[Fanuel]

Mamy zatem dwa elementy:

1) Hejt z powodu podejrzenia domniemanej próby oszustwa na grupie co do zasady przeznaczonej do pomocy (a więc prośba padła we właściwym miejscu).
Hejt, który poszedł w ciemno nie dlatego, że próba oszustwa została dowiedziona/uargumentowana, lecz dlatego, że komuś coś się skojarzyło, komuś zagrały pewne emocje w głowie. 
Niechęć do pomagania komuś materialnie w ciemno jest zrozumiała.

Przy czym mowa w artykule o zbiórce dla wielodzietnej matki ze stałym dochodem a w dodatku z dodatkami na dzieci w postaci programu 500+. I podejrzewam, że gdyby nie ów program, który ma służyć na zapewnienie potrzeb dzieciom, to reakcja nie byłaby tak ostra. Bo gdy ktoś teoretycznie ma środki nadprogramowe a prosi o darowizny to ludzie czują się jak frajerzy, których można wykorzystać. A osoba, która podejmuje decyzje i ich koszty przerzuca na otoczenie jest odbierana jako manipulant. Sam rodzaj prośby został przedstawiony tak, że z miejsca u ludzi uruchomiła się seria negatywnych skojarzeń. W handlu altruizmem jak w każdym innym handlu potrzeba przedstawić sytuację tak, aby się ludziom źle nie kojarzyła.

Stąd część osób preferuje pomoc poprzez wyspecjalizowane fundacje, które dysponują możliwością weryfikacji potrzebujących. Można zatem ze względu na własną ostrożność nie pomagać w ciemno, ale na tym należało poprzestać zamiast walić takim hejtem.

Zapewne należało, jednak coś w przekazie rozsierdzało ludzi tam bytujących.

Nazwa grupy do czegoś zobowiązuje, np. do tego aby w razie wątpliwości zweryfikować osobiście daną rodzinę i jej potrzeby? Może porozmawiać czy danej osobie zależy na narzędziu, choćby tanim, używanym, ale umożliwiającym naukę czy może zależy na nowym, drogim sprzęcie, który można zostawić w lombardzie?
Można?-można, ale trzeba wyjść poza wspomniane w artykule zasmakowywanie się altruizmem na pokaz i wobec podobnych sobie osób.

Gdybologia. Siłą rzeczy na grupach pomocy nieanonimowej, każdy altruizm jest na pokaz i dlatego siedzą tam osoby, które na pokaz afirmują swój altruizm. A że nie chcą firmować jednej zbiórki, więc najwidoczniej doszli do wniosku, że coś jest nie tak.

2) Charakter hejtu, który nie był związany z domniemanym oszustwem jako takim tylko sytuacją życiową osoby proszącej o pomocy-tzn.sytuacją niezamożnej osoby wielodzietnej. 

To tak jakby się oburzać, że ludzie nie ufają Cyganom. Prawda jest taka, że niechętnie pomaga się ludziom o której sytuacji życiowej wie się niewiele lub zgoła nic a istnieje podejrzenie, że mają dochód wykraczający poza podstawowe potrzeby.

Warto też wspomnieć, że wbrew temu co piszesz, w artykule nigdzie nie padają słowa sugerujące oczekiwania pieniężne, tylko sprzętowe.

A gdzie tak piszę? Bo napisałem o zbiórce na komputer.

W dobie koronawirusa i elearningu zapotrzebowanie na sprzęt komputerowy znacznie wzrosło.

I komputer o parametrach do tego odpowiednich kosztuje 600 złotych. A przynajmniej kosztował. Sam na studia sobie kupiłem takowy z abonamentem internetowym o kolosalnej wysokości 60 złotych miesięcznie (łącznie z ratą za sprzęt). Dzisiaj jest dużo taniej, konkurencja robi swoje. Drukarka z tuszem to koszt 250 złotych. Koszt mniej niż dwóch transz 500+. Krótka analiza sytuacji prowadzi do wniosku, że sytuacja jest... dziwna. Zwłaszcza, że wiele gmin prowadziło programy cyfryzacji i rozdawały seniorom i dzieciom komputery z internetem.

I teraz pytanie-czy człowiek rzekomo na poziomie, który zamierza udzielać się na grupie pomocowej powinien charakteryzować się takimi cechami jak chamstwo, znieczulica, rzucanie pomówieniami bez pokrycia? W ramach mojego procesu socjalizacyjnego uczono mnie inaczej.

Pytanie czego powinien spodziewać się ktoś kto żebra. Bo faktem jest, że proszenie o pomoc od ludzi, którzy w tym wspieraniu nie mają interesu to właśnie żebranie. I fakt negatywnego zachowania darczyńców domniemanych jest naganny, ale czy dziwi? Nie. Ludzie czują się naciągani, bo szybkie rachowanie wskazuje, że za złą sytuację finansową odpowiada proszący, prosząc o pomoc w zakupach koniecznych do edukacji a nie będących jakimś kolosalnym wysiłkiem finansowym. Zwłaszcza rozłożonym na raty.