Witaj!
Fizyk napisał(a): A tam, gdzie Słońca nie widać... Cóż, porusza się po niebie dość przewidywalną trasą, więc łatwo wywnioskować, gdzie jest, nawet jak go nie widać. I tak jakoś się składa, że zawsze jest niemal dokładnie po przeciwnej stronie Ziemi, niż Księżyc...
Musisz nauczyć się myśleć. Naprawdę nie można nazywać się "naukowcem" czy choćby człowiekiem rozumnym bez opanowania podstaw myślenia. Po prostu się nie da.
Człowiek, który nie rozróżnia "wywnioskowywania" od faktów- taki człowiek nie opanował podstaw myślenia. Fakt- to na przykład pomiar, obserwacja. A "wywnioskowywanie"- to spekulacja oparta ne pewnych założeniach. Jest tyle warta ile warte są założenia w myśleniu [dodatkowo zakładając, że nie ma błędu logicznego lub obliczeniowego (obliczeniowego najczęściej nie ma) w samej spekulacji]. Jeśli założenia są niesprawdzone- to i spekulacja należy do kategorii niesprawdzonych domysłów, a nie do zbioru faktów. Człowiek któremu spekulacja zlewa się w głowie w jedno razem z faktami- taki człowiek nie umie myśleć. I jeszcze długa droga przed nim (by zaczął myśleć).
Człowiek, który nie zauważa niesprawdzonych założeń we własnym rozumowaniu i wynik takiego rozumowania traktuje tak samo jak fakt (pomiar, obserwację)- taki człowiek nie potrafi myśleć. Jeszcze musi się długo uczyć.
Jak zamierzasz udowodnić, że słońce jest "po przeciwnej stronie ziemi" ?
Dlaczego nie potrafisz rozróżnić własnej ekstrapolacji (z wyobraźni, ze swojej fantazji) zjawiska od faktów ?
https://www.youtube.com/watch?v=yeo_-1h6qUc&t=3s
Oglądnij sobie "zachód słońca" (od 3:20).
Załóżmy, że jesteś "bogiem nad płaskim blatem biurka". Już używałem tej analogii. Stworzyłeś świat bakteriom, które żyją na płaskim blacie Twego biurka. Elementem tego świata jest "niebo nad blatem" na którym wyświetlasz bakteriom różne światła. Między innymi także i po to, by ułatwić im orientację na ich ziemi (w jakim rejonie blatu się znajdują). Załóżmy, że zbudowałeś urządzenie optyczne, które działa analogicznie do tego co zbudował Rob Skiba (nie "tak samo", ale analogicznie- bo niebo realne musi być bardziej skomplikowanym przyrządem optycznym, nie wystarczy tak prosty układ jednosoczewkowy). I oto pewien 'pan bakteria", nazwijmy go "panem debilkiem" ubrdał sobie w swojej główce na podstawie obserwacji świateł na niebie, że "żyje na kuli". No bo przecież pan debilek widzi, że światła na niebie (np. gwiazd) zmieniają swoje położenie na jego niebie (na niebie nad blatem biurka) tak jakby te światła były bardzo bardzo daleko, a blat biurka był "kulą o promieniu r". Pan debilek wyliczył sobie ten promień (metodą Eratostenesowo-podobną) i jest zadowolony ze swej "wiedzy", bo on "już wie, że żyje na kuli o promieniu r". Niestety pan debilek nie jest zdolny do zrozumienia tego, że jego świat nie jest kulą a tylkoTy tak zbudowałeś mu niebo, aby łatwiej było mu nawigować po blacie. Czyli w ten sposób, że przy zmianie na blacie biurka o odległość x położenie "gwiazdy na niebie nad blatem" zmieni się zawsze o tę samą wielkość kątową. Zbudowałeś mu niebo tak by jemu było łatwiej się poruszać i orientować. Skonstruowałeś mu niebo, na którym światła zachowują się tak JAKBY "blat był kulą". Bo to logiczne. To przecież najlepsza sytuacja: gdy przy zmianie o x na blacie wskaźnik (gwiazda, gwiazdozbiór) na niebie zmieni się o stały kąt. Ale to oznacza, że niebo zachowuje się tak JAKBY gwiazdy były bardzo bardzo daleko, a blat był jakąś kulą. Pan debilek nie jest jednak zdolny do zrozumienia, że jeśli "A zachowuje się jakby było B" to są dwie możliwości: "A jest B" albo "A jedynie zachowuje się jak B ale A nie jest B." Zrozumienie