulację płaskiego z krzywego ? Ale w tym celu nie musiałeś budować symulatora, bo ja Ci już dawno temu napisałem i to nawet nie jeden raz: jeśli jest możliwość narysowania promieni na kartce nad "globusem ziemskim" to jest możliwość odpowiedniego podobierania parametrów, taka by powstała symulacja płaskiego z krzywego. To co Ty robisz to jest to samo jakbyś narysował na kartce zakrzywiony promień i powiedział "tak biegnie promień"i dlatego "widać za horyzont". Na kartce narysowałbyś za pomocą ołówka. A tutaj rysujesz za pomocą "gradientów" i skomplikowanego programu. Jakaś różnica ? 
Ano taka: jakbyś narysował ołówkiem i powiedział "to jest wyjaśnienie, że widać jak na płaskim, choć ziemia jest kulą" to wielu by widziało, że "coś jest nie teges". A gdy rysujesz za pomocą skomplikowanego symulatora, to to robi wrażenia na ludziach którzy prostych rzeczy nie rozumieją, czyli tego, że przypadek w atmosferze nie buduje precyzyjnego symulatora, bo przypadek nie dobiera gradientów tak jak Ty to czynisz. Bo to sprawia wrażenie "naukowości". Podczas gdy jest to zwykłe oszukiwanie rozumu, bo: przypadek nie buduje precyzyjnych układów.

Tak, człowiek potrafi podobierać parametry, tak by otrzymać symulator płaskiego z krzywego. Ale przypadek w atmosferze tak nie umie. Masz jakieś wątpliwości ?

Czy Ty teraz rozumiesz? Atmosfera nic nie musi dopasowywać. Wystarczy, że woda będzie chłodniejsza niż powietrze - a zwykle będzie - i dostaniesz takie widoki, jak zaobserwowałeś.

Tak? Co Ty nie powiesz ? Nie dobierałeś gradientów ? Wystarczy tylko to, że "woda będzie chłodniejsza..." ? Ot, tylko tyle ? To pomnóż swoje gradienty np. razy trzy lub cztery lub jeszcze lepiej przez n- zmnienne i daj znać co wyszło (wciąż zostanie zachowany ogólny warunek "woda chłodniejsza")

Porób zdjęcia w warunkach, kiedy powietrze jest ciut chłodniejsze niż woda (czyli pewnie w okolicach jesieni) - i daj znać, czy dalej widać tak samo.

Ja robię zdjęcia. To Ty nie robisz, nigdy nie robiłeś. Zgadza się ? To Tobie się wydaje, że Twój model jest prawdziwy. Ja już sprawdzałem wielokrotnie, że nie jest prawdziwy. 

Mogę się z Tobą założyć, że będziesz mieć regularnie widoki "bez refrakcji", na których widać kompletnie co innego, niż na Twoich zdjęciach wstawianych do tej pory.

