[pilaster]

Właściwie można się posunąć znacznie dalej. Obrona do czasu ataku na Zachodzie, to już był "plan B". To co faktycznie się zrealizowało, to "plan C". Natomiast "planem A", do czego pilaster coraz bardziej się przychyla, była  ...kapitulacja Niemiec bez walki i wejście polskich sił okupacyjnych do Prus, na Śląsk, Pomorze i ...do Berlina.. Per saldo było to przecież najkorzystniejsze rozwiązanie również dla samych Niemiec. Ale nie dla nazistów i Hitlera, w czym sanacja się przeliczyła.

Na istnienie "planu A" są pewne przesłanki - np struktura polskich dywizji piechoty. Miały one, w porównaniu np do dywizji niemieckich, czy zwłaszcza radzieckich, słabszą artylerię, zdecydowanie słabszy "ogon" logistyczny (tabory i tyły), ale za to znacznie wyższe stany osobowe. - typowe wojska okupacyjne, które nie muszą toczyć regularnej wojny i daleko się przemieszczać, ale muszą pilnować ważnych obiektów i zwalczać ewentualną partyzantkę.

Na wojnie okazały się zbyt wielkie i zbyt ociężałe. Bronią p-panc wzmacniano je w ostatniej chwili, kiedy już było wiadomo, że "plan A" nie wypali. Dywizje które powoływano już we wrześniu 1939 były też zdecydowanie mniej liczne.

Na istnienie planu A są więcej niż przesłanki, jest konkretna propozycja Piłsudskiego z roku 1933, coby wspólnie z Francją zaatakować Berlin.

http://zhistorii.blogspot.com/2014/04/ja...chcia.html

Teza, że "plan B" był czymś więcej niż luźną koncepcją robioną na kolanie po fiasku rozmów Becka z Ribbentropem jest dosyć odważna. Już kwestia braku map była gdzieś indziej poruszana, Ty wspomniałeś o dozbrajaniu p-panc w ostatniej chwili czy o jednostkach powoływanych we wrześniu (a nie jednak w sierpniu?) 39.

Jeszcze odważniejsza jest jednak teza, że "plan C" był czymś więcej, niż doraźną reakcją na atak 17.09.39. Ze stał za tym dalekosiężny plan, a nie brak faktycznych środków do walki na dwa fronty jednocześnie.

To że "plan C" istniał jako realnie przygotowywana alternatywa, świadczy wiele rzeczy, także nawet sama Konstytucja Kwietniowa, w której pieczołowicie zadbano o zachowanie ciągłości władzy państwowej w przypadku długotrwałej okupacji ziem polskich - czyli poważnie liczono się z taką ewentualnością.

Jak na razie pozostanę więc przy teorii, że plan A istniał, ale następcy Marszałka nie wyszli poza jego koncepcje z roku 1933. I na tym opierał swoją przemowę tak Beck, jak i swoją strategię Rydz. A wszystko potem to improwizacja.

Istniał i plan A - kapitulacja Niemiec bez walki. I plan B - obrona do momentu kontrofensywy na Zachodzie. I plan C - zajęcie Polski przez Rzeszę i ZSRR, następnie wojna między nimi.

Plan A musiał być modyfikowany od roku 1933. Wtedy Niemcy przed inwazją z Polski, nawet zakładając jej początkowe sukcesy, by się dały radę obronić i bez współdziałania z Francuzami plan A nie mógł być zrealizowany.

W 1939 plan A mógł się opierać na założeniu, ze Niemcy po prostu się poddadzą i złożą broń, a żadnych poważniejszych starć w ogóle nie będzie - to była dla Niemiec najbardziej atrakcyjna alternatywa.

Nie wyszło, bo takie rozwiązanie było co prawda najlepsze dla Niemiec, ale nie dla Hitlera.

(...)
Jak widać wahania Stalina co do losu Szczecina trwały dość długo - ponad dwa miesiące. Gdyby Polska miała już Królewiec, mógłby zdecydować w drugą stronę. Aby wzmocnić "swoich" Niemców przeciwko zachodnim.

5 lipca to prawie dwa tygodnie przed rozpoczęciem, prawie miesiąc przed zakończeniem konferencji poczdamskiej. Więc stanowiło to politykę faktów dokonanych wobec aliantów.