tego jest zbyt trudne dla pana debilka. Podobnie jest zbyt trudnym dla pana debilka by zauważyć, że on nie ma "wiedzy na temat kuli blatowej" tylko, że ta "kula blatowa" jest jego wymysłem. Pan debilek nie jest bowiem zdolny rozdzielić "wyliczenia" opartego na domysłach na temat nieba od faktów, od pomiarów. Panu debilkowi nie przeszkadza więc to, że nikt nigdy "kuli blatowej" nie widział i że "jej promienia" nie zmierzył. W zupełności wystarcza panu debilkowi to, że on wymyślił sobie historię (fantazję)na temat nieba nad blatem i na podstawie tego ubzdurania "już wie", że "żyje na kuli". To, że panu debilkowi "wszystko się zgadza", że potrafi na podstawie swego urojenia przewidywać pewne rzeczy- to jeszcze bardziej umacnia pana debilka w tym, że "słusznie myśli". Bo pan debilek nie ma zdolności zrozumienia tego, że nawet fałszywy model może dawać poprawne przewidywania (w jakimś zakresie). Na przykład jeśli Ty wymyśliłeś niebo nad blatem tak, że zachowuje się JAKBY blat był kulą o promieniu r, a gwiazdy były bardzo bardzo daleko, to pan debilek może używać UROJONEJ "kuli blatowej o promieniu r" do poprawnej nawigacji, do wyliczania o ile cm przemieścił się na płaskim blacie biurka. No bo jeśli układ zachowuje się tak JAKBY blat był kulą o promieniu r, to wzięcie do obliczeń takiej nieistniejącej w rzeczywistości kuli o promieniu r (plus założenie że gwiazdy są gigantycznie daleko) pozwoli poprawnie wyliczyć odległości na blacie na podstawie różnicy kątowej światła "gwiazdy na niebie nad blatem" . Oczywistość. Nawet urojone- może dawać poprawne przewidywania (w jakimś zakresie). Oczywistość, ale nie dla pana debilka. Ten wszak jest...debilkiem. Nie opanował podstaw myślenia; nie rozróżnia domysłu od faktu. Pomiar jest dla debilka takim samym faktem co "wyliczenie w oparciu o wydumany model". Pan debilek nie rozumie najprostszych kwestii. Wykłada się na banalnym, choć w skomplikowanych obliczeniach potrafi być bardzo biegłym. [Proszę zauważyć, że wśród debili zdarza się takie zjawisko: debil potrafi bardzo szybko liczyć, Nie potrafi jednak skojarzyć prostych kwestii. Zdarza się to o wiele częściej niż wśród zwykłych ludzi. Podobnie dzieje się współczesnym "naukowcom": pod względem logicznym są to w zasadzie debile. Nawet tego bowiem nie rozróżniają: domysłu i przypuszczeń, od faktów. A jednak potrafią dokonywać i to bardzo biegle skomplikowanych przekształceń matematycznych. To jest najgorsze: debil z wysokim IQ. Taki potrafi budować skomplikowane konstrukcje myślowe, a wykłada się na najprostszym, popełnia najprostsze błędy w myśleniu. Taki jest najbardziej niebezpieczny- jego urojenia uwodzą tłumy, cały świat. No bo "jak tu nie wierzyć temu kto ma wysokie IQ" ? A jednak ! Lucyfer ma najwyższe. Ale prostych rzeczy nie rozumie. Leży- w najprostszym. Leży i kwiczy. Podobnie jego słudzy (np. Newton).]
No ale wróćmy do filmu Roba Skiby. Oto pan debilek obserwuje sobie z pewnego miejsca na swojej ziemi zachód słońca w swoim świecie, na swoim "niebie blatowym". Widzi jak co minutę jego słońce obniża się kątowo o x. I schodzi coraz niżej. Dochodzi do horyzontu. I... I co ?
Ano to: pan debilek przecież "wie", że "żyje na kuli". Więc pan debilek "już wie" że to słońce "schodzi pod spód" i nawet potrafi sobie wyliczyć, że po n minutach od zachodu ono jest "pod spodem" o pewną wielkość kątową. A po jeszcze dłuższym czasie- powie pan debilek- ono jest "po drugiej stronie księżyca w pełni, który pojawił się debilkowie na jego niebie". I pan debilek to "wie" ! Wszak on "wszystko wie" o swoim świecie w którym żyje. No bo przecież sobie "wymyślił i wyliczył".
Któż to jest pan debilek ?
?!