Ty mówisz to co sobie gdybasz a ja to co sprawdzałem wielokrotnie. {nawiasem mówiąc nigdy nie sprawdzałeś, ale chcesz się zakładać ? }. Jeżeli wieje długotrwający, silny, suchy wiatr, to wtedy widok zawsze upodabnia się do tego jak na płaskim przy prostoliniowym biegu promienia. Ponieważ wtedy nie ma warstwowości w powietrzu lub mówiąc ściślej: praktycznie nie ma. Lub mówiąc po Twojemu: wtedy gradienty się minimalizują. Jest bowiem oczywistym, że mieszanie ośrodka sprzyja ujednoliceniu ośrodka. Możesz sobie w domu zrobić takie doświadczenie, także z Twoja ulubioną "temperaturą". Postaw szklankę z wodą na przykład na zimniejszej powierzchni i nic nie rób. Następnie zbadaj gradient temperatury pomiędzy powierzchnią wody, a spodem, który przylega do zimniejszego. Następnie zamieszaj intensywnie wodę, długo mieszaj. I teraz, zaraz po zamieszaniu zbadaj gradient temperatury w wodzie, w szklance. Nie tylko że ten gradient będzie mniejszy, ale na dodatek będzie bardziej ujednolicony idąc "po wysokości", (czyli od spodu w górę).
To samo dzieje się w powietrzu w czasie wiejącego wiatru- następuje zwiększenie jednorodności ośrodka w zakresie wszystkich parametrów, także temperatury.
Ja już mówiłem jaki jest problem z "naukowcami": nie rozumieją najprostszych rzeczy. Potrafią "całkować, rozwiązywać równania różniczkowe", bredzić o "czarnych dziurach", ale przy najprostszym wysiadają. To jest bardzo proste Fizyku: mieszanie działa w kierunku ujednolicania ośrodka => w czasie silnie wiejącego wiatru zmniejszają się różnice w ośrodku, także w zakresie gradientów temperatury=> promienie zaczynają biec w sposób coraz bardziej zbliżony do linii prostej => obraz staje się coraz bardziej podobny do tego jak byłoby widać świat realny przy prostoliniowym biegu promienia światła. To naprawdę jest bardzo proste. 
Ja sobie nie gdybam. ja pisze tak jak jest: w czasie lub zaraz po silnie wiejącym wietrze obrazy zawsze upodobniają się do widoków jak byłoby widać na płąskiej ziemi, przy prostolionowym biegu promienia. I to jest prosty dowód na to, że ziemia najpewniej jest płaska. Pora roku nie ma tu znaczenia.
Ja mówię Ci to co zaobserwowałem. I tylko to. Gdybyś miał podejście prawdziwego naukowca, to by Cię to co ja mówię zaintrygowało. Także i to: słońce zachodzi w poziomie nawet na 11 km. Chmury są tak oświetlane jak opisywałem. [Niestety tego udokumentować w przekonujący sposób nie potrafię, tak jak dokumentuję obserwacje w terenie ponieważ lecąc samolotem muszę robić kilka rzeczy na raz. Ponadto nie ma jak tego udokumentować, siedząc w samolocie pasażerskim]. Myślisz, że ja kłamię lub że się pomyliłem w ocenie czy słonce jest nad czy pod poziomem (a tylko tyle trzeba w kwestii oświetlenia chmur)?

Nic nie udowodniłeś.

Udowodniłem to (im wieksza refrakcja tym większe spłaszczenie) teoretycznie na tym schemacie z okiem. Jakiś błąd tam znajdujesz ?

Zresztą sam to potwierdzasz wstawiając większe gradienty w swój symulator. Zaprzeczasz samemu sobie ?

A przyjrzyj się może dokładniej.

Zdjęcia, gdzie ląd "wychyla się" zza horyzontu, dobrze odtwarzają symulacje ze sporymi gradientami dodatnimi - tj. przy wzroście temperatury z wysokością, przynajmniej w warstwie bezpośrednio nad wodą. Miraż taki, jak zaobserwowałeś, wymaga cienkiej warstwy temperatury szybko malejącej, z warstwą temperatury rosnącej bezpośrednio nad nią. Obie sytuacje to warunki, które można nazwać "dużą refrakcją". Obie kompletnie różne.

No  i co ? Sam piszesz o wielkich gradientach. Nie zauważyłeś ? Podkreśliłem Ci miejsca, w których piszesz o dużej refrakcji. To jest oczywistość: im większa refrakcja (rozumiana jako n względne- między warstwami/lub z gradientu- dodaję byś się nie czepiał) tym większe musi być spłaszczenie. I to udowodniłem. Zresztą co tu udowadniać ? To jest oczywistość.

Takich samych jak tę drugą z oryginalnego posta. Z tego co pisałeś, to były zdjęcia robione zaraz po sobie, więc w tych samych warunkach. Tak też założyłem w symulacji.

Czy zdjęcia sa robione w jednym czasie, czy nie w jednym- zawsze jeśli tylko jest silny, dłużej wiejący, suchy wiatr widać, że ziemia jest płaska. Ja dawniej, na samym początku, w Krynicy Morskiej robiłem zdjęcia na dużych zbliżeniach, czyli "po kawałku". Potem zorientowałem się, ze to każdy może zbyć stwierdzeniem "nie wiadomo co widać". I rzeczywiście: na mierzei jest duża trudność: są w zasadzie dwa-trzy punkty charakterystyczne (ta "wygryziona linia llasu" i ten trójkąt)- jeśli chodzi o te dalsze miejsca, czyli tenajistotniejsze. Dalej na lewo- już nie ma niestety punktów charakterystycznych, więc pokazanie wielkiego zbliżenia nic nie mówi, jest łatwe do zbycia "nie wiadomo co widać". Ostatnio robiłem więc na mniejszych zbliżeniach. To ma jednak inną wadę: widać mało szczegółów (to, że widać piasek lepiej widać na wielkich zbliżeniach). Ale jest tak jak ja to opisuję. Płaska ziemia i nic więcej. Każdy kto tam pojedzie, samemu się przekona.