[towarzyski.pelikan]

A jak Ty to sobie wyobrażasz w realu? Mam poczekać z ripostą pięć minut?
Coś mi się zdaje, że mamy podobny problem. Tyle, że ja na internetowych komunikatorach jednak potrafię do pewnego stopnia powściągnąć się i poczekać z przekazem. Tobie udaje się to znacznie rzadziej i to dlatego wielu ma Cię (wybacz) za wariatkę, która szafuje słowem bez głębszego namysłu.

Nie wiem dokładnie, o jakich realnych sytuacjach mówisz. Ja sobie radzę tak, że w realu jestem programowo bardzo powściągliwa. Ten cały potencjalny potok słów pozostawiam w swojej głowie, a moje riposty są bardzo zdawkowe. Relacje z większością ludzi, których znam, są dla mnie na tyle nieistotne, że ta powierzchowność mi nie przeszkadza, a jeśli na kimś mi szczególnie zależy, to wtedy resztę dopowiadam albo na piśmie, albo później, jak już sobie w głowie poukładam. W Internecie jest inaczej, bo ja tutaj nie muszę dbać o reputację. Nie martwi mnie to, że ktoś mnie uważa za wariatkę. Przeciwnie, taka reputacja jest nawet mi na rękę, bo wariatka na więcej może sobie pozwolić. Nie muszę pisać tylko mądrze, rozsądnie, ważyć słowa, tak by nie ryzykować dislajkiem. A kto nie ma w sobie tej odwagi, nigdy nic ciekawego i naprawdę mądrego nie napisze, niczego dla siebie nie odkryje. Ja to nazywam odwagą bycia głupim. Kiedyś miałam z tym problem i wypowiadałam się również w Internecie pod publiczkę. Świetnie mi szło i początkowo nawet mnie to radowało, kiedy zaczęłam zbierać owoce tej rozsądnej pisaniny - poklask czytelników. Jednak nie musiałam długo czekać, żeby paść ofiarą mojej własnej chwały. Już wkrótce nie byłam w stanie napisać swobodnie tego, co myślę, ciągłe miałam z tyłu głowy paraliżujące "Czy ludzie o tym pomyślą?". Doskonale zdaję sobie sprawę, co muszą przeżywać ci wszyscy forumowicze ateisty.pl, którzy przeglądają się w swojej reputacji jak w lustrze.