A to każdy któremu się wydaje, że "już wie" bo mu się "z wyliczeniami zgodziło". Każdy kto nie odróżnia domysłów i ekstrapolacji dokonywanych w swoim umyśle od faktów.
Na filmiku Roba Skiby co jest ? Słonce "schodzi pod spód" i "przechodzi na drugą stronę" ? Czy takie "zejście" to jest tylko nierozumna ekstrapolacja oglądanego zjawiska ?
Trzymajmy się faktów. To jest fakt: słońce= mocne światło (obraz) wędrujące po niebie.
A to nie jest fakt, ale to jest Twoja FANTAZJA: w czasie zaćmienia księżyca słońce jest "po drugiej stronie", bo ...tak wychodzi z obliczeń, to jest z ekstrapolacji jego ruchu w dzień na niebie.
Udowodnij mi kulę ziemską z faktów. Ja się Tobie pokłonię. "Dowody" z Twojej fantazji na temat świateł NIEZNANEGO nieba- mam głęboko w d...
Cytat:Słuchaj, wiesz co? ja umiem lewitować. Na dowód pokażę Ci filmik, na którym podskakuję. Przez chwilę będę wtedy w powietrzu! A jak umiem być przez chwilę, to na pewno umiem być dłużej, czyli lewitować. Taka logika Roba Skiby.
No nie. To jest Twoja złośliwość na jego temat. Filmik Roba Skiby pokazuje rzecz OCZYWISTĄ dla człowieka rozumnego: da się zbudować układ optyczny pokazujący nad płaską powierzchnią to samo co zachód słońca.
Wy nie odróżniacie spekulacji od faktów nie jesteście więc zdolni nawet przyjąć takiej możliwości (nawet tylko jej rozważać), że niebo jest pewnym układem optycznym wyświetlającym światła (obrazy) na niebie.
Cytat:Pff, wierzysz w tomografię? Że niby lekarz jest w stanie w jakiś sposób zajrzeć do środka głowy bez rozłupywania jej? Niedorzeczność! Każdy wie, że pojemnik trzeba najpierw otworzyć, żeby zobaczyć jego zawartość. Tomografy to oczywiste fałszerstwo.
(Parodiuję logikę płaskoziemców, w razie gdyby nie było to oczywiste.)
Parodia- żałosna.
Ponieważ obrazy KT są wielokrotnie sprawdzane przez otwarcie czaszki. Po to się przecież robi KT (nie tylko po to, ale między innymi po to): aby po znalezieniu guza w mózgu potem czachę otworzyć i guza wyłupać.
To teraz ja Ci pokażę różnicę, która pokaże Ci jak żałosna jest Twoja parodia:
Obrazy KT były wielokrotnie sprawdzone dotykowo (ale także histologicznie, chemicznie, biochemicznie..., a nawet pod względem własności fizycznych).
Teza, że "słońce ma masę X i jest ciałem" nie była nigdy zweryfikowana "dotykowo". Lecz silnemu światłu na niebie przypisują "masę" bo tak sobie ubrdali na temat nieba, tak im "wychodzi z obliczeń" opartych na wydumanych, niezweryfikowanych założeniach na temat nieba.
Trzymajmy się faktów. To jest fakt: słonce- światło na niebie.
A to nie jest fakt, ale to jest tylko domysł, fantazja człowieka na temat nieba: "słońce - wielka kula materii o masie x"
Cytat:W każdym razie, nieistotne. Póki co mamy tylko Twoje słowo, że coś zaobserwowałeś. Metoda pomiarowa wątpliwa, sensownej dokumentacji brak, sam nie jestem w stanie sprawdzić w najbliższym czasie, czy inni są - nie wiem. W związku z tym argument jest bez wartości.
Nie jest "bez wartości". Ponieważ jest świadectwem zjawiska, które każdy chętny jednak może sprawdzić.
W tym tygodniu ponownie leciałem przez Atlantyk i dwa razy obserwowałem ! Nieustannie to samo: niezgodność z oficjalnym modelem. Oglądałem zachód słońca z samolotu, który leciał na wysokości 10.668 km (tyle pokazywano na monitorze samolotu). Oczywiście: nieustanne pomiary. Co chwila zadawałem sobie pytanie: czy widzę słonce pod poziomem ? I aż do zniknięcia słońca zmuszony byłem sobie odpowiadać "nie". Obserwacja chmur i stale to samo: słońce nad poziomem, samolot oświetlony, a chmury poniżej nieoświetlone (oczywiście w czasie około zachodu- gdy słońce jest ogólnie mówiąc nisko nad poziomem). Nad ranem ponowna obserwacja: wschód słońca. Niestety samego momentu wschodu oglądać nie mogłem- przeszkodził kierunek. Ale w pewnym momencie słońce wylazło nad skrzydło. Zmierzyłem- ponad poziomem. A chmury pod spodem- nieoświetlone !
