[Fizyk]

Ogólnie sprawa wygląda tak: nadmiar kąta powyżej 180 stopni jest proporcjonalny do pola trójkąta - wynosi dokładnie [latex]\frac{A}{R^2}[/latex] w radianach, gdzie A to pole trójkąta, a R - promień Ziemi. Trójkąt równoboczny o boku 100 km ma pole w przybliżeniu [latex]100^2\frac{\sqrt{3}}{4} = 4330 km^2[/latex] - tzn. tyle miałby na płaszczyźnie, ale różnica na kuli rozmiaru Ziemi nie będzie duża. To podzielone przez kwadrat promienia daje ok. 0,0001 radiana, czyli jakieś 22 sekundy kątowe.

Tylko w celu zmierzenia tych 22 sekund kątowych potrzeba zmierzyć 3 kąty, a dokładność teodolitu ma wpływ na każdy z tych 3 pomiarów. Potrzebna dokładność pojedynczego pomiaru będzie wobec tego [latex]\sqrt{3}[/latex] razy mniejsza, czyli poszczególne kąty trzeba zmierzyć z dokładnością do ok. 12,5 sekundy łuku.

Czyli już wystarczy jakiś nieco prostszy teodolit - ale jednak wdrapywać się z teodolitem na góry oddalone o 100 km od siebie jest trudniej, niż ustawić się na brzegu jeziora albo morza na trójkącie o boku ~20 km. Całkiem dobrym miejscem do pomiarów mogłaby tu być np. Zatoka Pucka/Gdańska - tylko nie wiem, czy znalazłyby się odpowiednie punkty charakterystyczne, no i sam teodolit też trzeba by było ustawić cholernie precyzyjnie (1 sekunda kątowa z odległości 20 km to niecałe 10 cm, więc same mierzone punkty trzeba by było poustawiać z dokładnością do pojedynczych centymetrów).

EDIT: Można by było zmierzyć np. taki trójkąt:



Tylko problem jest taki, że odległości sięgają tu 27-30 km. Przy takich odległościach potrzeba punktów obserwacyjnych ok. 20 m n.p.m., żeby nie schowały się za horyzontem - nie wiem, czy są takie miejsca blisko brzegu. Jeśli jednak są, to można by było tam poustawiać tyczki, w miejscu jednej tyczki ustawić teodolit (z dokładnością do centymetrów, jak pisałem) i mierzyć kąty do pozostałych dwóch. Powinno być wykonalne, ale wymaga dużej precyzji i amatorzy tacy jak my pewnie by coś spieprzyli, nawet mając odpowiedni sprzęt.

To może spytaj jeszcze M1 (bo z Tobą jeszcze jakoś dyskutuje), jak wg niego zachowuje się woda na płaskiej Ziemi, i jakim to sposobem nie ścieka do środka 'placka'?
Przecież wymyślenie sobie jakieś niekulistej bryły, na której wektor ciążenia jest zawsze prostopadły do powierzchni to istna kwadratura koła.
Barycentrum takiego hipotetycznego ciała musiałoby faktycznie znajdować się w nieskończoności, żeby działanie było takie, jak w realu.

A na to sam Ci mogę odpowiedzieć, bo dał już sporo wskazówek. Po prostu według niego teoria grawitacji jest błędna, a rzeczy spadają na ziemię z bliżej nieokreślonych przyczyn. Więc po prostu na płaskiej Ziemi ciążenie działa w dół, bo tak i już.