[zefciu]

Fajnie, tyle, że czemu mamy być wdzięczni Jezusowi i podziwiać go za zwycięstwo nad śmiercią przez swoją mękę i śmierć, sporo spokojnie mógł to zrobić dużo wcześniej, bez śmierci i męki, ale wolał dramatyzować?

Ale przecież nie chodzi o dramatyzowanie. Chodzi o to, że przyszedł sam, zniżył się do nas, przeszedł przez to, przez co my przechodzimy. Dlaczego miałoby mi zależeć na jakiejś ingerencji czarodziejskiej różdżki.

Stworzenie istot, które mają możliwość wybrania, że nie chcą grzeszyć i ponosić cierpienia będącego konsekwencją grzechu.

No ja wolę mieć możliwość pokuty.

Wyłuszczyłeś, ale ja tego wyłuszczenia nie uznaję za sensowne. Całkowita przemiana osobowości i zafiksowanie ją na wieczność na jednym punkcie to de facto unicestwienie osobowości.

Ale to nie jest fiksacja i nie jest „całkowita” przemiana. Nadal przecież mamy relacje międzyludzkie.

Tak samo - ciężko określić gdzie dokładnie przebiega granica utraty osobowości, ale z pewnością wieczyste zafiksowanie jej na jednym bycie i całkowite podporządkowanie własnej woli woli tego bytu, nią jest.

Czyli np. zakochanie jest unicestwieniem osoby. Ciekawe.

Theosis tak jak jest opisywane jest dla mnie czymś absolutnie nieatrakcyjnym

Ale na jakiej podstawie to oceniasz? To jest doznanie, którego nie doświadczyłeś, nawet w namiastce. Trochę jak dzieciak, który nie lubi brokułów, ale nigdy ich nie jadł.

A jeśli z góry założymy, że człowiek na Ziemi nie jest w stanie tego pojąć, to niczego nie zmienia. Bo jeśli nigdy za życia nie będziemy w stanie pojąć istoty przebóstwienia, to nie możemy ocenić, czy jest czymś do czego warto dążyć, wszystkie argumenty za lub przeciw są bezsensowne i puste, więc nie ma co się nią przejmować i poświęcać tego życia dążeniu ku theosis.

No nie. Można też uwierzyć i zaufać.

W Biblii Bóg wielokrotnie się unosi gniewem. To, że teologowie twierdzą, że jest beznamiętny dowodzi tylko, że chrześcijaństwo jest niekonsekwentne a koncepcja Boga ulegała zmianom.

Albo tego, że Biblia posługuje się antropomorfizacjami.