Zrobiłem sporo zdjęć. Postaram się wrzucić. Oczywiście one nikomu niczego nie udowodnią. Nie widzę możliwości samemu w samolocie w przekonujący sposób udokumentować te pomiary. Ale zachęcam każdego do sprawdzania.
Fizyk napisał(a): Tylko problem jest taki, że odległości sięgają tu 27-30 km. Przy takich odległościach potrzeba punktów obserwacyjnych ok. 20 m n.p.m., żeby nie schowały się za horyzontem -
Pokazywałem Ci zdjęcia Krynicy Morskiej, która mając wysokość kilkunastu metrów nie "znika pod" nawet z odległości ponad 30 km, przy wysokości patrzenia do 2 m npm. Ale Ty nadal powtarzasz swoje brednie o "znikaniu pod horyzont". Są tylko takie przeszkody: optyczne (powietrze- "rozcieńczona mgła" i refrakcja w powietrzu). Nie ma przeszkód geometrycznych typu "krzywizna kuli" [Chociaż na morzu mogą dojść przeszkody w postaci "wybulwienia się morza". Np. w czasie silnych wiatrów/opadów/pływów/ powierzchnia może być nierówna- np. poziom morza w miejscu X może być o 1-2 metru wyższy/niższy niż w innym miejscu. Ale zasadniczo- przeszkód geometrycznych w postaci "krzywizny powierzchni wody" nie ma].
Szukasz dziwacznych sposobów sprawdzenia współczesnych nauk [bo wymagających mega precyzji]. A są prostsze. Te które Ci pokazywałem Obserwacja typu Rowbothama lub obserwacja z samolotu. Obserwacja z samolotu- nie rozstrzyga kształtu ziemi, ale daje solidnego intelektualnego kopa, bo uświadamia jakim bredzeniem jest współczesna nauka o świecie (niebie i ziemi).
Fizyk napisał(a): A na to sam Ci mogę odpowiedzieć, bo dał już sporo wskazówek. Po prostu według niego teoria grawitacji jest błędna, a rzeczy spadają na ziemię z bliżej nieokreślonych przyczyn. Więc po prostu na płaskiej Ziemi ciążenie działa w dół, bo tak i już.
Trzymajmy się faktów.
To jest fakt, obserwacja. I to obserwacja powtórzona wiele wiele razy, przez wielu wielu ludzi: ciała spadają z góry na dół. To jest "od strony nieba ku ziemi".
Tak obserwujemy i to jest fakt. Kto zaprzeczy ?
A to nie jest fakt: ciała spadają do środka "kuli ziemskiej". Lecz to jest WIDZENIE zrodzone w głowie człowieka. By tak powiedzieć: trzeba WYOBRAŹNI o "kuli ziemskiej". Któż bowiem i kiedy widział "spadanie ciał do środka kuli ziemskiej" ? Bo fakt jest taki jak opisano powyżej: widzimy spadanie z góry na dół- w każdym punkcie ziemi tak widzimy- od strony nieba, ku ziemi.
Trzymajmy się faktów, to jest fakt: po wypompowaniu powietrza ciała spadają z jednakowym przyspieszeniem z góry na dół (od strony nieba ku ziemi). Z tego faktu możemy w uprawniony sposób wnioskować: istnieje jakaś siła, która nakazuje im tak spadać, działająca "ku ziemi".
Ale to nie jest fakt, to wymaga WYOBRAŹNI "o grawitacji" i o "kuli ziemskiej": ta siła o której mowa powyżej jest to wynik przyciągania "ziemi-kuli". To nie jest fakt bo np. nie ma żadnego przekonującego dowodu na to, że "masy generują siłę przyciągania".
Faktem jest więc to: istnienie siły, która nadaje masom przyspieszenie ok. 9.81 m/sek^2, siły która działa z góry na dół- "od nieba ku ziemi".
A to jest spekulacja na temat tej siły: siła ta wynika "z masy kuli ziemskiej".
Bardzo dobrze jest uczyć się myślenia. Dobrze jest człowiekowi myśleć logicznie! A to jest podstawa myślenia: rozróżniać między przypuszczeniem i domysłem, a faktem.
Trzymajmy się więc faktów i logiki.