Poczdam, jeżeli chodzi o polskie granice, to było tylko przyklepanie decyzji Stalina. Gdyby nie dał Polsce Szczecina, to w Poczdamie by to klepnięto. Gdyby dał Królewiec - również. Pewne kontrowersja wzbudziła faktycznie kwestia Nysy, ale niezbyt poważne. Stalin rzekł "Łużycka", to zgodzono się na Łużycką.

Przypomnijmy także, że już w Teheranie ustalono, że:
- Sowieci dostaną Prusy Wschodnie z Królewcem
- Polska dostanie tereny do Odry, łącznie ze Szczecinem. Stalin postulował też Nysę, ale bez podania konkretnej nazwy, o którą Nysę chodzi.
- Polska dostanie także Białystok

W Teheranie granice Polski, zarówno na wschodzie jak i na zachodzie, ustalono niezbyt precyzyjnie. Linia Curzona dotyczyła bowiem tylko ziem byłego zaboru rosyjskiego. Na terenie Galicji przedłużano ją w różny sposób, także pozostawiając Lwów po stronie polskiej. Na zachodzie linia Odry - Nysy generalnie pozostawiała Szczecin po stronie niemieckiej

 Ostateczne decyzje w tej kwestii i tak należały do Stalina.

Nie wtedy, kiedy Polska była PRLem i granica polsko - radziecka nie stanowiła dla polityki Kremla żadnej przeszkody. W tych warunkach miejsce, gdzie ona konkretnie przebiegała (w granicach 50-60 kilometrów wte czy wewte), było dla Moskwy drugorzędne. Łatwo mogła ustąpić w zamian za jakieś nawet mało znaczące politycznie korzyści

Za te "mało znaczące polityczne korzyści" Stalin wyhandlował od aliantów Nysę Łużycką. 

Nie wyhandlował, bo nie było to dla nich jakoś specjalnie istotne.

Nysa Łużycka była zachodnią granicą Polski już w planie Sazonowa i ją od początku miał na myśli Stalin. Nysa Kłodzka jako granica to geograficzny bezsens i absurd. Dzieli Dolny Śląsk wzdłuż linii Odry i wszystkie tamtejsze miasta z Wrocławiem włącznie również.

---

Niemniej posądzanie Becka o analizy, których nie dokonał pół roku później Gamelin, jest... odważne?

Bo i realnie ewentualny plan Becka to nic wybitnie skomplikowanego nie było. Ot, stworzyć sytuację, w której Niemcy atakując Polskę wplączą się w kolejną światową wojnę nie do wygrania. Więc albo spasują, albo wplączą się  w kolejną światową wojnę nie do wygrania. Kaj tu jakaś wielka filozofia?

W rzeczy samej. Jednak ten plan nie tylko został wymyślony, ale i pomyślnie przeprowadzony i uwieńczony powodzeniem. Dla Niemców, przyzwyczajonych do wizji "Polnische Wirtschaft", fakt, że Polacy są zdolni do pomyślnego wdrożenia intrygi i polityki na poziomie Bismarcka, czy Metternicha, a zwłaszcza ogrania na tym polu samych Niemców,  jest trudny do przyjęcia i akceptacji. Nawet dla tak otwartych i inteligentnych jak bert04   

[quote pid='721940' dateline='1565742082']

Ale czy sanacja grałaby inaczej niż rząd londyński?

[/quote]


To zależy, czy hipoteza "Fundacji" jest prawdziwa. Jeżeli jest, to graliby (Wieniawa jako prezydent, "Śmigły" Rydz jako wódz naczelny i być może Beck jako premier) konsekwentnie do końca.

Jeżeli ich sukces był tylko przypadkowym zbiegiem okoliczności, jak uważa bert04 - wtedy być może skompromitowaliby się również.

Chociaż mimo wszystko horyzonty mieli szersze niż Mikołajczyk, czy Sikorski. Sikorski jednak przynajmniej zrobił minimum którego do niego należało i podpisał pakt "Sikorski-Majski". Niestety, tylko minimum. Mikołajczyk i tego nie zrobił. 

Ale tego eksperymentu już się nie da przeprowadzić.